نشست بین المللی "پروسه کابل" با حضور نمایندگانی از کشورهای مختلف از جمله روسیه، ایران، چین، پاکستان و آمریکا امروز سه شنبه 16 جوزا در مرکز رسانه های کابل برگزار شد. در این نشست صلاح الدین ربانی وزیر خارجه کشور و داکتر عبدالله عبدالله رییس اجرایی حکومت وحدت ملی حضور نداشتند.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، نصرت الله اقبال، آگاه روابط بین الملل در گفتگو با "همگام" در خصوص نشست پروسه کابل به میزبانی افغانستان گفت: نشست هایی با هدف صلح در افغانستان در کشورهای مختلف منطقه ای و جهانی برگزار شده که تعداد آن از سال 2009 بدینسو به حدود 40 کنفرانس می رسد اما این نشست ها یکی پس از دیگری به سوی ناکامی رفته و سراغی از نتایج آنها نیست.

اقبال می گوید: یکی از اهداف پروسه کابل، کم رنگ کردن یا خارج کردن رهبری پروسه نشست های صلح افغانستان از دست روسیه است و از آنجایی که آمریکا نیز خواهان چنین موقفی است، این مورد را به واقعیت نزدیک می کند.

این آگاه روابط بین الملل، در خصوص موثریت این نشست ها و متقاعد ساختن کشورها در همکاری با کابل اظهار بیان می کند: اقناع کشورها و پروسه جنگ و صلح کشور در دست حکومت نیست و استراتژی های بلند مدت آمریکا در افغانستان موضوع اصلی دخیل مساله صلح و جنگ افغانستان است.

وی می افزاید: نشست پروسه کابل، تنها امروز نبوده و نشست های قوی تر از این هم برگزار شده است که نتایج مثمری برای تامین صلح نداشته است.
نمایندگان بسیاری از کشورها که امروز حاضر شده اند در نشست های قبلی هم بوده اند اما حتی نتیجه یکی از آن نشست ها تا امروز معلوم نیست که چه بوده است.

اقبال معتقد است: استراتژی ای که فعلا در کشور معلوم الاجرا است، استراتژی نظامی و جنگی است چراکه کشورهای ذی دخل و ذی نفع که بازیگران حوادث کشور هستند تا کنون به این نتیجه نرسیده اند که در این کشور باید صلح و امنیت برقرار باشد. شرکت کشورهایی مانند آمریکا و پاکستان در اینگونه کنفرانس ها و نشست ها یک عوام فریبی برای اقناع ملت هایشان و وقت گذرانی است.

این آگاه بین الملل، درخصوص برنامه و طرح حکومت در نشست پروسه کابل اظهار می کند: وضعیت حکومت به وخامت می رود و هر روز حرف از سقوط نظام توسط کسانیکه خود بدنه این نظام را تشکیل داده اند، می شود. از دید سیاسی بی ثباتی به اوج خود رسیده و امروز می بینیم که شریکان قدرت، در تقابل حکومت آمده اند و روشن است که برنامه داشتن برای پروسه کابل، از توانایی این حکومت بسیار بالاتر است که بخواهد روی آن بحثی شود.

وی می گوید: در کنار بی برنامگی حکومت، یک واقعیت دیگر این است که آمریکا با هر کشور منطقه ای که دراین نشست شرکت کرده است، بازی و تعامل خاص خود را دارد. جایگاهی که پاکستان برای آمریکا دارد را نمی توان از افغانستان توقع داشت. پاکستان بازیگر حداقل نیم قرنی است که برای منافع آمریکا در منطقه بازی کرده است. در این شرایط وقتی صلح و امنیت می آید که آمریکا بخواهد چرا که دست بالا را در تمام این بحث ها و نشست ها دارد و هرگاه این کشور خواهان صلح باشد، کشورهای دیگر هم به صورت اتوماتیک خواهان صلح می شوند چرا که استراتژی های کلان تغییر کرده است و منافع بقیه هم تغییر می کند.

اقبال تصریح می کند: حضور آمریکایی ها در افغانستان خود توجیه بودن ناامنی است. چرا که اگر صلح باشد، جامعه جهانی و افکار عمومی این کشور بخاطر حضور در کشور ثانی توضیح می خواهند از اینرو تحت هر عنوانی هم که شده است باید ناامنی وجود داشته باشد و بوجود بیاید. در دیدی فراتر هم خارج از تصور است که منافع افغانستان و آمریکا یکی شود تا بتوان انتظار آوردن صلح از این کشور را داشت.

