هرچند در جلسه‌های روشنفکری و حتی مدنی گفته می‌شود که اختلافات قومی، زبانی، سمتی، مذهبی و آیدیولوژیک صرفا در میان نخبه‌گان و جمع دانش‌آموخته‌گان کشور است و مردم عوام هیچ مشکلی باهم ندارند، اما برایم غیر‌قابل‌باور است. شواهد متعدد نشان می دهند که بیشترین بار ماشین جنگ بر دوش همین عوام‌الناس بوده و در کشمکش (منازعه) و کشتارها در چند دهۀ گذشته برای چرخاندن ماشین جنگ سوق داده شده اند. از همین روست که ژان پل سارتر سربازانی را که همدیگر را نمی شناسند ولی باهم می‌جنگند؛ با رهبرانِ که همدیگر را می‌شناسند ولی با هم نمی جنگ را اصل "تاریخ‌سازی" نا‌آگاهانۀ توده‌ها می‌خواند.

به باور من با ملامت کردن صرفا نخبه‌های جامعه کوشش می‌کنند سهل‌انگاری و مسوولیت ناپذیری روشن‌فکری خود را از یکسو و نداشتن طرحی برای آینده را، با "عذرِ بدتر از گناه" ماست‌مالی ‌کنند. این به اصطلاح روشن‌فکران تلاش می کنند عقده های ایجاد شده در لابلای توده‌های مردم را برای موج سواری های بعدی "حق‌الامتیاز" تکت‌های کاری خویش داشته باشند.

لازم می بینم برای همه شهروندان، اتباع و رعایای (مدنی و غیرمدنی) که برون از حلقه‌های قدرت هستند، چند مشورۀ زیرین را یاد‌آوری کنم:
1. نبود یک طرح ملی و فراگیر برای آیندۀ کشور، منطقه و جهان؛ نقطۀ ضعف اصلی تحلیل‌های روشن‌فکریِ کنونیست. این طرح اساسی ترین مسئولیت ماست و نباید از آن گریز کرد. این گریز در واقع خیانت ملی است!

2. نبود طرح ملی-فراگیر سبب شده است تا افغانستان فرصت های دودهۀ گذشته را از دست داده با دو مشکل فرسایشی گلاویز شود: 1) در درون بحران بی‌اعتمادی ملی و بی ثباتی ملی پدید آید؛ 2) و در برون بجای تبدیل کشور به نقطۀ وصل منطقه و جهان، کشور را به مرکز جنگ های نیابتی منطقه و جهان تبدیل کند.

3. باید طرح ملی-فراگیر به زیاده‌خواهی‌های قومی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، با توصل به اصل عدالت اجتماعی و توزیع عادلانه و شایستۀ منابع و اقتدار، نقطۀ پایان بگذارد. این کار زمانی ممکن است که ما وضعیت‌یابی ملی و اسیب‌شناسی ملی را اجندای اصلی کار خویش قرار دهیم.

4. یک نگاه ساده به تاریخ گذشته نشان می دهد که همه اقوام افغانستان هم مظلوم اند و هم ظالم. حس شوینزم قومی، زبانی و مذهبی در همه فَوَران دارد. همه زیاده خواه هستند. هریک برای حذف جانب مقابل تلاش می کند. همه همه چیز و همه امکانات را برای خود می خواهند. هرگاه این واقعیت‌ (زیاده خواهی) را پذیرفتیم، نخستین گام را برای همدیگر‌پذیری برداشته‌ایم و ممکن برای ایجاد طرح ملی-فراگیر آماده شویم.

5. حس و استعداد شاه شجاع شدن، چنگیز شدن و عبدالرحمن‌خان شدن در میان هر یک از افراد و حتی اقوام هست. این مرض باید آسیب شناسی شود تا نسل‌های آینده نسل‌های با اصالت به بار آیند.

6. تاریخِ به اصطلاح پنجهزار سالۀ ما و دین چهارده‌صد سالۀ ما نشان داده اند که تیوری های حذف و محو آتیلایی و فرعونی نمی توانند در عصر کنونی کارا باشند. برنامۀ ملی-فراگیر این چالش بزرگ را موشگافی و شناسایی کرده طرحی عملی برای گفتمان شناختِ همدیگر و پذیرشِ همدیگر را ارایه دهد.

7. تفکر گذشتۀ زور و تزویر که در عصر ارتباطات-اطلاعات معاصر کنونی پذیرفتنی و عملی نیست؛ باید با اقتدار قانون تعویض گردد. اصل رعایت قانون و مقدم دانستن قانون نی تواند خوشبینی های نسل های جوان کشور را بالا برده و امیدواری برای داشتن آینده را حک کند.

