«دانیل پتروس» تحلیلگر نظامی در یادداشتی برای نشنال‌اینترست نوشت: جنگ در افغانستان آنقدر طولانی شده که هر دولت جدید در آمریکا طی دو ماه اول حکومتداری خود مجبور بوده بازبینی کاملی و جامعی از استراتژی ایالات متحده در این کشور داشته باشد.

در ادامه این یادداشت آمده است:‌ این بازی در طول یک و نیم دهه گذشته مداوم تکرار شده است؛ هر بار رییس جمهور و مشاور امنیت ملی به جنرال‌های مسوول جنگ افغانستان دستور دادند تا استراتژی این کشور را ارزیابی کند. ژنرال‌های نیز بعد از بررسی اوضاع جنگ، خواستار اعزام نیروی زمینی بیشتری شدند و دولت آمریکا هر بار با این درخواست جنرال ها موافقت و منابع لازم را در اختیار آنها قرار داده است.
اما برخلاف این رویه اوباما ضمن دستور بازنگری استراتژی جنگ در افغانستان، برای خروج نظامیان زمانبندی خروج اعلام کرد.

پتروس می‌نویسد: ترامپ نیز این بازی را ادامه می‌دهد. او در همین اواخر مشاور امنیت ملی خود را در سفر دو روزه برای تعیین اینکه استراتژی اینکه کشور نیاز به تغییر دارد یا خیر به افغانستان فرستاد. مک مستر با رییس جمهور افغانستان اشرف غنی ، عبدالله عبدالله و برخی مقامات ارشد در این سفر دیدار کرد. مک مستر در این سفر تنها کلمات امیدوارکننده برای مقام های افغانستان ارایه داد.

دولت ترامپ خیلی کم در مورد طولاترین جنگ تاریخ آمریکا صحبت می‌کند.
مشاور امنیت ملی آمریکا در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: در سال های اخیر در اوج درگیری ها در افغانستان ما متحد قابل اعتمادی در دولت افغانستان نداشتیم، اما در حال حاضر با اعتماد به دولت افغانستان دامنه و شدت تلاشهای خود را کاهش دادیم.

دولت ترامپ خیلی کم در مورد طولانی‌ترین جنگ تاریخ آمریکا صحبت می‌کند. اخبار افغانستان به ندرت از سوی رسانه‌های اصلی آمریکا منعکس می‌شود و عامه مردم یا علاقه‌ای به این جنگ ندارند یا اینکه به این نتیجه رسیدند که درهم بافتگی سیاست قبیله‌ای در افغانستان بسیار دشوار است و برای فهم آن نیاز به اخذ مدرک دکترای جامعه شناسی است تا سیاست قومی در این کشور را فهمید.

نویسنده اعتقاد دارد: در آمریکا هرکس ایده و نظری در مورد اینکه آمریکا چه کاری برای نجات از جنگ افغانستان می تواند انجام دهد،‌ برای خود دارد، سفیر سابق آمریکا در افغانستان رونالد نیمان، ژنرال پترائوس و آرال آنتونی دیپلمات آمریکایی درباره اقدام ترامپ در افغانستان خاطر نشان کردند که ترامپ باید یک چشم انداز جامع در مورد افغانستان داشته باشد. این سه نفر خاطر نشان کردند که که دولت ترامپ باید یک استراتژی چندساله که چشم انداز مشخصی را دارد، تدوین کند.

حق کاملا با این سه نفر است؛‌ایالات متحده باید ارزیابی درستی از چگونگی تغییر اوضاع در افغانستان انجام دهد. اما اگر غرور و امید به واقع‌گرایی و تجربه تاریخی در گفته‌های مقامات آمریکا چیره شود دوباره باید منتظر تجدید نظر در استراتژی بود. این جنگ 16 ساله چیزهای زیادی برای گفتن دارد، این مورد که ایالات متحده نمی‌تواند یک ملت را براساس تصورات خود بسازد و اینکه نمی‌توان کشوری مثل افغانستان را که سالها براساس قبیله گرایی، فساد و تنگ نظری اداره شده را با اصول دموکراسی نجات داد.

احتمال خارج کردن سربازان آمریکا از افغانستان توسط دولت ترامپ بسیار کم است.
مک مستر اصرار دارد که برای یک صلح دراز مدت در افغانستان طالبان باید شکست داده شود، اما اگر مقاماتی که بر روی موضوع افغانستان کار می‌کنند، این صحبت مک مستر را بهانه‌ای برای پایان دادن به سوال پرسیدن از تعداد سربازان آمریکا بدانند، دچار اشتباه بزرگی خواهند شد.

