زمانیکه یک رییس جمهور ناتوان از کنترل بحران و تهی از فهم اوضاع جاری کشور باشد چگونه می تواند در سیاست خارجی قوی عمل کرده و به عبارتی خواستار شکوفایی افغانستان باشد اما خود یک سر بحران؟! | ||||
تاریخ انتشار: ۲۰:۰۸ ۱۳۹۶/۴/۱۵ | کد خبر: 135557 | منبع: | پرینت |
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، افغانستان جدای از سال های جنگ که روابطی دهم تنیده و پیچیده با کشورهای همسایه و منطقه دارد طی یک و نیم دهه گذشته همواره خواستار روابط مسالمت آمیز با همسایگان خود است هرچند این رویکرد مربوط به پاکستان نمی شود.
افغانستان و پاکستان از مناقشه بر سر خط دیورند گرفته تا موضوع تروریستان از گذشته تا امروز در روابط حسنه کوتاه و تنش های طولانی مدت به سر برده تا جایی که اسلام آباد همواره از اهرم فشار اقتصادی بر کابل سود می برد.
سفر رییس جمهور به ترکمنستان هرچند دستاورد قابل توجه ای برای کشور ندارد اما نشان دهنده تلاش حکومت برای روابط با کشورهای همسایه و خروج از حالت دوقطبی با پاکستان است تا در آینده راه های بیشتری برای مبادلات اقتصادی وجود داشته باشد.
هرچند حکومت کرزی و غنی در روابط خارجی به دنبال جلب همکاری بوده اما نمی توان بر این حقیقت چشم پوشید که کشوری در حال جنگ با نزدیک به 20 گروه تروریستی و مداخله کشورهای خارجی نمی تواند به مانند یک کشور مستقل در پی مناسبات تجاری و رشد اقتصادی در روابط با کشورهای همسایه عمل کند.
تلاش حکومت برای ایجاد افزایش رابطه با هند در شرایطی که دشمن پاکستان می باشد ریسکی بزرگ برای دولت اشرف غنی بود که ناامنی های بیشتر، بسته شدن مرزها و فشار اقتصادی را در پی داشت و بر همین اساس رییس جمهور روابط خارجی کم خطرتر را در پیش گرفت.
نکته قابل تامل سفرهای خارجی ریاست جمهوری، عدم همراهی وزیر خارجه می باشد که از اختلاف های درون حکومتی نشات می گیرد، زمانی که ارگ با ایجاد نفاق سعی در منزوی کردن مقام های غیرپشتون از قدرت را داشت و توانست پیروز میدان باشد تاوانی بس گران نیز متقبل شد که همان اختلاف و بروز بحران داخلی بود که حتی خارج از مرزها به رخ کشیده می شود.
هزینه ای که اشرف غنی با نگاه دیکتاتوری به حکومت و مردم می پردازد چنان گران بود که بر اوضاع داخلی و روابط خارجی سایه افکنده است، چهره منفور رییس جمهور در داخل سبب شده است که در نقطه بسیار دور از مردم قرار گرفته و در سیاست خارجی آنگونه که از یک رییس جمهور انتظار می رود، ظاهر نشود.
از سوی دیگر، سفربه کشورهای همسایه نشان از تلاش رییس جمهور برای جلب همکاری خارجی در شرایطی است که در بحران داخلی فرو رفته و هر روز صدای اعتراضی از گوشه گوشه کشور بلند شده و ایتلاف های از مقام های بلند پایه در برابر انحصارطلبی ها و ضعف حکومت شکل می گیرد.
زمانیکه یک رییس جمهور ناتوان از کنترل بحران و تهی از فهم اوضاع جاری کشور باشد چگونه می تواند در سیاست خارجی قوی عمل کرده و به عبارتی خواستار شکوفایی افغانستان باشد اما خود یک سر بحران؟!
اوج اعتراض ها در فضای بد امنیتی کابل نه تنها برای ارگ از قابل اهمیت نبود بلکه در میانه بحران نشست صلح کابل را تنها در سطح معاونان وزرای خارجه برگزار و به سفر خارجی رفت در حالی که به دلیل خشونت های نیروهای امنیتی بر مردم در کنار افزایش بی سابقه حمله و انتحاری های تروریستان موجی از ناامیدی از حکومت و قانون در کشور به وجود آمد.
