کشورهای خارجی سال ها در افغانستان حضور پیدا کردند اما نه تروریزم را مهار کردند و نه در یک هماهنگی میان خود آنها را از بین بردند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، غلام فاروق مجروح عضو مجلس نمایندگان، در برنامه «بازنگاه» گفت: نیروهای خارجی که در افغانستان هستند، صادقانه با هم همکار نیستند و حتی هماهنگ با هم کار نمی کنند.

وی افزود: این به وضاحت نشان داد که اینها نتوانستند یک مبارزه مشترک در برابر دشمن مشترک دست یابند. بعد از اینکه جنگ افغانستان طولانی شد و وضعیت منطقه تغییر کرد هیچ کشوری در جهان حتی جرات مخالفت را با این روند نداشت.

مجروح گفت: حالا اگر مخالف هم بود خاموش بود. اما حالا آنچنان نیست. شما می بینید که روس ها علنا با طالبان وارد مذاکره می شوند و بسیاری از کشورهای دیگر جهان علنا مخالفت می کنند. کشورهایی که از ابتدا با آمریکا وارد افغانستان شدند کم علاقگی خود را نشان می دهند. این می رساند که نه شورای امنیت ملل متحد یک دیدگاه مشترک و یک همکاری مشترک با یکدیگر داشتند و نه کشورهای دیگری که با اینها همکار هستند و با افغانستان همراهی می کردند چون جنگ طولانی شد و هر کشور منافع خود را در پیش گرفت. برخی منافع خود را در بودن در افغانستان و برخی منافع خود را در ترک افغانستان دیدند.

کد (30)

>>>   نوشته ازمحترم امرالله صالح:

به پرسش شما و آقای که موضوع را میخواهد قومی بسازد:
اول
با هر دلی که شاد شود شاد میشوم
آباد هر که گشت من آباد میشوم.
دوم : تمام مطالعات تخنیکی نشان میدهد که بیشترین کمک های انکشافی در ۱۶ سال اخیر به جنوب افغانستان سرازیر شده است و ما هیچگاهی بر علیه این مسله حرف به زبان نیاوردیم و از آن حمایت کردیم. منابع رسمی امریکا و انگلیس میگویند که اگر هملند را یک کشور فرض کنیم در ردیف پنجم کشور های جهان از دید بدست آوردن کمک های غرب قرار میگیرد. یعنی بعد از مصر و پاکستان هلمند بزرگترین کمک های جهان را از آن خود کرده است. مثال دوم اینکه ولسوالی ناوه بارکزی در هلمند بین سال ۲۰۱۰ الی ۲۰۱۲ یکصد و سی ملیون بودیجه انکشافی داشت ولی غور به عنوان ولایت در ۱۶ سال کمتر از ۴۰ ملیون دالر بودیجه انکشافی بدست آورده است. شاید پاسخ دولت این باشد که این بودیجه خارج از دسترس ما و مستقیم مصرف شده باشد به هرحال چشم حسود کور و ما هم خوش استیم که مردم افغانستان هر جایی که استند زنده گی شان بهبود بیابد.
سوم : سرک کابل قندهار اولین سرک بود که ساخته شد و امریکا یک ملیارد دالر در ان مصرف کرد بخاطر اینکه آن زمان ظرفیت شرکت های خصوصی کم بود و یا نبود و سرک را بصورت عاجل خود جارجی ها ساختند و چنان با شوق و علاقه ساختند که قیر آن را توسط طیاره انتقال دادند. در سرک پنجشیر صرفا ۱۲ ملیون دالر مصرف شد. نباید مسایل را سمتی بسازیم. آنهایی که سرک کندهار را ویران کردند طالبان اند که تمام پل ها و پلچک ها را ویران کردند و مامورین فاسد دولت آقای کرزی که ایشان نیز از کندهار اند با نصب ترازو های تقلبی گذاشتند اضافه وزن ها بروی این جاده رفت و آمد کنند و آنرا خراب بسازند. یعنی جه آرامش خاطر شما باید گفت که هیچ عنصر اتحاد شمال و شورای نظار و دیگر ساختار های خیالی در تخریب سرک کندهار دست نداشتند. سرک کندهار توسط طالب ، لاری های اضافه وزن و مامورین رشوت خور خراب ساخته شد.
چهارم : سرک های خیرخانه در دوران دوکتور نجیب الله ساخته شد و در شانزده سال اخیر در جاده های عمومی خیرخانه سرمایه گذاری نشده است. سرکی را که به آن اشاره شده است در سال 1982 ساخته شد و در سالهای پسین کسی بالای آن سرمایه نگذاشته است. پس به این اساس کجای حرف های من سمتی است. شاروال باید عاری از تعصب کار کند. مهم است. مردم به ستوه آمده اند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است