موضوع كسب اعتماد شهروندان توسط نيروهاي امنيتي و دفاعي به ويژه پوليس ملي كه نيرو مهم تنفيذ قانون و ممثل اراده حكومت مَي باشد، از دير زماني در حد شعار و بعضاً تلاش عملي در وزارت داخله كشور مطرح بوده است.

در كتب درسي اكادمي پوليس و ساير مراكز تعليمي صفحات زيادي بر اهميت اين موضوع تاكيد نموده و هر منسوب پوليس ملي را به برخورد حسنه با شهروندان، حمايت از قانون و تطبيق يكسان آن بالآي شهروندان به حكم قانون تشويق مَي نمايد. از ديد ديگر انچه در فوق تذكر يافت مكلفيت قانون هر منسوب پوليس بوده كه بايد در رفتار خود انرا جدا رعايت نمايد.
اما واقعاً چرا روز بروز بجا اينكه اعتماد مردم نسبت به پوليس و كاركرد ان بهتر و بيشتر شود، برعكس كاهش يافته تا حديكه اين موضوع به يك مبحث جدي تبديل شده است.

الف: توقع شهروندان
شهروندان أفغانستان ديگر ان گروه از افراد نيست كه حكومت را سايه خدا دانسته و بدون درخواست هيچ دليل از احكام ان أطاعت نمايد. شرايط حاكم إيجاب ميكند كه شهروندان پرسشگر بوده و دولت بايد هر اقدام اش با دلایل قانوني همراه باشد. شهروندان توقع دارند تا پوليس بعنوان نيرو تنفيذ كننده قانون و خدمتگار جامعه همواره با أنان برخورد قانوني داشته باشند. مردم به خود اگاهي قوي رسيده و درك ميكنند كه كدام اقدام پوليس قانوني و كدام استفاده جويانه مَي باشد.
با توجه به دسترسي شهروندان به اطلاعات عمومي و رسانه هاي همگاني توقع دارند تا پوليس كشورشان همانند پوليس كشورهاي ديگر حافظ منافع قانوني شهروندان اش باشد نه سارق و تهديد كننده ان.

ب: سطح پاين سواد نيروهاي پوليس
متاسفانه جنگ هاي پيهم در كشور در كنار ساير زيان كه به جامعه ما رسانيده صدمه بزرگ بر پيگر معارف كشور زده است. بسياري از شهروندان كشور كه براساس آمار رسمي وزارت معارف ١١ ميليون تن از شهروندان كشور قادر به خواندن و نوشتن نيست از سواد بي بهره اند. نيروهاي پوليس نيز از ميان همين جامعه بوده و توقع داشتن سواد درست از انها كار دشوار است. بناً كسيكه سواد درست نداشته باشد نحوه برخورد ان، آنهم از ادرس نهاد مهم مثل پوليس چندان مناسب نخواهند بود.

ج: حضور افراد بدنام در صفوف پوليس
با توجه به سطح تهديدات امنيتي موجود جوانان تحصيل كرده كمتر حاضر ميشوند وارد نيروهاي پوليس شوند. اين وضعيت بطور اتوماتيك زمينه را براي حضور افراد نامناسب بخاطر تكميل شدن تعداد سربازان فراهم مَي سازد. و اين افراد با استفاده از فرصت پيش امده دست به اقدامات فراقانوني و خود سر مي زنند.

د: تشكيلات نا مناسب
وزارت داخله براي رسيدن به هدف فوق حداقل سه رياست با بست جنرالي در تشكيل خود دارد
- رياست مطبوعات، روابط عامه و سخنگو
- رياست پوليس مردمي
- رياست نشرات

اگر بطور دقيق بررسي كنيم هر سه اين رياست ها يك وظيفه دارند، اما هر سه تاكنون نتيجه مطلوب بدست نياورده اند. رياست أولي خلاصه شده به سخنگو، رياست دومي منتظر بودجه خارجي ها است تا كدام جلسه بي مفهوم را برگزار كند، اگر بودجه نباشد هيچ ابتكار عمل وجود ندارد و رياست اخري مصروف چاپ كردن جنتري با عكسهاي مقامات وزارت است و بطور هفته وار نشريه پوليس را بدون محتوي وبرنامه در قيمتي ترين كاغذ چاپ ميكند و بس. مجله پوليس هم پُر است از مقالات سرقت شده و بدون منبع و ماخذ.
حالا با اين وجود چگونه ميتوان اعتماد شهروندان را كسب نمود؟
براي اين كار وزارت داخله ضرورت جدي به إصلاحات منطقي داشته و به ناچار بايد به ان تن دهد.

بسم الله تابان

>>>   در راس پولیس یک نرس به اساس روابط ....وخویشی تعیین شده او لیاقت واهلیت وکفایت وزارت داخله را در چنین شرایط ندارد
وهم تا رمانیکه یک نفر از شروپساد در دستگاه حکومت باشد بی عدالتی ظلم وفساد جاری است

>>>   چراها اینجا است که در افغانستان فرهنگ غلط جاافتاده بجای که ازلسان استفاده کند اززورچوب استفاده میکند پلیس فکرمینکندهرکه ملت را بهتر لت کند جایگاه بالاتر خواهد داشت واین ضعف مسئولین نظام است متاسفانه درکشورکه ضوابط کنارگذاشته شود بجای آن روابط درراس قراربگیردانتظار چیزی دیگه ی نخواهدداشت تازمانکه منسوبین ضوابط رامحترم نداند انتظاری بهترشدن نداشته باشیم گندم زگندم روید جو زی جو جو ییکاریم انتظار برداشت گندم نداشته باشیم
(محمدعلی صادقی)

>>>   درین جای شک نیست که پولیس اجازه لت و کوپ شهروندان را ندارد. اما هستند بعضی شهروندان که پولیس برایشان میگوید که درینجا تبنگ خود را نگذار و یا موتر خود را توقف نکن و یا پیاده را بند نکن و یا تبنگ خود را پس کن.
اما همین که پولیس از منطقه عبور کرد، باز همان خرک است و همان درک.
مثلی که یک مگس بالای رویت بنشیند و تو او را با دستت پس کنی، باز دوباره آمده و در رویت بنشیند. آخر حوصله آدم سر میرود.
در کشور های خارجی هر عمل غیر قانونی جریمه دارد. به همین جهت پولیس ذریعه قلم خود میزند. اما در افغانستان که از جریمه و جریمه بازی خبری نیست و یا این که پولیس پول جریمه را در جیب خود می اندازد و یا حق تا جایی میگیرد و غیره. بنأ چنین حادثاتی روی میدهد.
هم مردم ملامت هستند و هم پولیس. مردم برای پولیس رشوت میدهند و کسانی که رشوه نمی دهند، مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار میگیرند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است