فرهنگ اعتراف و عذر خواهي و نيز عفو و بخشش در اجتماع ما سخت بي پايه و نكوهيده است. كمتر كسي حاضر به بخشيدن از ته دل است و از آن كمتر كسي حاضر به عذر خواهي از عمق قلب و تكرار نكردن بدي ها مي شود.

آدم ها هيچگاه با اعتراف كردن و معذرت خواستن در اينجا بخشيده نمي شوند بلكه حيثيت و آبروي شان بيشتر پايمال مي شود.
در حقيقت مردم هم در جايش حق بجانب و درست اند.

بار ها از مردم عذر خواسته شده است و دوباره تيغ تيز تر بر گلوي شان گذاشته شده است. مردم به ياد دارند كه در مكه ي معظمه تعهد شد كه ديگر خون نريزند و بر روي قرآن مهر زده شد كه ديگر آتش نگشايند ولي هرگز پايبند نماندند.

از سوي ديگر شماري هم كه عذر خواستند هرگز بخشيده نشدند بلكه بي غيرت و نامرد لقب گرفتند و تحقير شدند. اعتماد و اعتبار دو طرفه در اينجا خيلي آسيب خورده است.

حالا من نه انتظار عذرخواهي از جانب آقاي حكمتيار و همقطارانش را دارم و نه منتظرم مردم او را ببخشند. اين تقابل و رويارويي تا دير ها و نسل ها ادامه ميابد و تشنگي ما براي پايمال كردن يكديگر به زودي فروكش نخواهد كرد.

اما خوب است كه آقاي حكمتيار كابل را كوچه به كوچه بگردد و در ذهن اش تصوير امروز كابل را با تصوير قبلي كه با رقيبانش از اين شهر ساخته بودند را مقايسه كند. اگر وجدانش بيدار بود، حتما درد عميقي را تجربه خواهد كرد و در غير صورت دوباره خيال ويرانه هاي شهر را در سر خواهد پروراند.

میرویس آریا

>>>   اگر حکمتیار باهوش باشدچون در آخرین مرحله زندگی قرار دارد. باید از مردم ناراضی ودل شکسته عذرخواهی بکند ودل مردم را بدست بیاورد در دهه70 راکت های کور را بر سری شهروندان بی دفاع کابل پرتاب میکرد فکر نمی کرد که انسان های بی طرف بیگناه کشته می‌شوند دلبستگان 60 هزار شهیدان کابل شب وروز حکمتیار ..... میکنند اگر حکمتیار عذرخواهی بکند عقلا ازاین عذاب و وجدان رهایی پیدا می کند

>>>   انسان خو بنده گنهکار است و از گناه خالی نیست.با قصدی و یا سهواً از او گناه سرمیزند و هزاران نفر در اثر راکت و بمباردمان و حملات انتحاری کشته میشود.
اما خدایی که خالق لایزال است و توانایی آن را دارد که جلو چنین واقعات را بگیرد ،اما نمیگیرد،یک رقم آدم شک بر میشود که او نیز با این بنده های گنهکار همدست نباشد و با دزدان دهن جواب را نگیرد.
هرچند خودش میگوید که کسی که بک نفر را ار مرگ نجات دهد،مثل آن است که همه مردم جهان را نجات داده باشد و کسب که یک نفر را از مرگ نجات دهد،مثل آن است که تمام مردم دنیا را نجات داده باشد،اما خودش که توانایی دارد،درین رمینه هیچ کاری نمی کند و میگوید که من بنده گان خویش را امتحان میکنم که کی،چی میکند؟
این امتحانی که نتیجه اس قتل و کشتار و رنج بی پایان مردم باشد ،نمیدانم که نتیجه اش چه خواهد شد؟
واعظان کاین همه وعظ در مهراب و منبر میکنند.
چون به خلوت میروند آن کار دیگر میکنند.
خیر و شر از جانب خدا است.

>>>   توجه داشته باشید
ما مردم افغانستان هیچ وقت زحمات حکمتیار را نادیده نميگريم و این را میدانیم برای نجات کشور تلاش های زیادی نموده . واما مرتکب گناهان زیاد شده. چون ویرانی و خرابی و قتل عام های که در دهه70 بوقع پیوست100 درصد حکمتیار مقصر بود همین خود خواهی ها و زیاده طلبی ها و قدرت خواهی های این شخص بود که حکومت مجاهدین به ثمر نرسید وبزودي ازهم پاشید. حکمتیار در قدم اول موقع که وارد کابل شد.باید از مردم ناراضی عذرخواهی میکرد . این مردم بیگانه که نبودند وطنداران هم کیشان وهم زبان ومذهب خودت بودند .که به ناحق به این ها ظلم شده خانه و کاشانه و بهترین عزیزانشان را به اثر پرتاب راکت از دست دادن

>>>   3 میلیون مردم کابل در دهه70 به اثر ی پرتاب راکت از جانب حکمتیار خانه و زندگی شان را ازدست دادن و به پاکستان و دیگر کشورها مهاجر شدن وبا بدبختی و فلاکتي دشوار زندگی میکردن وشایدهم با کار های ناشایست. روبرو بودن من ازجناب حکمتیار یک سوال دارم شما که دنیا را آب ببرد مرغابی را تا زانو زندگی میکردید وزندگی شاهانه تان را ادامه می دادید .واقعا از زندگی مردمان آواره و دربدر کابليان بدترین شرایط را سپری می‌نمودند چه حسی داشتید.فقط این را برایت می گویم که خداوند در جای حق نشسته

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است