به زخم مردم نمک نپاشیم!

گارفینگل بدین باور است که برای فهم بنیادهای نظم اجتماعی باید به موارد غیر معمول و غیر منظم مراجعه نمود. از همین رو توجه به گفته های مطرح شده در وضعیت های بحرانی جامعه ما خیلی قابل تامل است. هر کس نظریاتی را مطرح می نمایند که برای خودش محترم است. یک مورد آن حمله به باورها و ارزش های مردم است که نمونه واضح آن نفی رفتن به مکه و کربلا با ادبیات وقیح چون احمقانه، بی خردانه، دیوانگی و امثال آن، از سوی افرادی است که سواد ابتدایی دیانت را هم ندارند.

به نظر من این نوع نگاه و تجویزات نه تنها کمک به مردم و رهایی از بحران نیست، بلکه نمک پاشیدن به زخم مردم و خدشه دار ساختن وجدان جمعی مردم است. عده ای سبوعانه مردم ما را سلاخی نموده و می کشند و خود ما هم بیاییم به اعتقادات، ارزش ها و هنجارهای آنها با رکیک ترین الفاظ حمله کنیم. آن هم مردمی که در طول تاریخ به خاطر دفاع و نگهداری از نظام اعتقادی، ارزشی و هنجاری خود مورد ظلم و تبعیض قرار گرفته اند.

اگر به مقدسات خود پایبند نبودی یقینا سرنوشت وضعیت شان امروز متفاوت بود. حمله به مراکز دینی این مردم شاهد گویای این حقیقت در زمان حاضر و کشتار ستم های طاقت فرسای طالبان و عبدالرحمان نمونه های تاریخی آن است. ممکن است ما از لحاظ فردی به اعتقادات مردم پایبند نباشیم اما بر اساس هیچ اصلی حق تحمیل نظر خود را هم به دیگران و توهین به مقدسات مردم را نداریم؛ مخصوصا کسانی که بیش از همه شعار تکثرگرایی، مدارا و تساهل اجتماعی، حقوق بشر، حقوق شهروندی و دمکراسی و نوگرایی را سر می دهیم.

مضاف بر آن اگر مردم ما جهاد و مقاومت کردند و از دمکراسی حمایت نمودند به خاطر نهادینه سازی نظام آگاهی مطلوب شان بودند نه بخاطر به قدرت رسیدن افراد خاصی یا تقدس زدایی از ارزش های شان. بنابراین برای حل معضلات اجتماعی به جای توهین به وجدان جمعی مردم، راه حل های منطقی و علمی پیدا کنیم. اگر وضعیت آشفته تداوم یابد مشکلات غیر قابل کنترل بوجود خواهد آمد.

امان فصیحی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است