در پانزده سال پسین شاهد ظهور چهره های جدیدی بودیم که به هیچ یک از جناح های سنتی قدرت ارتباط و پیوند محکمی نداشتند ولی به صورت حیران کننده ای پله های صعود را طوری طی کردند که همه جناح های شامل و بیرون از دستگاه قدرت را در هر مرحله که خواستند به چالش کشیدند.

سیما سمر، نادر نادری و چهره هایی از این دست بارها به ساحت شخصیت های جهادی تاختند و بدون اندک تاوان و نقصانی جان به سلامت بردند. یکی رییس ما دام العمر کمسیون حقوق بشر است و آن دیگری تعیین کننده ترین فرد به رییس جمهور.

حساب مدال ها و جوایزی را که از کشورهای غربی و نهادهای بین المللی گرفته اند، خودشان می دانند. هیچ کسی در باب این حرکت سربالا رمزگشایی و افشاگری هم نمی کند.

حکومت های پانزده ساله افغانستان به عنوان پله خیز و یا ابزار تسهیل کننده برای بلند پروازی های ایشان مطرح بوده نه چیز دیگر درحالیکه به هیچ یک از مولفه ملی که سایرین برای بالا رفتن به آن چسپیده اند، علاقه و دلچسبی نشان نمی دهند نظیر جهاد، مقاومت، قوم، زبان حزب و حتی شایسته سالاری را هم که در نظر بگیریم نسبت به ایشان شایسته ترین های بسیاری اند که به کفش پای ایشان در موقف و جایگاه سیاسی نمی رسند.

پس حدس زده باشید که صلاحیت این ها از کجا می آید!؟ من که نمی دانم ولی این قدر می دانم که در کشورهایی نظیر افغانستان منابع قدرت از آدرس های نامریی نیز آب می خورند.

برنا صالحی

>>>   تقي برنا جمال رحيمي رئيس دفتر رئي جمهور و خسر بره نادري است
فكر كنيد در چنين كشوري اگر كمي خوبشاوندي و يا رشته قومي با گوسفندان
سه مسل پيش خود هم داشته باشي به ترقي و تعالي ميرسي
موضوع لياقت هيچ مطرح نيست وگرنه ماشاءالله اين نسل جوان و تحصيل
كرده ما فوق العاده با استعداد و توانا هستند اگر چانس به انها ياري كند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است