روزی دانشجویی در تالقان از من پرسید که عدالت چه جایگاهی در سیاست دارد.
پاسخ من چنین بود:
«سخنرانی کولین پاول وزیر خارجه ایالات متحده را در شورای امنیت سازمان ملل به تاریخ 5 فبروری سال 2003 به یاد دارم. پاول روی اهمیت قطعنامه 1441 شورای امنیت که محدود سازی برنامه‌ های اتمی عراق را به بررسی می‌ گرفت سخنرانی کرد.
پاول گفت:« آمریکا به شواهدی موثق دست یافته است که نشان می‌ دهد رژیم صدام حسین دارای سلاح کشنده اتمی است که جامعه جهانی و غرب را به‌ صورت خاص تهدید می‌ کند. آمریکا به این باور قطعی دست یافته است که اگر رژیم عراق سرنگون نشود این خطر میلیون‌ ها انسان روی زمین را به مرگ تهدید و نزدیک می‌ کند »
مداخله آمریکا در عراق جان نیم میلیون عراقی را گرفت و این کشور با ثبات و زیبای خاورمیانه را واژگون کرد. اما نهاد بین‌ المللی پژوهش‌ های اتمی هیچ اثری از تولید سلاح اتمی رژیم عراق به دست نیاورد. تا حال هیچ قطعنامه‌ ای از شورای امنیت مبنی بر نادرست‌ خواندن طرح آمریکا و دکترین کولین پاول به تصویب نرسید. این‌ است جایگاه عدالت اجتماعی در سیاست. »

ستیز

>>>   لطیف پدرام:
یاد تان باشد یک عده که وحدت ملی می گویند، اتفاق ملی یا اعتماد ملی می گویند، منظور شان فقط رضایت یک قوم خاص است. اما هیچ گاه فکر نمی کنند که در این جا بلوچ، پشه یی، عرب، ترکمن، اوزبیک، براهوی، نورستانی، هزاره، تاجیک، ایماق، گجر، هندو و...هم وجود دارند.
باید حق و حقوق همه ی اقوام تحقق پیدا کند، باید در تصمیم گیری ها شریک باشند. چهار چوب حقوقی و سیاسی حضور عادلانه ی اقوام در همه ی سطوح باید از نو تعریف شود.از این نحوه ی اداره و حاکمیت موجود که ادامه ی چند قرن است، عدالت و آزادی بر نمی خیزد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است