ساختار قدرتمند ارتش پاکستان بگونه ای است که جلوی تک روی های مقامات قدرتمند تراز اول را می گیرد و در نهایت ساختار وی را کنترل خواهد کرد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان(afghanpaper)، محمد عارف رحمانی عضو مجلس نمایندگان در برنامه "تحول" در خصوص صحبت ها درمورد احتمال تغییر رویکرد پاکستان در قبال پاکستان گفت: در پاکستان، جنرال قمر جاوید رییس ستاد ارتش هرچه قدر قدرتمند باشد و بخواهد تغییر استراتژیک را مطابق سلیقه و اندیشه خود درقبال سیاست های افغانستان و هند بیاورد، خود ساختار او را کنترل خواهد کرد چرا که در پاکستان ساختار ارتش توانمندتر از شخص است و دراین ساختار سیاست های طبقه بندی شده و مشخص در قبال افغانستان تعریف شده است و این ساختار به وی اجازه این تغییرات را نخواهد داد.

سیاست پاکستان ساختار محور است نه فرد محور و بدون شک پاکستان هم مانند برخی کشورها در افغانستان منافع شان را دنبال می کنند که هم در 50 سال اخیر به نفع بعضی کشورها در افغانستان بازی کرده است ، وی در اینباره می گوید.پاکستانی ها تا سال 2013 مطابق کتاب سبز خود رفتار می کردند و دشمن اول آنها هندوستان بوده است،و با بازبینی این کتاب پاکستانی ها دشمن اول استراتژیک خود را طالبان پاکستانی در افغانستان می دانند و یعنی سویه فعالیت های صلح و یا جنگ طلبانه پاکستان به سمت افغانستان تغییر کرده است.

وی می افزاید که بی ثباتی نظام افغانستان یک سر دیگر موضوع است که یک قدرتی هست که هنوز نتوانسته خود را در قامت یک ملت در جهان متجلی کند و از لحاظ اقتصادی دریک ذلت اقتصادی قرار دارد چنانچه در سال 2007 با یک تغییر لحن آقای کرزی بندر کراچی بسته شد و تورم تا چهارصد درصد در کابل رشد کرد و با توجه به این ابزارها و اردو و استراتژی منظم و مدون پاکستان باعث شده همواره یک نگاه طماعانه به کل افغانستان داشته باشد که یا سوبه پنجم یا ششم پاکستان باشد یا یک دولت ضعیف وابسته به پاکستان.

رحمانی معتقد است که با وجود این حکومت دو سره که هر روز صدای اختلافات از آن بلند می شود و قصه هایی که در شمال اتفاق می افتد که احتمالا چند سر دیگر به این حکومت اضافه می کند ، با توجه به این وضعیت سوگ مندانه افغانستان در وضعیتی نیست که بتواند در قبال پاکستان با استقلال رای منافعی برای ملت تعیین کند و یا حوزه ای برای خود در پاکستان تعریف کند.

این نماینده مجلس می افزاید که صلح پایان هر جنگی است، منتهی معنای واقعی پیدا می کند که دو طرفه باشد و یا دو طرف از جنگ خسته بشوند یا یک طرف جنگ |آنچنان قدرتی داشته باشد که طرف دیگر را حذف فیزیکی کند و بنیادش از بین برود، در حالیکه در افغانستان نه طالب و پاکستان از جنگ خسته شده اند و نه حکومت آنقدر قدرت دارد که جنگ را خاتمه دهد و در این حالت صلح بی معنا و یک طرفه است. هرچند که عناوین عوض بشود و طالب قاتل به شورشی و برادر ناراضی تغییر نام بدهد بی فایده است.

شورشی و ناراضی یعنی اینکه طرف یک سری دلایل و خواست هایی دارد که باید با او حرف زد، درحالیکه آنها هیچ آهنگ و تمایلی به صلح ندارند و با ایده لوژی نابودی جمهوری اسلامی افغانستان می جنگند و رییس جمهور غنی و آقای کرزی این مفهوم بدیهی را در ک نمی کنند.

وی افزود: رییس جمهور غنی و آقای کرزی این مفاهیم بدیهی را درک نمی کنند در حالیکه کسانی که از دست حکومت فرار نکردند و بخاطر شرایط بد در صف مخالفین می جنگند باید دعوت شوند اما کسانی که با ایده لوژی نابودی کشور و برای آوردن خلافت و امارت اسلامی می جنگند باید با سرب داغ با آنها حرف زد و آنها را از بین برد.

اکنون می بینیم که زندان های بگرام و پلچرخی پر از شخصیت هایی است که صدها و هزاران نفر را تنها در همین کابل کشته اند که حتی یک نفر هم اعدام نمی شود و حکومت مدعی است که به دنبال یک نگاه ملی است و درواقع می خواهد قوم داری کند و هرزمان که از کشتن آنها حرفی به میان می آید بلافاصله رییس جمهور می گوید که شما نسل کشی و پشتون کشی می کند و در این اوضاع یکی به نعل کوبیدن و یکی به میخ صحبت از اتمام جنگ عبث است.

رحمانی می افزاید که برای شروع حرکت های تازه باید از داخل افغانستان کار را آغاز کرد و همه اقوام کشور مانند دیگر شهروندان عادی به سایه حکومت بپیوندند و حقوق شهروندیشان حفظ شود و شهروند درجه دو و سه نداشته باشیم، اختلافات میان دو سر قدرت در کشور حل شود و خدماتی به مردم بشود که فساد کاهش یابد و در حوزه قضا و داوری پاکسازی صورت بگیرد.

کد (26)

>>>   گاهی به نعل گاهی به میخ تا دیروز در فیسبوک تان شعار خروج از حاکمیت سر می دادید امروز دوباره پیوند به حکومت را شعر می دهید. به نظر می رسد به جای خودنمایی و ظهور در رسانه های آنچنانی لحظاتی را به فکر و تدبر بگذارنید. افراط و تفریط ریشه در عدم تفکر دارد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است