پنج مشورت رایگان به سیاسیون، ایتلافیون و سردمداران حکومت وحدت ملی!

1. اصطلاحاتی چون وحدت ملی، هویت ملی و منافع ملی را با دقت تعریف کنید تا هر شهروند کشور چه از اکثریت چه از اقلیت، چه از شمال چه از جنوب، چه از شرق چه از غرب، چه از زبان و قوم من چه از زبان و قوم شما، چه از مذهب من و چه از مذهب شما؛ خود را در آن ببینند و احساس بودن کنند. این اصطلاحات را به ارزش های ملی بر مبنای عدالت اجتماعی تبدیل کنید نه بر اساس خواست‌ها و پندار‌های گروهی قومی تان.

2. ادبیات نفرت‌محور و کینه‌آلود مرگبار‌تر از جنگ نظامی‌ است. سیاستمداران میانمار (برما) مسلمان رانگون را مومی خواندند، سیاستمداران روندا یک قوم را مادر‌کیک (سوسک) نام نهادند و نازی‌های آلمان یهودی ها را قومِ پست شمردند. این نفرت از زبان سیاستمداران چنان ترویج شد که به نسل‌کشی‌های بزرگی انجامید که تاریخ از ذکر آن شرمسار است. وقتی سیاسیون ما تروریست‌ها و ادم‌کشان را (با ادب) برادر می خوانند و کسانی را که به تظاهرات و تحصن می‌پردازند لنده غر، یاغی و فتنه می گویند، همان اشتباهی را می‌کنند که نسل کشان سیه‌نام تاریخ کرده اند. زبانِ سیاستمدار باید از زبانِ عوام و از کینه توزی عوام دورتر و متفاوت‌تر باشد.

3. اعتراف به وجود مشکلات، قبول شکست نه بلکه نخستین پلۀ پیروزی است. به اشتباه زودتر از اینکه مجبور شوید، اعتراف کنید. به مردم ثابت کنید شما نیز یک شهروند هستید و جایزالخطا. افتخار به جرم و گناه شما را هرگز برات نخواهد داد بلکه ذلیل می شوید و تخم نفاق و کینه‌توزی می پاشید.

4. رهبران سیاسی و مردمی اصطلاحات سیاسی تازه و واژه های بکر را به خورد مردم می دهند تا مردم یک گام پیشتر بروند و یک پله بالاتر فکر کنند. وقتی سیاستمدار ترافیک زبان شود، زوال‌اش قابل دید است. اجازه دهید مردم به زبانی که خود را راحت احساس می کنند، صحبت کنند.

5. همدیگرپذیری با سخن آغاز می شود اما ملاک‌اش عمل است. اینکه هندوباوران و سیک‌های افغانستان برادران ما هستند شکی نیست اما اینکه ما عملا حق زندگی را از آنان گرفته ایم همدیگرپذیری نیست!

عزیز رفیعی

>>>   وحدت ملی یعنی تضمین منافع سیاسی و تضمین منافع تاریخی و تضمین منافع قومی پشتونها و محدود کردن حقوق و هویت تاریخی غیر پشتونها.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است