هندوستان به مثابه چهارمین ابر قدرت جهان که در برابر پاکستان شصت سال است می جنگد نقش برازنده ای را در از بین بردن گروه های دهشت افکن تروریستی دارد. از آن جمله که لشکر طیبه و جیش المسلمین به مثابه گروه های خطرناک تروریستی علیه منافع هندوستان محسوب می شوند.

در این طرف که افغانستان نیز در حالت دفاع سرد قرار دارد در روز نزدیک به صدها تلفات را از سوی سازماندهی های گروه های مزبور متقبل می شود . زیرا حمایت آمریکا در گذشته از پاکستان بیشتر بود ولی حالا به جای آمریکا نقش عمده حامی تروریزم را روس ها به پیش می برند و در این سو (افغانستان) بیشترین تحرکات باید راه انداخته شود تا روس ها آمریکا را در میدان جنگ به شکست مطلق مواجه گردانند.

در گذشته آمریکا متحد اصلی پاکستان بود اما چینایی ها با سیاست دو رنگ خویش با استفاده از سیاست های پشت پرده روسیه پاکستان را چنان مجذوب خویش کردند که در ظرف چند سال پاکستان خود را به روس ها فروخت و سرانجام آمریکا مبنی بر این اقدام تند پاکستان آستین و پاچه ها را بر زد و مستقیم سراغ هندوستان رفت تا در این میان توافقات جهتی از بین بردن پاکستان در آینده وجود داشته باشد. در اینجا (افغانستان) نیز شواهد و ثبوت هایی از سوی امنیت ملی تقدیم کانگرس آمریکا کرد که باید پاکستان کشور حامی و مرکز تروریزم جهان محسوب گردد. اما آن هم نتیجه نداد و سبب شد که دوری پاکستان از آمریکا بیشتر گردد.

حالا هندوستان با کوشش های توهم اش به این تمرکز می نماید که چگونه پاکستان را از دو طرف از راه های اقتصادی ببندد اما چینایی ها با این اقدام هرگز نمی گذارند عملی گردد. هندوستان نیز هراس این را دارد که اگر در سر حدات پاکستان و هند جنگ رویاروی نظامی آغاز گردد چینایی ها نیز دست به اقدام نظامی خواهند زد که در این مساله آمریکا نیز پای خویش را به جلو می گذارند و فاجعه ویتنام در شرق آسیا دوباره تکرار خواهد شد.

کوریای شمالی نیز با استفاده از این وضعیت شروع به تحرکات خطرناک نظامی خواهد کرد که نیمی از پیکر آسیا را به خاکستر مبدل خواهد کرد.
افغانستان با موقعیت خطرناکی که دارد هر ابر قدرت با استفاده از این سرزمین ابزار جنگ شده است و با نام امنیت افغانستان پلان های بزرگ جنگی در راه است که می توان آن پلان ها را نکته اساس جغرافیایی افغانستان خواند.

نشست سه کشور هندوستان، آمریکا و افغانستان سبب عقده مند شدن بیشتر کشورهای آسیای شرقی،شمالی و غربی که در پهلوی افغانستان مانند چین، روسیه و ایران قرار دارند خواهند شد و با آن قدرت نیمه تمام داریم نمی توان به صلح دست یافت تا اینکه کنفرانس های بزرگی بین المللی میان قدرت های بزرگ جهان برگزار گردد تا بتوانیم با قاعده نظام بین الدول جغرافیا خویش را توسط کشورهای مزبور تضمین کنیم وگرنه نجات یافتن از این جنگ و رقابت بین المللی فرزندان این کشور را با خون غرق خواهد کرد.

عبدالقادر ناصری

>>>   ما برای نجات خود صرف به یک رهبری خوب ضرورت داریم و بس۰

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است