احتمال خارج کردن کامل سربازان آمریکا از افغانستان توسط دولت ترامپ بسیار کم است. جمهوری خواهان جنگ‌ستیزی مانند مک کین، مارک روبیو و تام کتان، خروج کامل از افغانستان را عملی می‌دانند که آثار آن به مراتب از خروج سربازان آمریکا در زمان اوباما وخیم‌تر خواهد بود. البته دلایلی خوبی هم علیه خروج سربازان وجود دارد.

این تحلیگر نظامی اعتقاد دارد: اما اگر ترامپ به تعهدش مبنی برای تغییر اساسی در سیاست خارجی آمریکا متعهد باشد، باید حداقل به این سوال پاسخ دهد که یک تاجر درسطح جهانی از خودش در زمان که بازار متزلزل است می‌پرسد: آیا زمان کاهش سرمایه گذاری در جایی که بازگشت سرمایه اندکی دارد، فرا نرسیده است،؟ اگر جواب مثبت باشد، آیا زمان آن فرا نرسیده که استراتژی سرمایه گذاری خود را در افغانستان تغییر دهیم؟

این سوالات برای بسیاری از نظامیان آمریکا، وزارت خارجه و ماموران اطلاعاتی که سال ها در افغانستان به امید فراهم آوردن آینده باثبات و اقتصاد مقاوم و سیستم سیاسی که بطوری واقعی برای همه افغان ها کار کند، زمان سپری کردند، بسیار دشوار است. اما به رغم اینکه این سوالات دشوار است، اما الان بهترین زمان برای این است که در مورد افغانستان واقع‌گرا باشیم.

کد (4)

>>>   جنگ افغانستان وکشورسوریه به این زودیهاتمام شدنی نیست باید درکشورهای ضعیف اسلامی جنگ ودرگیری باشد تامسلمانهاقد راست نتوانند تامتجاوزین ومزدوران منافع آمریکایهاوغربیها راتامین کنند

>>>   اکنون می فهمید که دفاع از حق یعنی چی.ومردم هزاره برای چی تظاهرات کردند.
در تظاهرات جنبش روشنایی حمایت نکردید!!!!
ولی انتظار میرفت مردم فهیم هزاره در تظاهرات شرکت میکردند .واز برادران وخواهران تاجیک خود حمایت میکردند .
ما غیر پشتونها باید در هر مشکلی در کنار هم باشیم.
ودر غم واندوه هم شریک،ونباید اعتراض هایمان قومی وسمتی باشد بلکه همه خراسان بزرگ را فریاد بزنیم
تا این قوم .... بداند که اقلیتی بیش نیستند در مقابل خراسانیان بزرگ.
مهاجر هزاره

>>>   بخاطر افغانستان با ثبات ازهمه اول زمینه های جنگ تشخیص واز بین برده شود. ادامه جنگ نه به نفع کشور وحتا به نفع جهان نمی باشد اگر به جنگ که بجزمنابع بشری آن ازکشور ما است خاتمه داده شود. بزودی همه مشکلات که دامنگیر منطقه وجهان گردیده رفع میگردد. منافع را که جهان ازجهاد کشور ما بدست آوردند تکرار شدنی نیست. دیگر نمی توان باتشکیل گروه های مسلح کشورها را شکست داد.همه چیز جهان تغیر نموده. بهتراست بازیگران از تفکر خوب استفاده نمایند

>>>   تا جائی که در تاریخ کشور ها در رابطه با جنگ های مشهور نوشته شده است، دو نکته جنگ افغانستان را استثنا می سازد. یکی طویل بودن آن، 40 سال. هیچ جنگی در تاریخ بشریت به این درازا نبوده است.
دوم، هیچ گاه بالای یک کشور کوچک مانند افغانستان به این تعداد(42)کشور های مسلح، با پشرفته ترین سلاح های خود و به صورت دستجمعی هجوم نیاورده است. در جنگ جهانی دوم بالای کشور آلمان فقط چهار کشور با هم یکجا شدند و بالای آلمان که از هر نگاه مجهزتر و قوی تر از افغانستان بود،حمله کردند و در ظرف 2 سال تمام رژیم فاشیستی آلمان را برای همیشه از بین بردند. شما خود قضاوت کنید که تقاوت از کجا تا کجاست.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است