حکومت وحدت ملی که در ظاهر نام اتحاد دارد و در باطن هرچه کرد بر ایجاد اختلاف بود و نفاق می توانست در مشارکت رهبران قومیت های مختلف (همانگونه که در ابتدای تشکیل حکومت توافق شده بود) سعی در تامین امنیت کشور و گسترش فعالیت های اقتصادی کند تا افغانستان تنها معرف یک کشور جنگ زده و تروریست نباشد اما آنچه رخ داد فقر گسترده بود و بی کاری همه گیر و اوج گیری قدرت طالبان و بروز خشونت های بی سابقه.
سفرهای خارجی و توافق های همکاری هرچند در ظاهر خوش یمن می نماید اما آیا در پرآشوب ترین روزهای افغانستان بر حل بحران های داخلی اولویت دارد؟
کد (18)
>>> رئیس جمهور فلیپین را ببینید درمقابل ترورستان چجی میگوید:
رودریگو دوترته" عناصر مسلح افراطی را تهدید کرد و گفت: اگر بخواهید جگر آنها را خواهم خورد، به من نمک و سرکه بدهید، آن را مقابل شما خواهم خورد.
به گزارش اسپوتنیک به نقل از تاس، رودریگو دوترته" روز پنج شنبه در سخنانی عناصر مسلح افراطی را تهدید کرد و گفت: اگر بخواهید جگر آنها را خواهم خورد، به من نمک و سرکه بدهید، آن را مقابل شما خواهم خورد.
ر
>>> جنا ب حکمتیار صا حب غر مو د که من حکو مت دو سره یعنی ع را قبو ل ندارم بلکه یک غ با شد درست است
>>> درینجا حکومت ملی را سراغ نداریم یک بخشی از برادران پشتون ما {داکتر صاحب اشرف غنی} با بخش دیگری ازخودشان که او نیز پشتون وازتبار قندهار است بنا به دستور اجانب وایتلاف وارداتی از خارج بالای کرسی های مزعوم به توافق رسیده اند سایر اقوام باهم برادر افغان اوزبک تاجک وهزاره وایماق از تصمیم گیری بر سرنوشت کشور ولشکر وامور ملک ومملکت خود بی بهره اند چرا مگر صلاح الدین خان چند صباحی در وزارت خارجه گشت وگذار نداشت وداکتر اسد حنیف به وزارت معارف تردد نمیکردند؟بلی وزارت های فاقد صلاحیت اجراءی وکاملا نمادین که حتی حق تعیین یک ریس معارف و قنصل را هم نداشتند
کاملا هویداست که هر کشوری از خود اثر ورسوخی درسایر کشور ها دارند وروابط دولت هارا منافع کوتاه مدت ودراز مدت انهامیان هم ترتیب اثر میدهد مثلا وجود ترکمن ها ونقش انها در حکومت -حکومت ترکمنستان را دلگرم تر می نماید ویا هرقدر به اوزبک ها حق بدهند کشور اوزبکستان وترکیه با این حکومت علایق بیشتر برقرار مینمایند وبا امتیاز دهی به تاجک ها تاجکستان وایران دلگرمی زیادتر نشان خواهند داد وبرادران پشتون ما نظر به ارشاد اقای طاقت حلال زاده وصاحب های اصلی !!! این دیار اندچون این کشور از تبار های مختلف واقوام گوناگون تشکیل گردیده وهیچ یک ازین اقوام هم نیم نفوس افغانستان را دارا نیستند در واقع افغانستان متشکل از سرزمین اقلیت ها میباشدازینرو لازم است تا همه باهم دست وحدت وبرادری داده برای رفاه وابادانی ان بکوشیم همه متحیرومتعجب است که استانکزی با این همه سیاست های قلع وقمع ونسل کشی اوزبک ها به ترفند های مختلف باز چگونه به ترکیه واوزبکستان سفر مینماید؟ویا غنی صاحب از اب ونان ترکمنستان وهوای ناب ان سرزمینبهره مند میگردند معلوم است که اینها بسیار پر رو ودیده درا اند
انطوری که معلوم میگردد پشت همین جداسازی ها واختلافات هم کشور های خارجی قرار دارند زیرا انها از متحد ویک پارچه بودن افغانها هراس دارند هرگز نمیخواهند این ملت متحد وقوی باشدتا بتوانند اهداف استراتیک خودرادر منطقه وجهان پیاده سازند ازینرو تا نهایت تطبیق برنامه های انها ملت افغان روی بهروزی وخوشحالی را نخواهد دید
شیخ علی بلخابی سرپلی
>>> تمام این پدیده ها بشمول بند ها و شهراه ها بخاطری صورت گرفته و ساخته شده اند که خارجی ها در آن دخیل بودند، پول آنرا میپرداختند، و خواهان اجرا آن بوده اند، ورنه این کلمرغ لافوک بغیر از لاف زدن و گرفتن قرارداد ها به وحشی های فامیل خودش دیگر هیچ چیز بلد نیست.
