پس از آنکه تظاهرات مردمی در کابل به خاک و خون کشیده شد، مردم سرگردان و متوهم بدنبال جنازه های سوخته و تیکه تیکه شده و یا گمشده خود هستند.
فاجعه بقدری سنگین است که انسان باورش نمی شود که حکومت به اصطلاح مردمی اینچنین فجایعی را بر مردم خود روا دارد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، خلیل الرحمان سروری، استاد دانشگاه کابل در گفتگو با "همگام" در خصوص اینکه در فاجعه تظاهرات روز جمعه چه کسی مقصر است، گفت: هر کس که زور کمتری داشته باشد، گناهگار است. از نظر این حکومت، ملت بدلیل دادخواهی و عدالت خواهی گناهکار است! و انتظار این وقایع را همه روزه داشته باشید.

سروری می گوید: وظیفه حداقلی هر حکومت دفاع از جان، مال و ناموس مردم است ولی متاسفانه که این حکومت نتوانست حداقل وظیفه اش را انجام دهد و شبیه تروریستان بر مردم گلوله باری کرد. فاجعه جمعه، دردناکتر و وحشتناکتر از حادثه چهارشنبه بود. مردم می دانستند همه روزه قربانی توطیه های ترویستان هستند ولی نمی دانستند که این دولت خود از هر ترویستی وحشتناکتر عمل می کند.

این استاد دانشگاه، گلوله باری حکومت بر معترضان انفجار خونین چهارشنبه را شرم آور خواند وبیان کرد: به عنوان یک انسان که در این جغرافیا زندگی می کنم به هیچ صورت قابل پذیرش نیست که دولتی که خود را برخاسته از اراده و منتخب مردم می خواند، به روی همین مردم گلوله باری کند. حتی اگر این عدالت خواهی منجر به سقوط ارگ می شد، حکومت حق فیرباری نداشت.

وی درهمین باره بیان کرد: گله ای از این حکومت از هم پاشیده نیست؛ گله از سازمان های بین الملی و دفتر سازمان ملل است که از این حکومت ناقض حقوق بشر دفاع می کند. سازمان ملل باید در واقعه روز جمعه دخالت می کرد. یک هزار خانواده در انفجار چهارشنبه در غم نشست و دو روز است که با خون افطار می کنیم. یک روز را ترویستان خون کردند و روز دیگر را حکومت وحدت ملی!

سروری، درباره اینکه آیا خشونت در تظاهرات روز جمعه لازم بود اظهار می کند: آیا از یک خانواده ای که فرزندش را از دست داده انتظار دارید که بیاید و آرام توضیح بخواهد؟ تردیدی نیست که از حالت روانی خارج بشود. مظاهره روز جمعه از طرف خانواده های قربانیان بسیار مسالمت آمیز بود و هدف آنها حمله بر ارگ نبود و تنها می خواستند صدای خود عدالت خواهی خود را به گوش ارگ نشینان برسانند که حکومت وحدت ملی بی شرمانه دادخواهی آنان را به گلوله بست. جمعه شاهد بودیم که دمکراسی با تابوت کشته شدگان به خاک رفت.

وی افزود: در جریان اتفاق روز جمعه، سفارت آمریکا و سازمان ملل باید مداخله می کردند و برای حکومت اولتیماتوم می دادند که اگر نمی توانید مشکل تان را حل کنید برای انتقال مسالمت آمیز قدرت حاضر شوید ولی حتی نشنیدیمی که اینها برای سران حکومت اخطار فرستاده باشند.

این استاد دانشگاه، درخصوص اعلامیه های رییس جمهور و رییس اجرایی پس از فجایع رخ داده اظهار می کند: برداشت من این است که اینها دلشان برای کسی نسوخته و از کشته شدن مردم هم نگرانی ندارند، بلکه ترس از دست دادن قدرت مضطرب شان کرده است. چیزی برای این حکومت نمانده است و از دو شخص تقاضا می کنم که نظام را به خشونت نیاندازند و فرصت بیشتر به تروریستان ندهند. طرفدار خشونت نیستیم و نظام خود بفهمد و برای آبروی خودشان هم که شده زمینه انتقال مسالمت آمیز قدرت را فراهم کند.

