به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان(afghanpaper)، تنها 15 سال از عمر کوتاه دوران جدید افغانستان می گذرد و با وجود قانون اساسی و برقراری نظام در کنار تلاش تعداد معدودی از نخبگان سیاسی برای برپایی حکومتی با اقتدار و به ثبات رساندن کشور اما حقتیت این روزهای افغانستان همان فروپاشی درونی به مانند ده های گذشته است.
مجلس نمایندگان به عنوان نمادی از دمکراسی چنان غرق فساد و زدو بندهای سیاسی شده است که هم اعتماد اجتماعی خود را از دست داده و هم زمینه های هرج و مرج برای قدرت یابی قلدوران محلی در مناطق مختلف کشور ایجاد کرده است.

مجلسی که باید نماد مردم سالاری و جایی برای مطالبه حقوق مردم باشد سنبل زدو بندهای سیاسی شده است، جز تعدادی اندک دیگر نمایندگان یا آلوده به فساد هستند و یا درگیر با معامله تا جایی که به راحتی زیر نفوذ مقام های حکومتی به هر خواست ارگ تن می دهند و بر هر بی قانونی چشم می بندند.

رد صلاحیت های گروهی وزیران در سال گذشته سرافکندگی بزرگی برای پارلمان محسوب می شود که چنان به آنچه صلاح دید ارگ خوانده می شود گوش به زنگ عمل کردند که اعتبار مانده برای این مجلس در سطح اجتماعی از میان رفت.

از سوی دیگر، بی اعتنایی به وظایف قانونی به آنجا رسیده است که تعدادی از نمایندگان در طول سال کاری مشغول زندگی در خارج و سفرهای تفریحاتی بودند و باقی مانده یا در جلسات مجلس شرکت نمی کردند یا در حال معامله برای منفعت های شخصی و جناحی بودند.

چنین مجلسی که بیش از زمان تعیین شده از سوی قانون اساسی برقرار است و به عبارتی در دوسال فعالیت نامشروع خود توانست همراه مطمینی برای ریاست جمهوری باشد و خیانت پیشگان بر اعتماد مردم، یک سر بحران آفرین کشور نیز بوده است.

چندی قبل نماینده بدخشان با بیان اینکه دو تن از نمایندگان پارلمان و سنا در هماهنگی با تروریستان به دنبال انتحاری در مجلس هستند که به تایید رییس مجلس نیز رسید تنها شوک سال برخاسته از این مکان نبوده بلکه دست داشتن تعدادی از آنان در ناامن کردن شمال بخصوص ولایت بدخشان برای راه یابی طالبان تا دست داشتن در قاچاق مواد مخدر و غارت معادن روی دیگر از مجلسی است با بیشمار نماینده خیانت پیشه.

اگر ریاست جمهوری بر اقدامات خلاف قانون نمایندگان چشم می بندد به دلیل آن است که در آینده نیز به مانند انتخابات گذشته به صندوق های رای آنان چشم دوخته زیرا حکومت برخاسته از تقلب در وابستگی شدید به مقام های معامله گر می باشد.

با توجه به آنچه در طول دو سال و نیم از عمر حکومت وحدت ملی و عملکرد پارلمان در این مدت، افغانستان با خطر سقوط از جانب تروریستان مواجه نیست بلکه از درون این نظام سراسر فاسد به فروپاشی می رسد.

مناطق دور افتاده چنان زیر سلطه اعمال فراقانونی نمایندگان و زورمندان محلی زندگی سخت و طاقت فرسایی را تحمل می کنند که راضی به حکومت طالبان و دیگر تروریستان شده اندو حال این سوال به وجود می آید که ارگ بی خبر از رویدادهای جاری کشور است؟

اشرف غنی که به عنوان یک رییس جمهور سلطه جو شناخته شده است برای برقراری نظام دیکتاتوری و اهداف پشتونیزم کردن افغانستان نیازمند پارلمانی وابسته و امتیازدهی به گروه ای چون طالبان می باشد و در این راه از هیچ کاری دریغ نمی کند به مانند ناامن شدن شمال و سقوط ولایتی چون قندوز.

