گله نمی کنم برای شناخت و آگاهی می نویسم؛ ما سیاستمداران کلان مثل رهبر حزب و وکیل پارلمان داریم، جوانان سیاست پیشه در حد استاد دانشگاه، فعال مدنی، روزنامه نگار و شاعر و نویسنده داریم.

همین آدم ها به مناسبت مسابقات کرکت و ختنه ی سوری و عروسی و فراغت پسر فلان آدم از دانشگاه پیام می نگارند و موضع می گیرند. اما، در یک امر مهم ملی و سر نوشت ساز مهر سکوت بر دهن می زنند.

من نمی گویم این آدمان بیایند از موضع کنگره ملی و داکتر پدرام حمایت کنند، شهامتش را ندارند. من می گویم: ما باید این آدم ها را بشناسیم؛ چون ما اگر زیر هر نام و هر حزب و گروهی عدالت خواهی بکنیم ناگزیر مسایلی را عنوان خواهیم کرد که پدرام سالهاست روی آنها ایستاد شده است (هویت، ساختار سیاسی، زبان، حقوق اقوام، حق شهروندی، عدالت اجتماعی، معضل دیورند....)

فصل مشترک کنگره ی ملی و داکتر پدرام با تمام عدالت خواهان جوان همین هایند و هر آدمی که روی این مسایل انگشت بگذارد از سوی افزون خواهان چه امروز و چه فردا مانند پدرام مورد هجوم قرار می گیرد.

من می گویم: سیاستگران خورد و بزرگ و بی تفاوت را باید خوب شناخت. اینها به درد امروز و فردای عدالت خواهی نمی خورند. یعنی واقعا ماجرای این چند روز پسین به انداز بازی کرکت ارزش سیاسی نداشت؟

کلیم الله همسخن

>>>   جناب همسخن ، درود، خدمت جنابعالی عرض گردد که این بازیگران کرکت از شعور سیاسی بی بهره اند، و این بازیکنان که خود یکی از بازیکنان این بازی که تازه به افغانستان آمده می باشند و با خط کشی این بازی که دیوار های ان هم احصار شده و هر بازیکنان هم اون ور دیوار گیر و چند تن اینور دیوار دست و پا می زد و قفس هم آماده گیر اندختن هر بازیکنان هستند ، چی توقع داشت . در هر کشور نوع بازی و بازیکنان فرق دارد، کشور های هستند که به بازیکنان اش احترام خاص قایل اند و به یازی ان احترام می گذارد اما در کشور افغانستان همجو چیزی نیست، نه به بازی اهمیت میته نه یه بازیکنان .

>>>   من با شما موافقم تا وقتی بر سر عهدتان باشید.
هزاره

>>>   نباییدمردم را تکه تکه کرده‌ست در کجای دنیادرکارت شناسایی اش نژادرامینویسند که درکشورماروشن فکرچنین درخواستی راازحکومتدارد نوشتن نژاد چه دردی را دوا میکندبجزوسیله ای میشود برای سیاست بازان و کسانی که در ادارات کار میکنند تاباشناسایی قوم و تبار خودکارآنهاراانجام دهد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است