قدرت و توزیع آن بعد از کنفرانس بن، تحت حمایت جامعه بین اللمل حالت مدرن یپدا کرد و تقابل میان سنت و مدرنیزم یکی از چالش های جدی بوده است که در طی 14 سال راهکارهار به بن بست کشانده است. چهره های سنت گرا مبتنی بر قواعد قدرت گرایی و مبتنی بر قواعد ملوک الطوایفی شکل و شمایل قدرت را در انحصار گرفته است. نه قاعده مبتنی برقوانین و حقوقی و نه از لحاظ مشروعیت سیاسی شکل قابل قبولی پنداشته نمی شد بییشتر به سمت اقتدار گرایی پیش رفت و ارکان شکل دهنده سیاسی به بی ثباتی کشانده شود و چالش هایی بین حکومتی میان مهره هایی که حکومت را شکل داده بوجود بیاید. رییس اجرایی چندین بار به رییس جمهور تاخت و تاز کرد. معاون اول و نماینده ویژه حکومت داری و تعداد زیادی ار جریان های سیاسی...

دو هفته قبل یک اجماع تحت رهبری شورای جهادی شکل گرفت که حکومت را در محور اقتدارگرایی مورد انتقاد قرار داد و سرو صدای ایتلاف میان احمد ضیا مسعود، نماینده حذف شده . دوستم . عطا محمد نور والی بلخ در رسانه ها بازتاب یافت که شکل تفابلی و بالانس قدرت را به رییس جمهور نشان بدهد اما این اتلاف چقدر می تواند غنی و جریان های سیاسی حذف شده را به بالانس بیاورد.؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان(afghanpaper)،رحمت الله بیژن پور، استاد دانشگاه، در برنامه «تحول» گفت: تحرکات مهمی در کار است. اقتدارگرایی و انحصار گرایی به عنوان دو جریان خطرساز در نظام داری افغانستان، ارگ را به سوی یک نوع دلمشغولی های اقتداری سوق دارده است و به ناچار کسانی که تعلق خاطر به مردم دارند و از مردم کشور نمایندگی می کنند به هر صورت خود را در برابر مردم با استدلال تجهیز می کنند.معاون اول رییس جمهور که در حصر خانگی است بدون هیچ دلیل و انگیزه ای به دلیل تحرکاتی که در شمال علیه طالبان اجرا شد در ارگ وی را در وضعیت بحرانی قرار داد.

وی، در خصوص سرنوشت احمد ضیا مسعود در ارگ بیان داشت: احمد ضیا مسعود که مصروف کارهای اداری و اجرایی شد کار می کرد و ناگهان به طبع خاطر سلطان رنجید و اصلاحات پیش گرفت و گویا که کاری صورت نگرفته است وی را از مسوولیت عزل کرده و یک دفتر 65 نفری بی سرنوشت رها شد.این مسایل ترتیبی هست که موج انحصار طلبی و اقتدار گرایی را به جایی رسانده که هر آدم آگاهی را ناگزیر به تصمیم گیری می کند.

وی افزود: تابحال دو سه نشست در این زمینه میان افراد صورت گرفته است. قبلا هم میان عطا و دوستم یک سلسله صحبت های مقدماتی در باب مشکلات شمال صورت گرفته بود که بخشی از آن به سوء تفاهمی که میان جنبش و جمعیت در فاریاب شکل گرفته بود مربوط می شد و بخش دیگر آن در خصوص اقدامات ارگ بود.چون تحرکات شمال و یک سلسله ترددهای دست جمعی، طبیعی است که همانند سالهای قبل که قندوز دو مرتبه دست بدست شد در چند ولایت شمال نقشه برای این است که تغییراتی بوجود بیاید. اینها در واقع می خواستند از این تحرکات جلوگیری کنند اما گویا، این موضوع بعه مزاق ارگ خوش نیامده است.

بیژن پور، معتقد است حکومت شدیدا قومیت گرایی را سرلوحه کار خود قرار داده است و بیان داشت: ایتلافی که برمحور هویتی تاجیک، ازبک و ترک تبارها شکل می گیرد، قومی است. در این صورت کرنش ها به واکنش ها تبدیل خواهد شد.ارگ گرایشات مطلق قومی گرایی دارد که شکی و کتمانی نیست و خطرش هم این است که افغانستان، داشت آهسته آهسته به سمت همگرایی اقوام نزدیک می شد که نمونه اش در مساله انتخابات شاهد بودیم و اما متاسفانه پیامد معکوس شد و دولت به محض اینکه در ارگ جابجا شد یک سری گرایشات منحط قومی شروع شد. افغانستان یک جامعه چندقومی است و طبیعی است هر کسی کوشش می کند که مساله را تا حد قومی تنزل بدهد و انعکاسش در جامعه منبعث خواهد شد و مردم تاثیرات آن را خواهند دید.

