کاروان هایی با افراد مسلح در جاده های پایتخت نظم شهر را در روز سالگرد احمد شاه مسعود به هم ریختند و در بسیاری از موارد سبب وحشت در میان پایتخت نشینان نیز شدند. در حالیکه جاده های مرکزی و شمال کابل هم به روی شهروندان مسدود شده بود. آیا آرمان مسعود همین چیزها بود؟ آیا مسعود می خواست که از عکسش سوء استفاده شود و صاحب چیزهای کلانی شوند؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، احمد ولی مسعود رییس بنیاد احمدشاه مسعود در برنامه «تحول» گفت: رفتارهای ناشیانه ای که در داخل کابل توسط بعضی از جوانان صورت می گیرد هیچ ارتباطی به اندیشه و فکر و اخلاق مسعود ندارد. شهید قطعا با این مسایل در تضاد بود. در زمانی که اینجا بود تحمل نداشت که کسی در جهاد فیر بی مورد بکند چه برسد به اینکه کاروان ها را ببندید و به نام مسعود باعث آزار و اذیت مردم شوید. این اصلا درست نیست. اصلا در روز سوگ و ماتم داری این فیر کردن و این کاروان چه معنا دارد. چه کسانی است که اینها را حمایت می کند؟ مسوولیت این وضع به دست حکومت است. باید آنها را بشناسد و شناسایی کند. امکان دارد کسانی باشند که از اینها در مقابل اندیشه و افکار قهرمان ملی استفاده کنند.

وی افزود: ما تمام تلاش خود را سال ها و قبلا کرده ایم، اعلامیه داده ایم. حتی از طریق مساجد گفته ایم که باید در خطبه نماز جمعه گفته شود قطعا این مغایر تمام شعایر دینی و ملی این کشور است و با کمیسیون ملی هماهنگ ساختیم و گفتیم یعنی تمام تلاش خود را کردیم اما بالاخره این کشور با این حالتی که می بینیم یک وضعیت نابهنجار و حکومت ضعیفی است که نمی تواند همه چیز را کنترل کند. مطمینا همین حالت است. در غیر آن صورت اگر واقعا یک حکومت قوی باشد ممکن نیست که یک تعداد کاروان سلاح را حمل کند فیر هوایی کند و در شهر بگردد و باعث آزار و اذیت مردم شود. ممکن نیست. متاسفانه تعدادی جوان ناآگاه احساساتی، تعداد عنصر دیگری هم که بین آنها مداخله می کنند. تعداد کسانیکه برداشت غلط از فکر و اندیشه قهرمان ملی گرفته اند این وضعیت را به راه انداخته اند.

مسعود در خصوص آسیب های این نوع برنامه ها می گوید: تعدادی هستند که می خواهند از وضعیت نابهنجار کنونی برای خود محیطی مهیا کنند و به این ترتیب هیچ به فکر عواقب آن نیستند که بدانند چه ضربه مهلکی می به آرمان های شهید و حتی جهادمی زنند. یادمان باشد که وقتی ما از مسعود صحبت می کنیم مسعود یک شخصیت رسالتمند بود داعیه دار بود و یک راه و فکر بزرگ داشت و بابرنامه بود و دقیق بود و اهداف و آرمان هایش مشخص بود. در این راه حرکت کرد و تا پای جان برای آن ایستاد. مسعود شهید با کسانی که بعد از وی آمدند بسیار متفاوت است.

رییس بنیاد احمدشاه مسعود، در خصوص فرق مسعود با رهبران دیگر می گوید: کسانیکه واقعا عکس شان با مسعود بوده است به این معنا نیست که واقعا آنها واقعا مسعود را درک کردند و درست فهمیدند که چه خبر است. تاکید من این است که آن رهبری تا کسانیکه بعد از مسعود آمده اند زمین تا آسمان فرق دارد و تفاوت های کلانی دارند. امروز فهمیده ام که ما به یک زعامت ملی نیازمند هستیم. معنایش این است که ما یک زعیم ملی نداریم. پس بیاییم یک تیم زعامت بسازیم تا این کشور را رهبری کنیم. زعیم ملی به معنای رییس جمهور و صدراعظم نیست زعیم ملی بسیار کلان تر است تا بتواند کشور را از بحران بیرون بیاورد. مسعود شهید در زمانش یک رهبری را دارا بود که بتواند کشور را از بحران بکشاند و بتواند حافظ استقلال کشور شود و نگذارد که این کشور آسیبی ببیند.

