جنگ کنونی افغانستان را اگر به صورت یک "متن"مدنظر بگیریم مولفه های آن گوناگون اند.
1- رادیکالیزم دینی در برابر جلوه های تهاجمی فرهنگ غربی،-فرهنگ بیگانه. در این میدان نبرد، کم یا زیاد، آدم ها و جنگ جویانی از گروه های مختلف قومی حضور دارند. از بدخشان تا نیمروز.
2- جنگ تریاک و موادمخدر. تولیدکنندگان و قاچاقچیان متعلق به اقوام مختلف افغانستان اند. کم یا زیاد.
3- جنگ طبقاتی. جنگ میان فقر و ثروت. استثمار شوندگان و استثمارکنندگان.
4- جنگ نیابتی قدرت های بزرگ بر سر منافع.
5- جنگ.هویتی-فرهنگی. این جنگ کاملا قومی است. شوونیست های پشتون می خواهند با حذف هویت وحذف یا تضعیف کامل هویت و زبان اقوام دیگر سلطه فرهنگی و در نهایت سلطه سیاسی خود را به عنوان قوم حاکم کامل بسازند. در این میدان نبرد اکثریت قاطع و قریب به اتفاق پشتون ها در یک سنگر قرار دارند با هر سمت وسو، تقسیمات قبیله ای و اندیشه و ایدیولوژی.

به بیان جامعه شناسان ای مانند مالشوویچ بی عدالتی فرهنگی در عمل کنش گران اجتماعی و سیاسی اگر نتواند در متنی از یک ساختار عادلانه به صورت دمکراتیک و اقناعی حل گردد و پاسخ پیدا کند به نبرد خونین سیاسی تبدیل می شود و می تواند بسیاری از مولفه های جنگ را تحت تاثیر قرار بدهد.

حکمتیار در چادر مجلس بزرگان(لوی جرگه) گفت: جنگ افغانستان جنگ میان اقوام است به خصوص جنگ میان دو قوم است. اگر مبتنی بر نظریه های جامعه شناسی و سیاست شناسی نبرد فرهنگ ها را به عنوان یک مولفه بپذیریم، که مصداق عینی آنرا در افغانستان هم اکنون شاهد هستیم و در شورای ملی هم میبینیم،(بحث تذکره و زبان)حکمتیار حرف بسیار درستی گفته است. آری! در این آوردگاه(میدان مبارزات هویتی) جنگ کاملا قومی است.

مبانی معرفت شناسی جنگ قومی و مساله ملی را چنان که وعده داده ام در همین صفحه یا جای دیگر خواهم نوشت. آنچه نوشته ام طرح مساله است.

از جانب دیگر من فدرالیزم را گزینه برای ایجاد یک افغانستان نوین و فارغ از ستمگری قومی می دانم اما اگر به این نتیجه برسم و به لحاظ تیوریک هم مدلل گردد که هیچ راهی جز تجزیه وجود ندارد، به خدا سوگند یاد می کنم بدون کوچکترین ترس و هراس و هر نوع پروای سود و زیان شخصی از پشت تربیون پارلمان ضرورت تجزیه افغانستان را مطرح می کنم اما بارها گفته ام که من طرفدار تجزیه نیستم و به خاطر جلوگیری از خطر تجزیه یا تجزیه می خواهم افغانستان فدرالی شود.

لطیف پدرام

>>>   اګر وقتر تجزیه میشد به سود دو قوم نبود؟
شریف

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است