ادامه بحران فراگیر موجود در سرزمین ما از عوامل ذیل، سر چشمه می گیرد؛

1- مداخلات جناح های درگیر داخلی
2- مداخلات جناح های درگیر منطقوی
3- مداخلات جناح های درگیر بین المللی

سرچشمه مشکلات داخلی را می توان اختلافات قومی – عقیدوی و سیاسی و اکثرا قدرت طلبی شخصیت های خودخواه و جاه طلب دانست. شما می دانید که در بحران های ملی، حاکمیت ملی مشروعیت خود را در بین مردم از دست داده و باعث آنارشیزم فساد اداری و بوجود آمدن مافیای دولتی و مواد مخدر می گردد که در کشور عزیز ما چنین حالتی متاسفانه جریان داشته و دارد.

در بحران ملی نیروها و یا کادرهای سیاسی (رهبران سیاسی) که عاملین عمده تغییرات مثبت و یا منفی در جامعه می باشند، تحت تاثیر این بحران رفته و باعث نقض آشکار منافع ملی می شوند. این نیروها تلاش می ورزند بخاطر حفظ قدرت و تامین منافع قومی و قبیلوی خود، مداخلات مستقیم و غیر مستقیم کشورهای همسایه منطقه و جهان را زمینه سازی نمایند که متاسفانه ما شاهد چنین مداخلات خصمانه کشورهای همسایه منطقه و جهان به وسیله نیروهای داخلی مزدور بیگانه در ادوار مختلف در سرزمین بلا کشیده خود بوده و هستیم.

حالا ما همه بشمول رییس جمهور غنی به بحران ملی اعتراف داریم و همه از آن رنج می بریم و اگر عادلانه قضاوت نماییم، عاملین عمده و اساسی فقط و فقط خود ما افغانستانی ها، رهبران قومی تنظیمی و سیاسی که سرنوشت ملت را همیشه در دست داشته اند منافع شخصی را بر منافع ملی ترجیح داده اند می باشند.

اینها بحران را بوجود آورده اند و عده ای از آنها تا هنوز هم غیر مسوولانه به خاطر تامین منافع شخصی تنظیمی سیاسی قومی قبیلوی ملیتی و علایق قدرت طلبی خود در ادامه آن می کوشند.

اما در مورد درگیری جناه های منطقوی و یا کشورهای همسایه؛
مداخله کشورهای همسایه و منطقه که اساسا روی منافع ملی شان در منطقه استوار است، جریان دارد. این جناح ها بخاطر تامین منافع سیاسی نظامی و اقتصادی شان به هر نوع ابزار ممکن دست زده و می زنند.

یگانه وسیله ممکن که آنها توانسته اند و می توانند بصورت مستقیم و یا غیر مستقیم در کشور ما مداخله کنند، استفاده از نیروهای داخلی مزدور بیگانه که در مبحث بالا نیز به آن اشاره گردید بوده، می باشد زیرا به باور من هیچ قدرت خارجی بدون همکاری نیروهای داخلی خاینین وطن فروش و مزدوران اجنبی نمی تواند به امورات داخلی یک کشور مستقل دخالت نماید تا ستون پنجم در داخل نظام نداشته باشند.

اما درمورد درگیری جناح های بین المللی در افغانستان؛
این درگیری نیز، باز هم به وسیله و یا همکاری نیروهای داخلی زمینه سازی گردیده و ادامه دارد. مداخله های جناح های بین المللی به رهبری کشورهای قدرتمند و مافیای جهانی به خاطر تامین منافع شان زیر نام مبارزه علیه تروریزم روی سه هدف عمده استراتیژیکی استوار می باشد. اول، هدف استراتیژیک نظامی در منطقه. دوم، تامین منافع اقتصادی و سوم، تضعیف و بدنام سازی اسلام در رابطه به اهداف نظامی و اقتصادی کشورهای مافیایی جهانی که اساسا روی تامین منافع شان استوار می باشد.

باید گفت که این بحث وسیع است و در این نوشته مختصر ضرورت توضیح مفصل آن دیده نمی شود. صرف می توان همین قدر یادآور شد که با وجود ماهیت ظالمانه این اهداف می شد و می شود در موجودیت یک رهبری با خرد و مدیریت سالم در یک نظام سیاسی موثر استفاده وسیع و یا اهداف موثر به نفع منافع ملی کشور صورت گیرد که متاسفانه تا هنوز چنین نشده است.

اینکه چرا نشد باز هم ارتباط می گیرد به خود ما؛ به وحدت ملی ما؛ زیرا ما در این 17 سال اخیر با سرازیر شدن میلیاردها دالر کمک جامعه جهانی به علت نبود نظام سیاسی موثر پاسخگو و عدم وحدت ملی واقعی در ابعاد مختلف که به غیر از منافع فردی گروهی قومی کدام کار اساسی و زیر بنایی را در راستای منافع ملی در برنداشته ایم.

می خواهم تکرار نمایم که بدون تفاهم ملی و بدون روی کار آمدن یک نظام سیاسی مطابق خواست اکثریت مردم افغانستان با درنظرداشت ارزش ها و معیارهای قانون اساسی به هیچ صورت نمی توانیم بحران فراگیر موجود در کشور را از بین ببریم.

احمد سعیدی

>>>   سعیدی صاحب از نشست شما با عطا اهسته اهسته شنگ شما هم معلوم میشود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است