8. تکیه و تایید بر اصل باز شدن بحث گفتمان و تفاهم جمعی (در سطوح ملی، منطقوی و جهانی) برای خروج از بن بست ها در یک طرح فراگیر-ملی که مبتنی بر عدالت اجتماعی و منافع ملی تدوین شده باشد، باید از جانب شهروندان وضع گردد و سیاسیون آنرا عملی کنند. نسل های بعدی را باید با همین روحیه شخصیت بخشیم.

والسلام و علی من التبع الهدی
عزیز رفیعی

>>>   همه مشکلات در افغانستان ریشه در بی سوادی دارد. به نظر من باید تعمیم
سواد کامل که هدفمند به ایجاد شعور اجتماعی و سیاسی باشد تا سطح قراء و قصبات
توسعه داده شود. در تمام مدارس پروگرام تدریس علوم جدید تا پنجاه فیصد شامل گردد .
در بی سوادی و تعلیمات یک جانبه دینی جوانان و دانش آموزان تحت تآثیر
متنفذین محلات ومدریسین علوم یک جانبه باقی میمانند نه در منافع ملی و نه هم در انتخابات
تفکر مستقلانه نداشته و تحت تاثیر و نفوذ دیگر عمل میکنند .
م.ش. ف کابل

>>>   رعیت پدرت است ، ما غیر از پشاتین همه شهروندیم

>>>   Dr. Latif Pedram

۳ گپ به ۳ گپ گلبدین

گلبدین: جنگ چهار دهه جنگ تحمیلی بود نه جنگ داخلی
گپ۱
اگر جنگ تحمیلی و بیرونی بود تو بزرگترین مزدور جنگی بودی

گلبدین: رستاخیز تغییر، معنای رستاخیز و انقلاب را نمی داند، اتقلاب را در کتاب خوانده است
گپ ۲
رستاخیزیان از کارد های کهنه و نو فاشیسم هراسی ندارند. فرزندان کسانی اند که بارها پوز جناب عالی را به خاک مالیده بودند

گلبدین: ما قبلن وحدت ملی داشتیم، هزاره از مرکز تا مرز ایران و پاکستان که سفر می کرد خانه ی پشتون در خدمت هزاره بود، کسانی که شعار های قومی دارند دشمن هستند
گپ ۳
هزاره هیچ پشتونی را سر نبریده است، ترور نکرده است، اختطاف نکرده است. کوچی و پشتون بودند که هزاره را گردن زدند و از مسیر راه ها اختطاف کردند. هیچ غیر پشتونی نگفته است که پشتون برود کوه های سلیمان و یا اسراییل ولی پشتون هایی بودند و هستند و می گویند که تاجیک برود تاجیکستان، ازبیک برود ازبکستان و هزاره ایران- "دی وطن اصلی بچی پختون دی"

>>>   دلیل شکست ائتلاف.
اگر بلفرض ائتلاف موفق شوند رقیب راشکست دهند ودر راس ان یک تاجیک قرار گیرد بعد از ان قدرت را قبضه کرده ودو قوم دیگر را نادیده میگیرند.
ونمونه اش انتخاب دکتر عبدالله بود که با اتحاد تاجیکها وهزاره ها وبرخی از ازبکها به ریاست اجرائیه رسید بعداز ان تاجیکها طوری توهم زده شدند که گویا به تنهایی موفق به کسب این مقام شدند .وهزاره را به حاشیه راندند .
واین باعث شد که رقیب از ضعف موجود نهایت سوء استفاده را بکند.

>>>   دلیل شکست
ائتلاف واتحاد بین سه قوم غیر پشتو ن،
خودکامگی تاجیکها بعد از به قدرت رسیدن بوده واست.

>>>   وقتی موجی اعتراضی در افغانستان شکل میگیرد ترورها
اختطافها راه گیریها انتحارها ماینهای کنار جاده ای فروکش
میکند وبرای مدتی اصلا اوضاع کاملا نورمال میشود واز این
فهمیده میشود که خود دولت وقتی منافع
خود را درخطر میبیند دست ازترور وانتحاربیگناه هان میکشد
حالا خوب فهمیده میشود که همه دهشت افکنی ها کار
دولت و است .
فرید شمس

>>>   صحنه سیاسی افغانستان بدون حضور پررنگ پشتونها هرگزبه ثبات سیاسی نمی رسدزیرقبلا تجربه شده ماطرف دار مشارکت ملی به تناسب موجودیت اقوام وتحکیم وحدت
ملی هستیم

>>>   مشورت های شما قابل درک و موثر میباشد با توجه با نظریات برادران که در زیر مشورت شما نگاشته اند فهمیده میشود که مشکل اصلی تفرقه و وضعیت فعلی بدوش اشخاص با سواد میباشد.
بهتر خواهد بود برای گزینش سیاسیون جدید هم یک مشورت بدهید زیرا با سیاسیون موجود وضعیت بهتر نمیشود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است