رخصتی تابستان مجلس در حالی آغاز شده است که این پارلمان و نمایندگان آن (جز تعداد اندک) تمامی سال را در رخصتی و گشت و گذار مشغول بوده اند و روزهای کاری آنان تنها در منفعت های شخصی خلاصه شده است، دو سال حکومتی وحدت ملی که برای پارلمانی این چنینی به مانند یک رخصتی بزرگ با امتیازهای فراوان بود اما برای مردم: جنگ بود و خون در کشتارهای دسته جمعی!

کد (18)

>>>   چی وقت کار کردند که حالا رخصت رفتند
ههههههههههههههههههههههههه
خدا خانه شان را به دود مرگ تباه کند ملت را تباه کردند

>>>   چرا نام رسمی همین اعضای پارلمان را فعلا کمیشن کاران نمیگذارند ؟ نامی که به کار شاند مطابقت دارد آیا خود شان نمیخواهند یا کسی تا حال این پیشنهاد راارائه نکرده است؟
ر

>>>   جناب اشرف غنی مصطفی مستور یکی از نزدیکان رئیس اجرائیه را از معینیت وزارت مالیه یرطرف ساخت دلیل این کار اینست که نباید کسانی چون مصطفی مستور از مصارف کُد مستوره وزارت مالیه توسط رئیس جمهور ومشاور امنیت ملی آگاهی داشته باشد
دوم اینکه با این کارها عبدالله را مجبور سازد تا این ریاست اجرائیه یا انگشت ششم را ترک کند و مانند احمد ضیا مسعود دوستم ودیگران بدنبال کارش برود چون ضرورتی به آن نیست چنانچه حکمتیار صاحب هم بمجرد ورود بکابل از ع خواست استعفا کند ، به همین سلسله روز جمعه که عبدالله می خواست در فاتحه کاکای غنی شرکت کند محافظین غ از رئیس اجرائیه خواستند تا از موتر ش پائین وپیاده به محل برود اما ع اینرا نپذیرفته و قهرا دوباره به سپیدار برگشت
v

>>>   ما وتمام همکاران ودوستان ما ازطرح منطقی داکترپدرام حمایت میکنیم. .

>>>   پارلمان یا مرکز حیف و میل میلیونها دالر پول بیت المال.

>>>   قوم درجه دو نمیتواند رئیس جمهور شود"
(یاد آوری تاریخ برای فراموشی زدگان )
سخنی است از حمیدالله فاروقی که از سوی داکتر غنی به حیث رییس دانشگاه کابل تعیین گردید.
حمیدالله فاروقی عضو برجسته تیم اشرف غنی و سخنگوی تیم شان گفته بود: داکتر عبدالله از قوم درجه دوم است. نمی تواند رئیس جمهور شود. رئیس جمهور باید از قوم " درجه یک " یعنی پشتون باشد. قوم پرستی و تفکر نژاد پرستی در بین اکثر با سوادها و حاکمان پشتون شایع است. همین تفکر باعث بدبختی مردم کشور و ادامه جنگ داخلی شده است.
برگرفته از بیوگرافی و سیاست

>>>   و با گذشت زمان این حرف حسابی #دکتر_پدرام را خواهیم فهمید که گفته بود:
«فرزندان تان را از هلمند، قندهار، ننگرهار و ... بخواهید تا امنیت بدخشان را بگیرند». بدخشانی هم در میدان جنگ می میرد و هم درخانه. ما هرچه در فیسبوک لعنت بفرستیم و محکوم کنیم، جای را نمیگیرد. پیام طالب پیام مرگ است، این گروه سفاک جز کشتن و کشته شدن هدف دیگر ندارد. وقتی طالب برای محروم نگهداری مناطق شمال از تعلیم و زندگی و انقام گیری از محرومیت های چندین ساله جنوب، از سوی حلقات درون نظام در شمال و به خصوص بدخشان تمویل و حمایت می شود، پس توقع تامین امنیت از وکلا و چهره های سیاسی بدخشان بیجاست. باید زمینه های شکست و نابودی طالب در بدخشان از طریق قیام مردمی بررسی شود. ماهیت جنگ طالب باتوجه به جغرافیای که در اختیار دارند و افراد خارجی که در ترکیب شان است، از گذشته تا امروز زمین و آسمان تفاوت دارد. حرف آخر این که بدخشان را بدخشانی باید نجات دهد، حکومت هرگز کاری نمی کند.
آریایی

