تجربه‌ آتش سوزی و حریق تانکرهای تیل در پروان اگر بی‌پیشینه نباشد کم پیشینه هم‌نیست. چیزی کمتر از دو ماه قبل عین حادثه در امتداد مسیر دو سرکه تا میدان هوایی بگرام اتفاق افتاده‌بود. اینکه تلفات جانی کمتر داشت یا از نظر افتاده بود بحث جدا و یکطرفی و اما در وجود پروان خیلی از مولفه هایی وجود دارند که عملا در شکل گیری این‌نوع پدیده‌ها و شبیه آن نقش دارند.

ما همیشه جای نشستن و ایستادن مان را گم‌کرده ایم. در مواردی و جاهایی که موقع اعتراض است شانه خالی می‌کنیم و طفره‌ می رویم. زورمندان پروان باند باند و دسته دسته نیروهای غارتگر و روزگار تباه کن دارند که دمار از روزگار مردم پروان کشیده‌اند.

یک طرف چوک چاریکار یاغی ها و مافیای یک زورمند صاحب می‌ایستد و گوشه دیگر چوک از زورمند صاحب دیگر یکسره مانور نظامی اجرا می‌کنند‌. شکی نیست که این نیروها در حریق تانکرهای تیل و کمین جان انسان‌ها دست دارند، اگر قرار است به تصفیه حساب آستین بالا بزنیم. پیش از همه نیاز است به‌مصاف همین درونی ها رفته شود، طالب و تروریست پروان از پاکستان و جنوب نمی اید بلکه مال و محصول همین آدم ها است. اختطافچی و قاتل و سارق پروان از هوا و فضا نمی اید تربیت خود همین آدم ها است. پهلو پهلوی شان پر از قاتل و جانی و... است.

یکم ما چرا داد واویلا راه انداخته ایم؟ دوم مگر منظورمان از اینکه پروان سر ندارد و بزرگ ندارد و... چیست؟ سوم بجای اینکه باز حادثه اتفاق افتاد و به حد کافی انسان سوخت و کشته شد و اختطاف شد و... چرا سر و گردن مان نمایان می شود و پیدا می شویم؟ مگر قرار همین است که پس از هر اتفاقی باز صدای مان بلند شود و بس؟ چرا راه حل جدی و سنجیده شده نداریم؟

الزامی نیست فرمانده امنیه پروان بر اساس خواست فلان قومندان صاحب باشد. الزامی نیست استاندار پروان از حزب گلبدین و بر اساس سلیقه و فرمایش یک آدم دیگر باشد و حتی قرار نیست تا سطح قومندانان پوسته ها و آمرین حوزه‌های پروان هم بر اساس علایق و سلایق این و آن نصب و عزل شود، چرا در این مساله نباید معترض بود و نباید خواستار اصلاحات شد؟ اگر قرار است این سلیقه بازی ها هم به‌ اوج خود باقی بماند.

زورمندان و خیلی از بزرگان هم در پروان برای پیشبرد رقابت و سیالی داری و شانه جنگی های درونی خود به ایجاد و حمایت گروهای رهزن و قاتل و جانی از یکدیگر پیشی بگیرند و ریکارد بشکنند، شورای ولایتی هم بعد از دو دستگی درونی مصروف مهمانی و آشتی خانه جنگی های دو همسایه باشند و از همه مهمتر اینکه نخبگان و مدنی ها و دانش یافته ها هم نیم روز مصروف توصیف و تمجید و ستایش این و آن باشند نیم روز هم بالای خود قهر، خوب چه انتظاری داریم که حال پروان بهبود خواهد یافت؟

کفایت الله محمدی

>>>   با آمدن گلبدین آتش در پروان مشتعل شد.
مردم پروان باید منطقوی بیندیشند نه تنظیمی
وقتی منگلی اول آمد یا وقتی منگلی دوم یا طالب آ مد نه پرسید از کدام تنظیم استی فقط کشت و آتش زد.
زمینه را برای منگلی سوم فراهم نکنید.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است