تنش زایی در بلخ، پرده از سیاست های ماجراجويانه رهبری ایتلافی حكومت برداشت.

همواره اصرار کرده ام که ایجاد تنش ها، بحران آفرینی ها و پیچیده شدن معضلات کشور، زاییده سیاست های عمدی و یا هم غیرعقلانی رهبری حکومت مرکزی می باشد و تا زمانی که در این نهاد و در پایتخت تغییرات عمیق نیامده، افغانستان هیچگاهی به آرامش و ثبات دست نخواهد یافت.

برنامه و موضعگيرى رهبری ایتلافی حکومت مرکزی در برابر حکومت محلی بلخ نمونه آشکار است از این بحران آفرینی ها و ناامن سازی ها در کشور. کنش های سیاسی رهبری ایتلافی با حیثیتی ساختن مسایل ملی بمنظور عقیم ساختن حریفان سیاسی، وضعیت کشور را به نقطه انفجار رسانیده است. اين به خوبى مي رساند كه رهبری موجود اراده برای تامین آرامش، صلح و ثبات در کشور ندارد.

حالا سوال اساسی این است که نقش اشرافیت سیاسی ایتلافی در داخل شورای امنیت ملی در برابر سیاست های ناامن سازی، انتقال جنگ و ده ها تصامیم ضد وحدت ملی در کشور چیست؟

آیا این ضعف مدیریتی‌ـ_رهبری، بی برنامگی و یا ندانم کاری این اشرافیت است که آنان را مجبور به تسلیمی بی چند و چون تصامیم شورای امنیت می سازد یا آجنداهای شخصی و حریف بازی ها که با وجود غرق شدن کشور و مردم، آن را پایانی نیست اما رهـبرى ايتلافى حكومت متوجه باشند كه نيروهـاى سياسى و مردم از اين سياست هـاى غير ملى، ماجراجويانه و شخصى شان به ستوه آمده و تحمل نمي كنند.

احمدولی مسعود

>>>   وطن تنها میراثی است که هرگز نمی توان آن را خرج کرد ، هدیه داد و یا فروخت . برخی از خطاها قابل چشم پوشی هستند ولی خیانت به وطن هرگز ولی ای کاش هر بی وطنی پی می برد و میدانست.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است