وی، در خصوص شاهد مدعای قومیت گرایی ارگ بیان داشت: اقدامات ارگ هم به صورت عمدی و هم اجرایی همین گونه است. کارهای دوستم اجرا نمی شد و کارهای احمدضیا مسعود را اجرا نمی کردند و یک سلسله کارهای کم و بیش برای معاون دوم اجرا می شد و یک سری کارهایی هم رحیمی در سطحی بالاتر از هر معاون رییس جمهور صلاحیت ها را گرفته بود. ذات قدرت این است که وقتی بخواهید استفاده قومی کنید، واکنش نیز قومی خواهد بود. کسی که برای ساختار ملی تلاش نکند، ساختار قومی شکل خواهد گرفت.

این آگاه سیاسی ادامه داد: جامعه قومی را نمی توان دسته دسته ساخت. اما واکنش هایی را هم که ارگ در رابطه با ساختار قدرت دارد در هرجایی که یک تاجیک و یا غیر پشتون است سعی می کنند که که زیرآب او را بزند و بجایش کس دیگری را بیاورد و کسانی هم که می آیند استحقاق و شایستگی ندارند. از این نظر، مذاکرات کنونی و ساختار کنونی برای همین مساله است. دعوت آقای حکمتیار و توافق کردن با بخشی از طالبان و مذاکرات پنهانی و آشکار با طالبان برای همین مساله است.

بیژن پور، در خصوص دلیل اعتراض های مقام های مهم دولتی بیان داشت: توتالیتاریزم یا اقتدارگرایی در اهرم قدرت افغانستان است و ارگ متهم به انحصار بیش از حد قدرت در محدوده چند نفر در ارگ است و نارضایتی جریان های سیاسی و احزاب جهادی به میان آمده است مانورهای بالانس سازی قدرت در برابر رییس جمهور و اعمال فشار برمسیر درست تقسیم قدرت از این امر سرچشمه می گیرد.

وی ادامه داد: بحث بر سر این است که وقتی می خواهد از اقتدار گرایی منحط و مزخرف استفاده کنند، در جامعه مردم نمرده اند و زنده هستند و کسی پاداش زندگی خود را رها نمی کند که کس دیگری به تعاملات بپردازند. این حلقه مستحق این کارها نیستند و صاحبان این سرزمین کسان دیگری هستند. تعبیر اینها برای آمریکا، سو استفاده است برای اینکه بحران کشور را عمیق تر کنند و آمریکا و امثال این کشورها هم بتوانند از این آب گل آلود ماهی بگیرند.

بیژن پور در این خصوص که تاکی باید این مساله وجود داشته باشد و هر روز کارشنی و توطیه در ارگ باشد بیان داشت: احمدضیا مسعود بسیار باحوصله بود و در ارگ شکیبایی کرد. تاجیک ها به صورت مشخص عقده ای شده اند در رابطه با حکومتداری و می بینیم که در حال حاضر تمام تلاش ها قومی است، درحالی است که قوم پشتون نیز استفاده ای از این مساله نمی بردو یک حلقه محدود استفاده اقتداری می کند از مساله ساختار قدرت و منافع کلانی وجود دارد. به طور مثال برای کارهای اجرایی معاون اول رییس جمهور امکانات نیست اما امکانات برای آقای رحیمی صد برابر از آقای دوستم بالاتر است.

وی در پاسخ به این سوال که اگر یک اجماع در برابر غنی شکل بگیرد، چه تاثیری دارد: اگر متکی بر استفاده از اقتدار باشد و اعتراض مردم را در نظر گرفته نشود فایده ای نخواهد داشت.اما جنبش ها و خیزش هایی شکل می گیرد و درحال شکل گیری است و طبیعی است که حاکیمت اقتدار گرای ارگ را تحت تاثیر قرار می دهد.

کد (30)

>>>   در افغانستان از دو چیز بسیار خسته شده ایم یکی از استادان بسیار ودر عین حال نادان ویکی هم اګاهان سیاسی که هر کچالو فروش و کیسه مال حالا اګاهی سیاسی و نظامی است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است