>>>   دلیل که شناسنامه برقی توزیع نمیشود این است.
تاجیک ۴۲ فیصد
پشتون ۳۴ فیصد
هزاره ۱۴ فیصد
اوزبیک و ترکمن ۷ فیصد
و دیگران ۳ فیص
ترکیب ملیت ها در سال ۱۹۷۹
براساس نفوس شماری حکومت وقت کابل به رهبری نور محمد تره‌کی وحفیظ الله امین ، در سال 1979 میلادی ترکیب قومی ملیت های ساکن کشور ما به قرار ذیل ارائه شده بود.:
ــ تاجیکان 42 درصد
ــ پشتون ها 34 درصد
ــ هزاره ها 14 درصد
ــ ازبکها وترکمانها 7 درصد
ــ دیگران 3 درصد (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(1) ــ رجوع شود به کتاب :
" مناسبات شوروی با افغانستان از همکاری تا اشغال (1947 تا 1984 میلادی) "
نویسنده : پیرمیژ (PIERRE METGE) فرانسوی ، (CIERPES , Paris , 1986) ، ص 28 .
روگرفت از: دکتر کامجو.
#همگانی_سازید!
از برگه Rasoul Qeyam

>>>   Raheel
اگر کسی چنین پیامی در مورد وضعیت شمال و خاموشی و بیکارگی سران شمال فرستاده باشد، نظر تان چیست؟

"وزیر، وکیل، والی، ولسوال و قوماندان و جهادی و مقاومتگر دیگر سری برای گشتاندن و چشمی برای دیدن به چشم مردم نباید داشته باشند.

شمال زیر ستم ستوران فاشیزم ارگ سقوط می کند. شما بروید و پولها و مقامهای تان را در دربار غنی نگهدارید!

به یاد داشته باشید! روی سنگ گور تان کسی مجاهد و مقاومتگر نخواهد نوشت مگر مخنثان و بردگان زر که قلادۀ فاشیزم را به گردان انداختید تا مقام و چوکی بگیرید و ناموس مردم تان را به تاراج و حراج بگذارید.
بدخشان، تخار، کندز، بغلان، فاریاب و غور در آتش می سوزد. و شما تماشا می کنید. نه حکومتی تان کاری می کند و نه برون از حکومت. آن که در حکومت است به نواله و اسخوانی که برایش انداخته اند، قانع و خاموش است و آن که برون از حکومت است "در انتظار یکی پاره استخوان" دم می جنباند.

اگر چنین نیست، شما کجایید؟ مگر مرده اید؟"

>>>   پرسش اصلی این است که چه مقدار از مالیۀ تنخواه و کار شهروندهای بدبخت این سرزمین، صرف تبلیغات منفی و مشمئزکنندۀ سیاسی مقامات حکومت می‌شود؟
پاسخ انتقاد گروه‌های اپوزیسیون بر کارکرد حکومت، از راه تبلیغات سیاه شبکه‌های اجتماعی صرفاً نفرت را دامن می‌زند و خیانتی بزرگ در منابع مالی مردم است. پولی که به نام مالیه از جیب آدمی مثل من بیرون می‌شود، باید روی سرک نزدیک خانه‌‌ام هزینه شود که بیش از ده سال است گرد و خاک تولید می‌کند. من مالیه نمی‌دهم که آن پول صرف تبلیغات آقای غنی بشود. این کارزارهای احمقانه را چه کسانی راه می‌اندازند؟
آن‌هایی که کارگران مجازی گروه‌های حکومتی و غیرحکومتی را در شبکه‌های اجتماعی اند؟
پول این تبلیغات از کجا تأمین می‌شود؟
پول کدهای پنهان ارگ و شورای امنیت؟
آن‌ پول‌ها از کجا می‌آیند؟
غنی تنها نیست. غنی را کارتل‌های بزرگ سرمایه‌داری حمایت می‌کند. جهان‌خوارانی چون شبکه‌های استخباراتی اروپا و امریکا. غنی را کارگران مجازی و مزدبگیران شبکه‌های اجتماعی همراهی می‌کند. غنی را داعیه‌داران قبیله، دزدان تکنوکرات، جنگ‌سالاران و جهادگران پشتیبانی می‌کند. این منم که تنهاستم، چون از پول جیب من، از پول مالیۀ من دزدی می‌شود و هیچ کسی صدای خودش را بیرون نمی‌دهد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است