درینجا آسیای میانه انرژی میفروشد و پاکستان میخرد، کوچی اگرچه بخاطر وحشتی که دیگر کوچی هایش ایجاد کرده امنیت آنرا هم گرفته نمیتواند لیکن چنان لاف میزند که فقط بغیر از تقلب خیانت و قومپرستی مبتکر این خرید و فروش هم خود آقای کلمرغ بوده است.
>>> مهم نیست، همه میدانند که رئیس جمهور انتصابی کیری به مشکل خود بزرگ بینی دچار است.
>>> سیاست داخلی ریس جمهور را جاطلبی ها وخود خواهی های یکتعدادافراد واشخاص خدشه دار میسازد همراه اینگونه افراد واشخاص خداوند عمل بالمثل نماید
>>> زمانیکه منافقین مانند عطا نور، صلاح الدین ربانی، محمد محقق، دوستم و غیره انسان های قدرت طلب و خود فروخته باشدآیا ااین وطن ساخته خواهد شد؟
کسانیکه به خاطر منافع شخصی خود دست به هر معامله ئی بزنند هرگز جای کوچکی هم ساخته نخواهد شد کسانیکه منافع شخصی خویش را مقدم تر از منافع ملی فرض کنند هر گز وطن آباد نخواهد شد بلکه روز بزوز خرابتر و ویران تر خواهد شد.در چنین شرایطی اگر کسی هم خواسته باشد کاری برای کشورش انجام دهد . از دست چنین انسان های خود خواه نمیتواند.
امید واریم روزی شود که خودخواهی ها پان یابد و شاهد شکوفای این مرزو بوم باشیم.
اسماعیل شادان
>>> بزرگترین ....خود غنی احمدزی است. او بود که بخاطر منافع خود پای دوستم را هم بوسید و آن احمد ضیاه خان را هم، ولی وقتی کارش شد با همان نامردی مخصوص قبیله که بر همه معلوم است بر یک دست قرآن و بر دست دیگر شمشیر دارند، گردن هردو ساده لوح را از پشت سر قطع کرد.
>>> او مردم شما از یک شتروان پاه ترقیده زیاد توقع نکنید. تحصیلات غربی اینها هم تنها در غرب استفاده شده میتواند و بس. در داخل کشور مانند همان خر عیسی میشوند که اگر به مکه هم برود چو بیاری باز همان خر باشد.
>>> توجه و مهم لطفا بخوانید
بنده با انتقاد فراوانی که از دولت موجود دارم حرف های رئس جمهور محترم را بسیار دقیق میدانم و نظرم به شخص ایسان مثبت است. سخنان رئیس بیان گر این است که ایشان مشکلات جامعه افغانستان را خوب درک نموده است. چه بگویم جامعه ما از ده هایی قبل و یا از قرن های گذشته در میان مردم ما و حکومت رابطه منفی و غیر عادلانه و نبود حاکم بوده مردم ما با اینکه کمی به سوادشان افزوده شده باز هم منفی نگر و نگاه غیر واقیت گونه دارند و مسایل و مصالح کشور را خوب درک نمی کنند. شما مردم عزیزم کشورم بدانید تمام کشورهای عمده جهان از جمله همسایگان ما به کشور ما به عنوان یک لقمه آماده شده می بینند نمی خواهند کشور ما آرامش ببیند چون اگرافغانستان آرامش یابد کالاهای که در هیچ کشور جهان جای ندارد به کشورما میاید این همسایه ما در مورد ما نگاه پلیدانه دارند. در کل تلاش کنیم نگاه خود را اصلاح کنیم اعتماد به یکدیگر داشته باشیم اعتماد به بیگاه هلاکت و نابودی ما و جامعه ما را در پی دارد ما باید به یکدیگر اعتماد کنیم ما از سر زمین تمدن کهن و غنی افغانستان عزیز هستیم باید با نگاه درست خانه خودافغانستان را درست کنیم ما میتوانیم ای بزرگوران ای دوستان دلم خون است از دست همسایه های ...!!
رضاورس بامیانی
>>> چاپلوسی هزاره به کوچی را وقتی میبینم حالت تهوع برایم پیش می آید و افسوس میگویم۰
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است