مشکل اصلی این جغرافیا از گذشته‌ های دور تا کنون برتری‌ جویی یک‌ عده و تلاش‌ شان برای حذف دیگران بوده است.
در زمانی‌که بشر جهانی شده و آدم‌ ها به مسایل فرا زمینی می‌ اندیشند، هنوز در این سرزمین کسانی هستند که به حذف هویت فرهنگی دیگران فکر می‌ کنند.
خجالت‌ آور نیست که کسی را در خانه‌ ات جا دهی و از وی پذیرایی درخور کنی اما او با کمال پر رویی با تو سر ستیز بر دارد و به زبان گفتار و نوشتارت کار داشته باشد؟!

دیروز دانشجویان رشته‌ی ژورنالیزم برای تکمیل پژوهش‌ شان پرسشنامه‌ ای را در یکی از صنف‌ های ادبیات پشتوی دانشگاه هرات توزیع کردند اما یکی از استادان به این دلیل که چرا در پرسشنامه از لفظ "دانشجویان عزیز" به عوض لفظ "محصلان عزیز" استفاده شده نه تنها که اجازه نداده دانشجویان اش پرسشنامه‌ها را تکمیل کنند بلکه دانشجوی پژوهشگر ژورنالیزم را نیز از صنف خارج ساخته و گفته که من با لفظ دانشجو مشکل دارم و آن‌ را به رسمیت نمی‌ شناسم کسی پیدا شود و از این آدم بپرسد که خیابانی که تو را به دانشگاه رهنمون می‌ گردد مگر نامش "خیابان دانشجو" نیست؟!

به نظر می‌ رسد مفکوره‌ هایی از جنس "مخکش" در لایه‌های مختلف این جامعه وجود دارند حالا یک مورد آن در اداره‌ی امور افشا شد و ظاهرا مورد پیگرد قرار گرفت ولی نیاز است که به موارد مشابه نیز رسیدگی شود.
و در اخیر تو ای کسی‌ که معلوم نیست از کدام کوه پایین آمدی و پا به مدنیت آریایی_اسلامی گذاشتی باید بدانی که اینجا مردم حق دارند به زبان خود بنویسند و بگویند!

مسعود حسینی

>>>   محصلان واژه عربی است، ولی دانشجو واژه ناب فارسی است، تعجب دارد.!!!!!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است