وی در ارتباط با ارزش اندیشه های مسعود می گوید: حیف که این ارزش های کلان به این کلانی و در کشوری مانند افغانستان که این ارزش هاباید تقویت شوند کم ارزش گرفته می شود. در حالیکه ما باید بتوانیم در محور این ارزش ها مردم را جمع کنیم. اگر حالا مسعود در کشور نیست فکر و اندیشه مسعود با ما است و ما باید بتوانیم برای این کشور یک راه پیدا کنیم. به جای این می بینیم که پسرفت می کنیم. می بینیم که برخی ها از یک وضعیت معیوب استفاده سوء می کنند. می بینیم که ارزش ها را پایمال می کنند. فکر می کنند که این یک حالت نابهنجار است و هر کس باید همان سیاست سودجویانه خود را بکند. واقعا مایوس کننده است. مایوس کننده به این خاطر است که شما شخصیتی مانند شخصیت مسعود یا قهرمان ملی را دیگر به دست نخواهید آورد. چه مدت دیگر باید انتظار بکشید که یک آدم بیاید و ما بتوانیم از افکار آینده اش استفاده بهینه کنیم. چه مدت؟ چند سال؟ ده سال؟ صد سال؟ هزار سال؟ چه مدت باید بشنویم. پس وقتی که یک غنیمت کلان را داریم یعنی آرمان های این شهید گرامی باید از آن استفاده کنیم و از ارزش های آن پاسداری نماییم.

کد (30)

>>>   أفغنستان رهبر ميخاهد نه رييس جمهور
فيض احمد

>>>   اقای احمد ولی!
۱: اینکه این روز تنها برای احمد شاه مسعود نه بل برای تمام شهدای که جان خود را برای حفاظت دین ناموس و وطن فدا نموده اند اختصاص داده شده است.
۲: این یک دروغ شاخدار است که شما حرکت مسالمت امیز میخواهید شما از شانزده سال قبل در سازمان دادن این حرکت سهم بارز داشته ایدو دارید این یگانه روز زور ازمایی شماست.
۳:هر سال این روز قربانی های از مردم میگیرد وایا فکر کرده اید که درین شانزده سال چند فامیل بخاطر چور مستی ولندغری شما به گلیم غم نشسته اند؟
۴:اگر شما واقعا برای جلوگیری از وقوع این حوادث تلاش کرده اید یا تبلیغ کرده اید یا از طریق مساجد اقدام کرده اید باز هم مردم قربانی ول گردی های شما میشودفکر نمیکند که تا حال در وجود شما فرهنگ شایسته یک شهر وند سالم نمو نکرده است؟
۵:شما که مسولیت گرفتاری این اوباش ها مسلح را بدوش حکومت می اندازید
اگر مقامات دولتی اقدام می کرد و برخورد بوجود می امد ایمان دارم برای شش ماه دیگر تمام چار راهی ها را خیمه میزدید و در قدم اول خود شما گلو پاره میکردید.
۶:اگر شما تلاش ندارید که به زور خود را بر مردم تحمیل کنید بستن دوکان ها و نبرامدن مردم از خانه های شان جواب قانع کننده برای شما باید باشد.
۷: اگر هواخواهان مسعود بعد از شانزده سال از مردم قربانی میگیرند و ان یاران نزدیک مسعود که در ردیف های بلند دولتی قرار دارند تا گلون در فساد اغشته اند وهمه ان ها ملیونر شده اند به یقین شخصیت مسعود را زیر سوال میبرد.اگر مسعود زنده میبودخدا میداند چه راز های دیگر افشا میشد.
۸:اینکه گفته اید شما برای زعیم سازی نیازی میبیند باید بگویم که
گرگ زاده گرگ شود گرچه با آدمی بزرگ شود.

>>>   آیا در این کشور شخصی پیدا خواهد شدکه دستش به خون وفسادآغشته نباشد ما خوچنین کسی را آدرس نداریم که راه اورا تعقیب نمایم
اجمل

>>>   این کشور به یک زعیم ملی ضرورت ندارت
یک زعیم را هیچ کس قبول ندارد این وطن به چهار زعیم ملی ضرورت دارد
هزاره
اوزبک
پشتون
تاجک
این چهار قوم بزرگ این وطن هستند هیچ کدام ازهم دیگر برتری ندارند
دیگراقوام کوچک همان قسم که گفتند جزتابع کل است.
علی اضغر "بهسودی"

>>>   آقاى ولى جان احمد شاه مسعود برادات بود پيش تو شخصيت است تو انتظار كن كه تاريخ در مورد ان وشما وكارگرده گى شما و جنايات هاى شما خيانت هاى شما و غيره وغيره وغيره قضاوت همه جانبه كنند

>>>   افتاب به دو انګشت پنهان نمیشود مسعود همین طور لندغر و لچک بود که حالا تمام قماش ان راه لندغری انرا پیش میبرد.
زعیم ملی یعنی چی ما زعیم ملی داریم. ولی به یک زعیم ضرورت داریم که دست و پای لندغر های اوباش را قطع نموده در جاده اویزان نماید که باز در تاریخ از این حرکات وحشیانه را نکنند