سروری خطاب به رییس جمهور بیان کرد: ضرورت چیست که با چند مهره بدنام، به بدنامی خود ادامه می دهی؟! ضرورت این است که اینها باید به سادگی کنار گذاشته شوند. اگر توانایی محاکمه این افراد را نداری از آدرس مردم آنها را کنار بزن و مردم را قربانی دسیسه ها نساز.

وی، اعتراضات روز جمعه را کاملا مردمی و توده ای از جوانان، پدران و خانواده هایی خواند که داغدار بودند و در اینباره تصریح کرد: تظاهرات مطلقا مردمی بود و هیچ افراد غرض آلودی در آن شرکت نکرده بودند. مردم می خواستند صدا بلند کنند که یک هزار انسان به خاک و خون کشیده شده است، آیا حکومت مردم را حمایت می کند یا همراه تروریستان آنها را می کشند؟

سروری بیان کرد: اگر دولت برای دادخواهی مردم تلاش نکند، احزاب سیاسی و مردمی دیگر وارد کار می شوند. طبق روحیه ای که در قدرتمندان دیده ایم، تا زمانیکه کسی از پای اینها نگیرد و آنها را نیاندازند، خود حاضر به کنار رفتن از قدرت نیستند و اگر تمام ملت هم پیش روی اینها قربانی بشود، برای اینها هیچ ارزشی ندارد. اگر در میان کشته شده های روز جمعه فرزند غنی و عبدالله می بود امشب چه ماتمی در خانه هایشان بود؟ اگر وجدان دارند، می فهمند که مسوول این حوادث هستند چرا که سمت های مهم این دولت را به افراد ناکارا سپرده اند و آنان را بر سرنوشت مردم حاکم کرده اند درحالی که اکثریت خانواده های اعضای کابینه و روسای نظام در کشورهای فرانسه، آمریکا، انگلیس، استرالیا و آلمان بسر می برند.

این استاد دانشگاه ادامه وضعیت را نگران کننده می خواند و بیان می کند: این نظام توانایی کوچکترین مدیریتی را ندارد و در شرایط حساس مردم خود را قتل عام می کند. در این وضعیت دیگر برای این حکومت پیشنهادی نداریم و پیشنهادمان برای سازمان ملل و سفارت آمریکا این است که دست از حمایت این حکومتی که برای نابودی مردمش کمر بسته بردارد و به این وضعیت فجیع پایان دهد.

وی بیان کرد:دولت برخاسته از رای مردم نیست و یک نظام دروغی کاذب است. این دولت دروغین بسادگی می تواند هر فردی را در هر کجا بکشد و به این نتیجه می رسیم که ده ها توطئه ای که برای قتل مردم صورت گرفته است از سوی همین نظام بوده است. بعضی دفاتر عظما و حکومت ها با اعتراضات مردمی سقوط کرده اند اما هیچگاه دولت شان به روی مردم فیر نکرد و آنان را به گلوله نبست اما این حکومتی که هر روز شعار دمکراسی برای جوانانش سر می دهد، همان ها را به رگبار بست.

سروری تصریح کرد: افراد مشکوک و ستون پنجمی های ارگ که دستور رگبار مردم را داده اند باید به سریعترین فرصت محاکمه شوند و حکومت برای انتقال مسالمت آمیز قدرت حاضر شود در غیر آن کشور به عمق فاجعه فرو می رود و اگر مردم یکبار دیگر به پا خیزند، دیگر نه آمریکا، نه ناتو و نه خود حکومت نمی تواند حتی با گلوله باری جلوی این مردم را بگیرد.

این استاد دانشگاه، رفتار سران حکومت را بی شرمی محض خواند و افزود: هیچ چیز در کشور سرجایش نمانده است و اینها می گویند که همه چیز گل و گلستان است این اوج بی شرمی آنان را نشان می دهد. روشن است که قدرت باید به افراد متعهد و ملی سپرده شود نه افرادی که خانواده هایشان در خارج از کشور هستند و خود برای امتیازات به کشور آمده و دست به هر کاری می زنند.

