روز جهانی معلم که همه ساله در روز پنجم اکتبر به صورت جهانی تجلیل می شود، نشان دهنده عزت و مقام والای معلم در سطح جهان می باشد.

این روز خجسته را به تمام معلم های جهان، مخصوصا معلمان دلسوز و فداکار افغانستان تبریک عرض می کنم. فداکاری معلمان در افغانستان، یک توصیف عاطفی نیست، یک واقعیتی است که همه آن را احساس می کنیم. معلمان در افغانستان با تمام مشکلات ها و سختی های روزگار، شغل شریف و رسالت مقدس شان را به پیش می برند و به تعلیم و تربیت فرزندان وطن عشق می ورزند.

معلمان نماد و نمونه ی کاملی از مهرورزی هستند که دانایی، محبت، مدارا و همپذیری را در ذهن و ضمیر نسل جوان کشور نهادینه می سازند و زمینه را برای ملت سازی واقعی هموار می کنند.

اما متأسفانه باید گفت که وضعیت معیشتی و دیگر مشکلات، همچنان بر معلمان دلسوز کشور، فشار وارد می کنند که این وضعیت ناشی از شرایط عمومی و فراگیر در سطح افغانستان می باشد.

حکومت وحدت ملی مصمم است که با استفاده از تجربیات گذشته در حد امکانات و نیاز های موجود به توسعه معارف کشور پلان های عملی را تطبیق کند. اینجانب بار دیگر این روز خجسته را به تمام معلمان کشور تبریک عرض می کنم و برای کشور عزیز مان افغانستان آرزوی شادمانی و آبادانی دارم.

سرور دانش

>>>   دانش صاحب سلام !
من يكي از ارادتمندان شما هستم و اعتدال تانرا در ابراز نظريات تان ميپسندم . هرچند از نزديك با شما شناختي ندارم ولي روي هم رفته از ديد من ، أدمِ صادق و پاك نفسي به نظر ميرسيد. خرسندم كه پيام تبريكي روز معلم را از قلم شما در سايت افغان پيپر خواندم . اگر عنوان را هم مينوشتيد : " فداكاري معلمان كشور ؛ صرف يك توصيف عاطفي نيست ! " و يا " قدرداني از فداكاري معلمان كشور؛ عاطفي نيست ! " بهتر بود . خودم در ابتدأ كه عُنوان را خواندم برداشتِ معكوسي از مسأله كردم كه گويا هدف شما اينست كه فداكاري معلمان عزيز كشور مان ، از روي عاطفه نيست ! اما وقتي متن كوتاه و زيباي تان را خواندم چيز ديگري و عالي بود . در ضمن، اگر اجازه بدهيد از شما خواهش كنم كه بعد از اين " مشكلات ها " ننويسيد كه شكل جمع در جمع را بخود ميگيرد.
من هم با استفاده از فُرصت ، به نوبهء خود روز پُر افتخار معلم را به تمام معلمان گرانقدر كشورم تبريك گفته و دست هاي يكايك شان را ميبوسم .

>>>   بعضی ها آنقدر انتقاد به بی حجاب بودنم در کنفرانس پژوهشی روز دوشنبه که کرزی و خلیل زاد اشتراک نموده بودند دارند، که شوربختانه تا کنون پیام عمیق که در سخن هایم بود را درک نکرده اند.
پ.ن. پطلون، پیراهن آستین دراز با یخن ی بسته و چادر در گردنم ولی فکر میکنم اگر با چادری هم میرفتم برچسپ دهاتی،پس رفته، جاهل و افراطی را بمن می بستند.

رفیق،

پوشاک و خوراک باشد به تو زهر مار
که مردم در غصه باشند و تو در قرار
تو گوی که من کافرم چو ندارم من حجاب
ولی کوری چو بینی فساد در روشنی افتاب
از این بگذر که من چادر نه پوشیده ام
این را بدان که چشم شغالان را دریده ام
غم آن خور که مردم ازین بیش در غم نباشند
شعار آزادی نعره کن که چشمی دیگر پر نم نباشد
آرزو

>>>   اگر نویسنده آقای دانش معاون ریاست جمهوری باشد خطاب ما برایش
اینست که چرا در حد مسوولیت خویش اقدام نمیکنی و مثل ما بیچارگان
سخن میزنی .شرم
عارف مهجور معلم دایزنگی

>>>   Sadiqie
حق را فرمودید ما همیشه از عقب خنجر مخوریم.گناه از خودمان است چرا که ما با این اشخاص پلید اعتبار کرده بودیم ولی مان را بسوی بدبختی فلاکت وابستگی به افراد مفعول بی سواد کشاند. برادران خواهران بر خیزد از خواب گران دیگر امید از را نداشته باشید که کسی برای تو مدت کند. این غفلت و تنبلی در جسم مان باعث بدبختی و تباهی مان شده است ما از ملاهای که اهمیت حالی چیزی نمی آموزیم. بردارید کتاب و قلم را خود را خودتان وبیاموزانید. مان در جهان قرار داریم که علم به چنان سرعت رشد می کند که از سرعت نور هم کی نزدیک تر.ما چی دست آورد داریم. چرا و تا به چی وقت دست مان به گدایی دراز باشد.

>>>   یک حرف .بس محترم ریس جمهور حق معلم را بریش چرا نمی دهید چرا همراهی معلم جفا میکنید همین معلم است که شما به این مقام ها رسیدین

>>>   او خوار اولا کاشکی همو چادر د گردن خو انداختن د سر خو مینداختی.دویم پیغمبر خدا گفته:الأعمال بالنيّات.يعنىاگر نیت تو خیر بود و اگر واقعا دلسوز برای ملت و جامعه بودی و اگر واقعا دانشمند و دانشور و فرهیخته و فرزانه بودی والله بالله تالله مردم تو را با همان چادری تجلیل و تکریم میکردند. شعر معروف فارسی است که می گوید: به هر طرزی که خواهی جامه می پوش = من از طرز خرامت می شناسم. سوم ای کاش یک کمی سیاست به کار می گرفتی.مثل معروف در سیاست است که: هدف وسیله را توجیه می کند.اگر تو واقعا سیاستمدار بودی با چادر که هیچ حتی با چادری در جلسه حاضر می شدی.مگر نمی بینی که طالبان برای پیشبرد اهداف خود با آنهمه تعصب نرینه پرستی یا به قول امریکایی ها میل شووینیستی که دارند، زن میشوند و چادری سر میکنند!؟ مگر نمی بینی که پادشاهان عياش میگسار و زن باره عربستان خود را خادم حرمین شریفین می نامند!؟ مگر نمی بینی که سیاستمداران غربی به سر کردگی امریکا خود را مدافعان حقوق بشر و از آن بالاتر خود را برای اسلام و مسلمین دایه دلسوز تر از مادر می دانند!؟ و ...این را می گویند سیاست. و دل خوره از مو بد نکو که ما یک دختر با افکار و عقاید از نسل قدیم هزاره هستم.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است