این آگاه روابط بین الملل، درخصوص اهمیت اشتراک کشورهای مختلف در پروسه کابل می گوید: انتشار بیانیه ها و برگزاری کنفرانس ها حرف جدیدی نیست و در آینده هم بسیار اتفاق می افتد اما در عمل باید دید که کسی به این بیانیه ها متعهد می ماند یا خیر؟ به این باورم که پروسه کابل، ناکام است و یک حرفی روی کاغذ خواهد ماند.

وی در خصوص ناکامی پروسه کابل می افزاید: نه تنها پروسه کابل که بسته ای بنام جنگ و صلح در افغانستان ناکام است. اگر آمریکا بخواهد در طی 24 ساعت صدای فیر نه تنها در افغانستان که در تمام منطقه قطع می شود چنانچه در سال های 2001 تا 2004 شاهد آن بودیم در غیر این صورت جنگ 45 کشور با با 10 نفری که نان خوردن خود را ندارند خاتمه نمی یابد و هر روز آنها ولایات را سقوط می دهند و قدرتمند تر می شوند.

کد (26)

>>>   اواقوام غیور افغانستان حکومت کاملا نا کار آمدشده
از بابت مدریت ضعیف اشرف غنی مردم ما را به خون خاک کشاندن واین انفجار نه اول است نه آخیر وکسی تضمین آینده را هم کرده نمی تواند ما مردم افغانستان نباید منتظر این باشیم باید هر شهروند این کشور در مقابل بی عدالتی رهبری حکومت بنام وحدت ملی صدای خود را بلند کند وبه حیث انسان از حقوق خود دفاع کنیم
و وطن را از مصیبت بختی روزگار بد امنیتی و اقتصادی نجات دهید.
وطن ما به جای مادر ماست
مادر خویش را نگهبانیم
شکر داریم کز طفولیت
درس حب الوطن همی خوانیم
چونکه حب الوطن زایمان است
ما یقینا ز اهل ایمانیم
گر رسد دشمنی برای وطن
جان و دل رایگان بفشانیم.
داکتر یارمحمد « حیدر زاده »
داکتر علوم محیط زیست

>>>   بنام خدا.
نشست زیر عنوان "پروسه کابل" باحضورداشت انتخابی این جمع ازیک
قبیله واز یک زبان واز یک نژاد مرا به یاد این شعر شاعر آزاده هرات
محترم اقای سید ضیاءالحق سخا انداخت که :
توانا بود هركه دارا بود
كه دارا به هرجا توانا بود
به دانش مزن چنگ و دانش مجوى
كه بر روى دانش چليپا بود
تقلب بكن تا كه سَرور شوى
تقلب كليد معما بود
بگير و بدزد و ببند و بخور
كه رسم زمانه، درين جا بود
ببين ”ناقلا“ى ده ما چسان
رسيده به جايى كه حالا بود. .
بدون شک این روند هرچقدر به سرعت به پیش رود؛ وعدالت قربانی بی عدالتی
وستم روز افزون قبیله گردد؛ به همان مثلی میماند که :
اقبال خصم هرچه فزونترشودنکوست
فواره چون بلند شود سرنگون شود.
به زودی کاخ ارزوی شیونیستها فرومیریزد؛ وبرگشتگان از غرب بدیاری که
که طناب بندگی به گردن و ریسمان بردگی به دستان شان بسته شده بود فرار
نمیکنند؟.
الیس الصبح بقریب ؟.

>>>   برای ع وغ این پروسه یک کار خوب شد
زیرا پر مردم را خو اب داد
وفکر مردم را از غشم کم سا خت
در غیر ان هچ فا یده نکرده است

>>>   چشم بخیل کور!
این حرفت بمعنی بی عزتی همه مهمانان است!
شما وپکول ..کردید اما کافران برایتان پاک میکند

>>>   ههههه انی نشست ها کاملا بی فایده است به ان دل خوش نکیند تا که مسله قومیت باشد هر گز روی ارامش را نخواهید دید

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است