هشت ثور است؛ سالروز پيروزی مجاهدين در برابر قشون سرخ شوروی.

اتفاقا يكی از رويدادهايی كه در هشت ثور سال جاری سوژه روز است، حضور حكمتيار در لغمان و پيوستن اش به پروسه صلح می باشد.

تصاويری كه در اين چند روز پسين منتشر شده است نشان می دهد برخی ها به استقبال حكمتيار به لغمان رفته و با وی ديدار داشته اند. استقبال كنندگان هم اغلب كسانی اند كه پيوندهای سازمانی با اين جنازه سياسی داشته و شریک جنايات وی مي باشند؛ دقيقا اشخاصی شبيه همدرد و زرداد...

من اما وقتی به اين تصاوير می نگرم با خود می گويم ای كاش اين رهبر شورشی در نخستين سالروز هشت ثور از مركب لجاجت پايين می شد و با راكت پراكنی هايش بر شهر كابل عنصر جهاد را بدنام نمی كرد و دستاوردهای اين بزرگترين حماسه مردمی را برباد نمی داد.

هشت ثور پيروزي بزرگی برای نهضت های آزادی بخش كشورهای جهان سوم بود اما صد حيف كه در اثر افزون خواهی ها و خشونت طلبی های اين رهبر ترسو و وابسته به جنگ های خونين انجاميد و بر سيه روزی كشور افزود.

عبدالشهید ثاقب

>>>   حکمتیار صاحب با دلایل قومی به حکومت آمده نه صلح وچیزی دیگر !اگر سال 2001 می آمد چی میشد ؟ برای این نه آمد که کرزی زیاد تعصب قومی نداشت ومطابق میل حکمتیار عمل نمیکرد > اما جناب اشرف غنی از حکمتیار هم دو آتشه تر است چنانچه تصفیه قومی را قبلا شروع کرده است وضمیرش مملو از تعصب و انتقام وکدورت است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است