حکومت در خصوص پناهجویان یک سیاست را اعلام می کند اما چیز دیگری را در اعمال می کند؛ اینکه می گویند ما شرایط را مساعد می کنیم، نه در دولت قبلی و نه در دولت فعلی چنین چیزی وجود نداشته است.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، محمد تقی حسینی پژوهشگر روابط بین الملل در خصوص روند اخراج پناهجویان توسط دولت آلمان گفت: وقتی خود دولت، تفاهمنامه را با اروپایی ها و مخصوصا آلمان امضا می کند که می توانند پناهجویان کشور را پس بفرستند، دیگر نمی توان از اروپایی ها گله ای داشت. مساله این است که یک سیاست مشخص و کلی در حکومت وجود ندارد که چانه زنی کند تا الااقل تعدادی از پناهجویان که واجد شرایط هستند در خود اروپا نگه داشته شوند.

حسینی می گوید: وضعیت داخلی افغانستان بسیار بغرنج است و کسانیکه که در داخل افغانستان هم هستند نمی توانند کار پیدا کنند چه برسد به اینکه برای کسانیکه از اروپا می آیند، کار باشد. بازگردانیدن اجباری مهاجران سبب می شود که روزبروز نه تنها به شمار بیکاران افزوده شود که به شمار کسانیکه با دولت مشکل دارند هم افزوده شود.

این پژوهشگر روابط بین الملل، در خصوص تسهیلات حکومت برای پناهجویان بازگشت داده شده بیان کرد: این حکومت و حکومت قبلی، همواره بحث هایی را به نام فراهم کردن تسهیلات و مساعد کردن شرایط برای زندگی بازگشت کنندگان در افغانستان به راه انداخته اند اما بحث این اتس که آیا حکومت این توانایی را دارد یا خیر؟

وی افزود: واقعیت این است که چنین توانایی را دولت ندارد و اصلا چنین طرحی هم پیاده نشده است. حکومت یک سیاست را اعلام می کند اما چیز دیگری را در اعمال می کند. تنها کاری که دولت انجام داده است این است که یک قرارداد را به صورت سوری و ظاهری با اروپا امضا کرده است تا بتواند مهاجرین را براساس آن به کشور روان کنند! و اینکه می گویند ما شرایط را مساعد می کنیم، نه در دولت قبلی و نه در دولت فعلی چنین چیزی وجود نداشته است.

کد (26)

>>>   این دولت دست نشانده و مزدور خارجی ها است و هر انچه انها بخواهند باید انجام دهد. غنی بخاطر حفظ چوکی خود حاضر است هرکاری بکند.

>>>   عقل داری؟ منطق داری؟
اتباع کشور آلمان که خلاف قانون عمل میکنند، مورد مجازات قرار میگیرند. اما پناهنده هایی که خلاف قانون عمل میکنند اخراج میشوند.
زیرا اگر یک کس واقعآ پناهنده باشد و بخاطر حفظ جان خود پناهنده شده است، اعمال خلاف قانون انجام نمیدهد.
بنأ در مجموع شاید از جمله دوصد و پنجاه هزار افغان پناهنده، تا بحال حدود صد نفر آنها که مجرمین بودند، اخراج شدند.
اما این بدان معنی نیست که کسانی که پناهندگی شان رد شده است، اخراج نمیشوند، بلکه برای آنها وقت داده میشود که در محاکم سه گانه آلمان، از پناهندگی خویش دفاع کنند، اما اگر در هرسه محکمه دلایل پناهندگی شان رد شد، اخراج میشوند.
اگر بعد از فیصله محمکه اول ، داوطلبانه به وطن برگردند، برای هر فامیل سه هزار ایرو و برای هر مجرد هزار ایرو جیب خرچ داده میشود، اما اگر بعد از فیصله هرسه محکمه بزور اخراج شوند، مستحق این جیب خرچ نمیشوند.
اما از نظر شخصی من هیچ افغانی مستحق پناهندگی در خارج نیست، حتی ترجمان ها، زیرا:
تمام کشور های دنیا افغانستان را به رسمیت میشناسند. دولت افغانستان هیچ افغانی را نظر به هیچ دلیل سیاسی و غیر سیاسی مورد تعقیب قرار نمیدهد و زندان و شکنجه نمی کند.
حتی ترجمان هایی که در ولایات با قوای خارجی همکاری کردند، میتوانند در شهر کابل، مانند تمام رهبران دولتی دیگر که در کابل زندگی میکنند، زندگی کنند.
من فکر نمی کنم که مخالفین دولت در شهر کابل، تمام رهبران دولتی و جنرال ها را بگذارند و بپالند که کدام ترجمان در کابل در کجا پت شده است که او را به قتل برسانند.
بنأ نظر به قانون بین المللی اگر در یک مملکت یک منطقه خیلی کوچک هم امنیت باشد، میتواند پناهنده به آنجا برگردانده شود.
چیزی که ارتباط میگیرد به وضعیت امنیتی کابل، این دلیل پناهنگی شده نمیتواند.
زیرا در شهر کابل شش میلیون نفر بشمول مقامات عالیرتبه دولتی زندگی میکنند. این وضعیت امنیتی شامل حال همه باشندگان شهر کابل میشود . بنأ هیچ کشور دنیا به شش میلیون نفر شهر کابل،بخاطر آن که سال چند مرتبه چند بم توسط دولت و یا اپوزیسیون دولت و یا نیرو های امنیتی دولت و یا مخالفین دولت، انفجار داده میشود، برای این شش میلیون نفر پناهندگی بدهند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است