وسيمه بادغيسي، معاون كميسيون انتخابات:

آنچه كه بايد يك سياستمدار از تاريخ كشور بياموزد اين است كه هيچگاه به فرهنگ و زبان مردم دست نزند. در گذشته امان الله خان خواست ارزش هاي سنتي مردم را عوض كند. احزاب چپي خواستند باورهاي مردم را تغيير دهند. برخي از حزب هاي راستگرا خواهان نوعي اشاعه فرهنگ عربي مانند نوع پوشش زنان بودند. طالبان هر نوع نماد تمدن انساني را فروپاش کردند اما باز هم تنوع فرهنگي، تنوع زباني در اين سرزمين زنده است و نفس مي كشد.

به ارزش هاي هاي هزاران ساله و كهن اين مرز و بوم بايد حرمت گذاشته شود. آنچه به نفع همه است باور به نهادينه كردن دمكراسي و حقوق اساسي مبتني بر قانون اساسي است و ديگر هيچ تفكر سلطه جويانه اي زياد زنده نمي ماند.

در اين كشور تفوق طلبي زود پايان مي بايد. تنها ديگرپذيري است كه ثمر خواهد داشت و ديگر هيچ.


حسیب معترف

>>>   خیلی حرف های خوبی است یقینا باورکردنی است

>>>   حسیب خان معترف چرا منتظر فتوای مردم مثل خودت ویا از بیرون هستی . لطفا لطفا هر و قت که میخواهی خودت هیچ مشکل نداری ...را به قسم بسیار خو ب ارایشکن و مردم را از طریق تلویزون با خبر بیساز .که در فلان قسمت کابل خودت میخواهی دیمکراسی را نشان بدهی و همچنا ن اعلان کن که از طرف خودت ازادی است که .... به هر کسیکه میخواهد رفیق شود و در هما ن روز من هم می ایم که ... و خودت با ید افتخار کنی .پس چرا نام مردم بیچا ره را بد میسازی که این کار را کرده و برا ی ما مزاحمت خلق شده. حسیب معترف به همان چیزی که عقیده داری همین کار را بکن که غم مردم بیچا ره را هم دواشود.

>>>   Lalzad
افشای یک جعل تاریخی...
--------------------
۲۸ اسد به عنوان «روز استقلال»، ساخته حزب دموکراتیک در سال ۱۳۵۷ است!
===========================================

روز اسقلال ۹ حوت است...
---------------------
پیش از همه باید گفت که هدف اصلی این پژوهش افشای جعلیات تاریخی در کشور است؛ نه ماهیت استقلال و کارکرد های امان الله؛ چون کشوری داریم که «حتی روز استقلال آن هم جعلی است»!

به این ارتباط در مقاله «درنگی بر افشای یک جعل تاریخی» وعده کرده بودم که در مورد پیشینه ۲۸ اسد به عنوان روز استقلال کشور تحقیق نموده و نتایج آن را خدمت دوستان و علاقمندان تقدیم خواهم کرد. در آنجا گفته شده بود که در روز ۲۸ اسد هیچ حادثه تاریخی صورت نگرفته و تجلیل ۲۸ اسد به عنوان روز استقلال کشور جعل دیگری در کنار سایر جعل سازی هاست...

با وجود اینکه حبیبی، کهزاد، غبار، فرهنگ و... شاهدان عینی تجلیل «روز های استقلال» و «جشن استقلال» در زمان امان الله بوده اند، اما در این رابطه چیزی نه نوشته اند.
گر چه غبار با نوشتن اینکه «بعد از اعلان استقلال افغانستان در ۲۸ فبروری ۱۹۱۹...» قسما اعتراف کرده که ۹ حوت ۱۲۹۷ روز اعلان استقلال است؛ اما در مورد آن همه جعلیاتی که پس از آن رخ داده، خاموش بوده و با عضویت در انجمن ادبی و انجمن تاریخ و نبشته های «افغانستان و نگاهی به تاریخ آن»، «تاریخچه مختصر افغانستان»، «احمد شاه بابای افغان» و... از جمله نخستین بنیان گذاران تاریخ جعلی کشور پنداشته می شود.

اما اسناد زمان امان الله نشان می دهد که همه ساله روز «۹ حوت» به عنوان «روز استقلال» در داخل و خارج کشور تجلیل شده و به علت سردی هوا در ماه حوت و به خاطر خوشی مردم، هشت روز در دهه آخر اسد را به عنوان «جشن استقلال» در پغمان یا کابل تجلیل کرده اند. در زمان نادر روز «۲۳ میزان» و در زمان ظاهر - داود، روز «۶ جوزا» به عوض ۹ حوت به عنوان «روز استقلال» تجلیل شده و «جشن استقلال»، اول در دهه آخر اسد، بعد در هفته اول جوزا و سپس در هفته اول سنبله تجلیل شده است.

پس از پیروزی حزب دموکراتیک در سال ۱۳۵۷ است که روز ۲۸ اسد (به عوض ۹ حوت، ۲۳ میزان و ۶ جوزا) به عنوان «روز استقلال» شناخته می شود. یعنی روز استقلال در کشور ما از ۹ حوت ۱۲۹۷ در زمان امان الله به ۲۳ میزان در زمان نادر، به ۶ جوزا در زمان ظاهر - داود و به ۲۸ اسد در زمان حزب دموکراتیک تغییر نموده است!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است