>>>   فرض كنيم جنگ مسعود با طالبان وحزب اسلامی دفاع در برابر تجاوز پاكستان بود، اما بد نيست كه از خود بپرسيم كه جنگ وی با حزب جنبش ملی به رهبری دوستم و وحدت اسلامی به رهبری مزاری را چی نامی می گذاریم؟
قاتل هزاران تن از جوانان هزاره، ازبیک و تاجیک که در افشار سالنگ ها بادغیس کندز بغلان مزار،سمنگان و سایر مناطق کشته شده كيها اند؟ و آيا جنك با دوستم و مزاري هم دفاع از تجاوز پاكستان بود؟
اگر جنگجوي دخيل جنگهاي داخلي "قهرمان ملي "است پس دوستم ، مزاري، محقق، حكمتيار، سياف و خليلي قهرمان تَر از احمدشاه مسعود است و ما قهرمان هاي ملي داريم.

>>>   اولأ ما در قرن بیست و یکم و در عصر دموکراسی زندگی میکنیم ، نه در قرونوسطی. انتخابدولت ها توسط مردم صورت میگیرد و امور دولتی با اعضأ دولت بطور دسته جمعی پیش برده میشود، نه به شکل انفرادی و تصامیم دولت و قوانین و مقررات دولتی بطور دسته جمعی مورد رای گیری قرار میگیرند و تصویب میشوند.
ما در قرون وسطی زندگی نمیکنیم که شاه و یا خلیفه و یا امام فرمان بدهد و این فرمان قریه به قریه توسط عساکر به مردم قراعت شود و کسانی که سرپیچی میکنند، مورد مجازات قرار بگیرند.
زعامت ملی یک رژیم دیکتاتوری است و از مود افتاده است و در قرن بیست و یکم هیچ جایگاهی ندارد.
ثانیآ در یک نظام دموکراسی دولت و مردم آنقدر وقت اضافی ندارند که هر روز را بخاطر تجلیل روز تولد و یا مرگ رهبران خود سپری کنند. مردم به کار نیاز دارند تا ضرورت های آنها رفع شود. تجلیل از گذشته گان جز ضیاع وقت چیز دیگری بوده نمیتواند.
در طول تاریخ افغانستان و تمام کشور های دیگر اشخاص و افرادی بودند که بعضی کارهایی انجام دادند که مورد قبول یک تعداد در جامعه و همچنان مورد تردید یک تعداد افراد جامعه بوده است و تعداد آنها در طول تاریخ در هرکشوری به ده ها و صد ها و هزار ها نفر خواهد بود و ما نمیتوانیم یکایک از روز تولد و مرگ آنها تجلیل بعمل بیاوریم.
گذشته به ما چیزی نمیدهد، ما فقط یک مرور کوتاه به آن داریم.آنچه ما را به پیشرفت نایل میسازد، دانستن شرایط فعلی و کار و تصامیم لازمه در جهت پیشبرد امور فعلی و آینده مملکت است.

>>>   قبول نمودن زعیم ملی از رهبران زنده بعید به نظر میرسد، رهبران مرده در چهار دهۀ اخیر هم خدا یار جان شان از زیر ریش بیگانگان کشال بوده اند و درمیان ملت هم از طرفداری اکثریت برخوردار نیستند، من برای زعیم ملی بودن کشور دو شخصیت را پیشنهاد میکنم:
1 - غازی امان الله خان بانی استقلال سیاسی افغانستان (هرچند اوشان هم بنا بر تعصبات تحت سوال قرار دارند)
2 - علامه سید جمال الدین افغان که جهان اسلام متحد را میخواست.
گردآمدن بر محور آیدیولوژی یکی از این دو شخصیت و بر افراشتن لواء اتحاد و همدلی و دوری از تعصب و کینه جویی یگانه راهی است برای رفتن به ملت شدن.
هرچند باور ندارم که افغانستان در حالتی که مستقیماٌ زیر استعمار قرار دارد به چنین امکانی دست یابد که به یکلت واحد تبدیل شود، جهان استعمار از یک ملت واحد در افغانستان سخت در هراس است و اجازه نخواهد داد که افغانستان واحد و متحد شکل بگیرد، این ملت افغانستان است که سرانجام سرنوشتش را رقم خواهد زد.
میهن زرغون

>>>   بجاي وفاق ملي، نفاق ملي نامگذاري ميكردند، تخم نفاق و بدبختي را كه همين جنايتكاران در اين كشور كاشتن، بعد مردم نگو مشت لندغر بگو، و وظيفه لندعران متاسفانه آزار و اذيت مردم است

>>>   اکردوستان موافق باشند بهترین زعیم ملی این کشور وکیل صرافان هرات میشه که ایشان زحمت بدهیم.

>>>   ما زعیم ملی داریم غ چکاره است ؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است