مادر پناهجوی افغانستانی، دختر شش ساله اش را نارسیده به لندن در صربستان به خاک سپرد.

مدینه کودک افغانستانی دیگر هرگز به لندن نمی رسد؛ چرا که قطار با او برخورد کرد و جان باخت و در غربت به خاک سپرده شد.
خانواده اش دو سال قبل به هدف رسیدن به لندن، افغانستان را ترک کردند، اما هنوزهم در مسیر بالقان گیرمانده اند.
زمانیکه مدینه پناهجوی شش ساله افغانستانی با پنج عضو خانواده اش در مسیر بالقان به دست پولیس کرواسیا افتادند، دوباره به صربستان فرستاده شدند. آنها به دلیل نابلدی، در تاریکی شب در خط ریل قرار گرفته بودند.

مسلمه حسینی، مادر مدینه در گفتگو با خبرگزاری آلمان گفت: «ما صدای بلندی از قطار را شنیدیم که از عقب ما می آمد». در آن هنگام قطار با مدینه دختر شش ساله این خانواده برخورد کرده بود. مسلمه آن لحظه را به یاد می آورد که دخترش را غرق در خون یافت که جمجمه اش شکسته بود.
این حادثه در 19 نوامبرسال روان اتفاق افتاد و جسد مدینه اندکی بعدتر در"سید" یکی از شهرهای شمالی صربستان به خاک سپرده شد.

رحمت شاه حسینی 39 ساله روی زمین یخ زده، جایی که دخترش را به خاک سپرده بودند نشسته و با خبرگزاری آلمان، عکس های بیجان مدینه را روی صفحه تلفن خود به نمایش می آورد.
در این تصاویر مدینه با موهای کوتاه و لب های متبسم دیده می شود که دو روز پیش از جان باختنش از وی تصویر برداری شده است. حسینی گفت:«او (مدینه) بارها پرسان می کرد که آیا همینجا که هستیم لندن است؟

رحمت شاه حسینی اینکه چرا تصمیم گرفت با 14 عضو خانواده اش افغانستان را ترک کند را ناشی از تهدیدهای موجود به دلیل همکاری اش با نیروهای آمریکایی می داند. پس از اینکه خانواده رحمت شاه از ایران ترکیه و بلغاریا عبور کردند، در جریان حادثه قطار همه با هم نبودند. پدر این خانواده بیان کرد که در گام نخست مسلمه با پنج کودک اش به دلیل نبود پول کافی به راه افتادند و بخت خود را آزموده بودند.

منجم زاده

>>>   مادر مسلمه، دختر مدینه.
از یک کشور اسلامی میگریزند و به لندن میخواهند بروند و پناهنده شوند.
آیا عقل این را قبول میکند؟
در صورت که اینقدر از نام های اسلامی خوش تان می آمد،چرا با مصرف کمتر هردوی تان به عربستان نرفتید و در مدینه پناهنده نشدید؟

>>>   واقعا غم انگیز بود متاسفم .
حبیب الله یوسف زی

>>>   خیلی دردناک زنده گی داریم انکه زنده ایم زنده ای مورده مانند زنده درد میکشیم انکه مورده یم نا امید رفته ایم
نور پنجشیر از کابل

>>>   شهر مدینه اگر مهاجر می پذیرفت که الان تو اینجا نبودی

>>>   نظر دهنده اول فکر می کنم از اوضاع جهان بی خبر است وقت نام مسلمه و مدینه را تشبع کرده به این که در عربستان برود بدون کدام اطلاع که درآن جاه چی میگدرد حکمومت دیکتاتوری شراط سخت و مشکل چه چیزی می تواند باشد آیا دیگر کشور ها بخصوص افغان ها به آنها قابل قبول خواهد بود

>>>   خیلی دردناک است بخدا
هر جا که بروی همین قسم مشکلات است

>>>   به نظر دهنده چهارم!
تو برو یک دفعه مکه و مدینه را ببین. یک عرب نمی بینی. تمام شان مهاجران افغان و پاکستانی و هندی و بنگله دیشی هستند.
عرب دیوانه است که در آن گرمی مثل دوزخ زندگی کنند. تمام شان پول های حاجی ها و پول های نفت را گرفته در اروپا و امریکا و دیگر نقاط دنیا عیاشی میکنند.

>>>   پسر با پدر گفت روزی چنین
چه کردید با مرز خورآسان زمین
یکی دین گرفتید از تازیان
سپردید کشور به بیگانه گان
همه هستی ِ نسل ِ ما باختید
به چنگال ِ ضحّاک انداختید
به من از تو زین خاک میراث کو؟
بجز مرگ و خون حرمت و پاس کو؟
همه خانه داریم و بی خانه ایم
که در خانه ِ خود چو بیگانه ایم
مرا زندگی کردن از یاد رفت
ترا مُلک و ناموس بر باد رفت
چهل قرن فرهنگ و آیین ما
در آتش شد از دین ننگین ما
چه حس و چه روح و دلی داشتید
که دروازه بر دشمن افراشتید؟!
jamshed

>>>   چنین گفت jamshed با تاج وگنج
که یک جو نه ارزد سرای سپنج

>>>   به جمشید
هر لحظه میتوانی به آیین و فرهنگ 4000 ساله ات بر بگردی
این که این همه داد و فریاد کار ندارد
مگر توصیه من برای خودت این است که تاریخ قبل از اسلام منطقه را مطالعه کن
ما که با دین این همه بد بخت هستیم اگر بی دین شویم بد بخت تر از این خواهیم بود.

این مصیبت را به این فامیل تسلیت میگویم.
در کشور کفار اگر چند سالی بگذرانی پاسپورت میگیری و زندگی میکنی.
مگر مهاجرین ما در پاکستان 40 سال سپری کردند مگر تا هنوز فاقد هویت هستند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است