از شوونیست ها نمی ترسم. ثابت کرده ام. از خیانت های داخلی می ترسم. می ترسم که نکند از پشت بر ما خنجر بزنند.

از ثروتمندان نمی ترسم. از فقیری می ترسم که نزدیک به کفر است و شماری از تهیدستان که از سر جبر و ناگزیری در خدمت دشمنان خود قرار می گیرند.

از بیسوادهای بینوا نمی ترسم، آنها مثل زندگی شان ساده و بی پیرایه هستند. نیک و بد خود را از کسی پنهان نمی کنند، پنهان کاری نمی کنند، راست و مستقیم از دل صاف شان با همنوعان شان سخن می گویند. از قلم به دستانی می ترسم که بر خلاف میل و وجدان خود می نویسند، برای رفع جوع و حل مشکل و تامین نفقه اهل و عیال و به نادرستی آنچه می نویسند آگاه اند.

از آدم های جابر نمی ترسم، از آدم های مجبور می ترسم چرا که جبر از الزامات قلمرو آدمیان است، نه طبعیت که قانون و نظم دارد. از سیاستمداران اصولگرا نمی ترسم، از بی اصول هایی می ترسم که به نرخ روز نان می خورند و هیچ نواله ناگزیری را رد نمی کنند. از نفس سیاست و کار سیاسی نمی ترسم. از روش ها و ساز و کارهای سیاسی می ترسم که آدم های رذل و فرومایه و سودجو را بر اریکه قدرت سیاسی می نشاند.

از دروغگویان و شایعه پردازان نمی ترسم، از آنهایی می ترسم که به قول شمس "سخن حق بر زبان و اندیشه باطل در دل دارند" و با بلند کردن شعارهای دروغین، انجمن ساختن های فریبکارانه و خلق کردن امیدهای کاذب جنبش ها و حرکت های راستین و اصیل داد خواهانه را، در اوج پیشرفت و باروری، به سود دشمنان به تعویق می اندازند و فرصت ها را برباد می دهند. از وحدت نمی ترسم، از تبلیغ برای حقنه کردن وحدت ملی ای می ترسم که وجود ندارد و به حال ستم دیدگانی افسوس می خورم که در معاشرت نابرابر با ستمگران و ستم پیشه گان، ادا و ژست ستمگران را در می آورند تا ارواح خبیث و ضعیف خود را با دروغ قانع بسازند.

لطیف پدرام

>>>   از فرزندان ناخلف این کشور می ترسم، که با لفاظی های ماهرانه ای خود اذهان عامه را برای تجزیۀ افغانستان عزیزم آماده می سازند.

>>>   هدف پدرام صاحب عطا نور آن گژدم است

>>>   ايكاش خودت هم به آنچه با قلم توانايت نوشته يي ؛ معتقد ميبودي !

>>>   خوشم آمد.

>>>   پدرام استاد سخن است، این مقاله اش یکی از مقاله های ماندگار ست که برای سالهای سال در حافظه تاریخ جاویدان می ماند.
مخصوصن گفتگوی او پیرامون خط دیورند در تلویزیون آریانا. او تابوه کشنی کرد وخط های استبداد را یکی پیهم با منطق و استدلال شکستاند وزمینه عدالت خواهی را برای نسل پس از خودش مساعد ساخت.
روزگاری نسل دیگر در مورد کارکرد هایش در مسند داوری خواهند نشست وبرعرش افتخار آرمگاه اش سرود بزرگ منشی زمزمه خواهند کرد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است