کد (26)

>>>   میګویند قصاب که زیاد شد ګاو مردار میشود حالا ما در افغانستان. از شاګرد کرده استاد زیاد داریم. همه اش استادان ماشینی و از سرباز کرده اګاهان سیاسی. همین جاست که افغانستان خراب است. به ګفته های این استاد کوردل توجه کنید میګوید اعتراض کننده ګان اګر هر چیز میکرد حکومت حق فیر را نداشت. اینها اعتراض کننده ها نبودند
افراد لاوبالی و ولګرد بودند که میخواست یک بار دیګر کابل را چور نماید و به ناموس مردم دست درازی میکرد. اګر دیمکراسی به این معنا است قسمکه این استاد بیسواد تعریف نمود ه باید ګفت که اینها به سوی حیوانیت روان هستند

>>>   چرا در سنگر ضد تروریزم صرف یک گروه خاص محکم ایستاده اند ولی دیگران فرار کردند؟
چرا مبارزه به ضد تروریزم به کشمکش قومی تبدیل شده است؟

>>>   پشتونیزم دشمن تروریزم و یا برادر تروریست ها؟
امروز نه تنها اکثریت مردم افغانستان بلکه بسیاری ها در جامعه جهانی نیز به این حقیقت پی برده اند که پشتونیزم و تروریزم برادران و حامیان یک دیگر اند.
چنانچه اخیرا به پیام کاذب همدردی اشرف غنی به مناسبت حادثه تروریستی اخیر در لندن برج یکی از بریتانوی ها چنین نوشت:
لندن به شما ضرورت ندارد. شما باید نجاست خود تانرا در کشور خود تان پاک کنید. بس کنید برادر خطاب کردن تروریستان را!

>>>   نا امنی های هرات برنامه ریزی شده از ارگ و شورای امنیت است تا هراتیان اصیل و بومی فرار کنند و شیوونیست های قبیله و تمدن ستیز جای شان را پر کنند،
هدف قبیله گرایان در دراز مدت تخریب ٱبادات تاریخی هرات چون منارا، قلعه اختیارالدین، مقبره خواجه انصاری، مسجدجامع بزرگ و دیگر ٱبادات تاریخی که نشان تمدن چند هزار ساله این سرزمین است میباشد تا کسی داد از تمدن وتاریخ کهن نزند و خود را صاحب این افتخارات نداند.
متاسفانه این پلان شوم از چندین سال قبل طرح و در حال عملی شدن است و در این اواخر بخاطر نا امنی ها ، اختطاف ها و ترور ها هزاران هراتی بومی شهر را ترک و مهاجر شدند،

از طرفی دیگر هم هرات بصفت یک قطب بزرگ اقتصادی و عایداتی که هفتاد درصد بوجه مالی کشور را تامین میکند، میتواند امیدی برای قبیله گرایان و تمدن ستیزان باشد تا بتوانند از بعد اقتصادی مشکلی در ادامه ی سیاست های قبیلوی شان بدیگر ولایات نداشته باشند و به این دلایل چشم بهرات و اقتصاد هرات دوخته اند و از هیچ نوع راهجوری و دسیسه در مقابل مردم هرات دریغ نمیورزند.
لعنت به شیطان و شیطان صفتانی که هرات باستان را به شهر وحشت بدل میکنند.
وافسوس بحال کسانیکه مظلوم واقع میشوند و از ترس فرار را برقرار ترجیح میدهند و فکر میکنند خوشبختی در هجرت و فرار است که (نیست)
و صدای عدالتخواهی شان را بلند نمیکنند،

ٱمین

>>>   آخرین ناپاکی که با بر دوش انداختن منافقانۀ ردای پاک اسلام می خواهد بر گردۀ مردم سوار شود، اشرف غنی احمدزی است. با در نظرداشت پیشینۀ موضعگیری های شخص اشرف غنی و یاران نزدیکش و امیال فاشیستی آنها اینک تمسک جستن شان به دین عنصر دیگری از برنامه های فاشیستی آنها را برملا می سازد. همۀ فاشیستهای جهان از دین برای سرکوب مردم و گله ساختن آنها کار گرفته اند. طالبان برجسته ترین نمونۀ یک حکومت خالص فاشیستی دینی است. اما اشرف غنی با منافقت تمام می خواهد در یک سو سیکیولار و تکنوکرات جلوه کند و در سوی دیگر تلاش دارد از پیر و حضرت و علمای خود فروخته فتوا فروش و وعده های ساختن دانشگاه های معادل الازهر و دیوبند و "اسلامی ساختن اردو"، از دین برای رسیدن به قدرت و تحکیم قدرت کار بگیرد.
نباید به این مار هفت خط اجازۀ داد که بر سرنوشت مردم حاکم شود!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است