من کاری به این ندارم که دیگران در مورد جنبش روشنایی مثبت فکر می کنند یا منفی، آن را پروژه می دانند یا حرکت خودجوش مبارزات عدالت خواهانه در افغانستان...

چیزی که برای من بعنوان یک نویسنده بی طرف قابل ارزیابی است، اراده مبارزه در بین اعضا و هوادان این جنبش است؛ من فکر می کنم هواداران این جنبش مصمم تر و با اراده تر است نسبت به دیگر احزاب.. اطمینان دارم که بسیاری از حرکت های سیاسی با یک تلنگر ساده از هم می پاشید اما جنبش روشنایی حداقل ثابت کرد که در مقابل خونین ترین حوادث از مبارزه دست نکشید.

رقبای درون قومی این جنبش زیاد کوشیدند تا مسوولیت بحران بوجود آمده در دهمزنگ را برگردن اعضای کلیدی آن بیاندازند تا از طریق فشار افکار عمومی آنان را از صحنه سیاسی طرد کنند. در حالیکه معادله طوری که آنان ساده می پنداشتند نبود، بدون شک حادثه خونین دهمزنگ نقطه عطفی برای مبارزات این جنبش به حساب می آید.

آنان در فضای مجازی توفان تویتری ایجاد کردند، نگاه جهان را به خود جلب نمودند، در سفرهای رییس جمهور اعتراضات دادخواهانه برگزار کردند، حتی تا سرحد مشت و لگد در لندن از سوی محافظان رییس جمهور پیش رفتند و حالا هم در استرالیا تظاهرات کردند. این تظاهرات با همنوایی و تقدیم گل و سنبل از سوی پولیس استرالیا همراه بود.

این یعنی ذهنیت برای تداوم یک مبارزه سیاسی... فقط می خواهم یک چیزی را بگویم و آن اینکه جنبش در متن خود جوانان و مردم صادق و متعهدی دارد؛ آنها بیشتر تحصیلکرده و با درک هستند، سران جنبش بدون آنها هیچوقت نمی توانستند یک شبه به این موقعیت های اعجوبه ای برسند و طبعا توده اکثریت مردم هست که اینها وجود دارند بنابراین توقعات هوادان جنبش روشنایی از سران این نهاد این است که در هر موضوعی با آنان صادقانه عمل نمایند.

من امیدوارم این سبک سیاسی در دیگر طیف های مردمی نیز نهادینه و ایجاد شود؛ جریانات سیاسی کلاسیک و کهنه اعتبار خود را از دست داده اند، تعاملات سیاسی این چهره ها در بازی های مختلف رنگ باخته و اعتبار مردمی خود را در مشروعیت یک آینده روشن از دست داده اند و تا جایی پیش رفته اند که در نبود پدران و ناتوانی زنجیره خانوادگی.

فرزندان داعیه پیشبرد امور سیاسی را دارند، این یعنی میراثی ساختن قدرت بدون تعامل رقابت... این فرمول تغییر در روند سیاسی در برهه حساس کنونی نیاز به یک اراده دارد، من خوشبین به حرکت های سیاسی در بین نسل جدید کشور هستم، حرکت های امیدوار کننده ای صورت گرفته است.

در میان پشتون ها و تاجیک ها نیز طرح عبور از دیواره های مستحکم اقتدار سنتی و میراثی مطرح بحث است. سیاستمداران کهنه کار و اما کهنسال و انحصارگرا با چالش های نقد از سوی نسل بعدی سیاست روبرو هستند؛ این یعنی دگردیسی سیاست... خوشبینم به نسلی که خود آفریده تغییر در سرنوشت خویش هستند.

مهدی ثاقب

>>>   جنبش روشنائی بدون سران تنظیمی جنبش تاریکی میشود

>>>   متاسفانه انگیزۀ جنبش روشنائی به نفع تمام مردم افغانستان نبود، بلکه با خواسته های که در منطق سالم نمی گنجید، قوم هزاره را یک بار دیگر در مقابل اقوام دیگری قرار دادند، که در مسیر انتقال برق از راه سالنگ زندگی می کنند، و این جنبش مردمی نه بلکه هزاره گی شد. از همین لحاظ اقوام دیگر از آن حمایت نکردند.
رهبران این جنبش افراد خود خواه اند، که می خواهند از احساسات جوانان هزاره سؤاستفاده کنند و مانند دیگران به مقام های دولتی و دالر های بادآورده دست بیابند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است