گرامیداشت از سی و سومین سالروز جان باختن عبدالقادر ذبیح الله در مزار شریف در حال برگزاری است.

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، این مراسم صبح امروز شنبه 2 جدی 96 با حضور والی بلخ، اعضای مجلس نمایندگان، اعضای شورای ولایتی، قوماندان ها و مسوولین احزاب سیاسی، روسای ادارات دولتی، بزرگان قوم، مهمانان از 14 ولسوالی و بنادر حیرتان، مسوولین و جنرالان ارشد نظامی و ملکی شمال، تجار، علما و باشندگان مزار شریف در ولایت بلخ آغاز شده است.

رییس شورای ولایتی بلخ در این مراسم با اشاره تلویحی به ناامن شدن شمال در پی عزل و نصب های اخیر در سطح ولایت بلخ گفته است که خوشبختانه امروز هم وطن پرستانی مانند عبدالقادر ذبیح الله هستند که راه آنان را ادامه بدهند و دسایسی که برای ناامن ساختن شمال است را خنثی کنند.

کد (26)

>>>   در افغانستان آنچه سرنوشت را تعيين مي كند، ميل تفنگ و قدرت نظامي است. در ١٧ سال گذشته گروه هاي كه به شعار مدنيت و دموكراسي چسپيدند و سر به وحدت ملي دروغين فرود آوردند، روز به روز به حاشيه رانده شدند. گروه ديگري كه هم طالب را در اختيار داشت، هم غرب را و هم كشورهاي همسايه را، بيشترين امتياز را كسب كردند. آمريكا در ١٧ سال گذشته طرف زورمند را گرفت. اين خصلت سياسي آمريكا است. در هر كجاي جهان امريكا در كشورهاي مستعمره اي خود از گروه هاي حاكم بر قدرت حمايت كرده. اگر امريكايي ها تشخيص دادند كه گروه ديگري در برابر تيم مورد حمايت شان غلبه مي كند، تغيير موضع مي دهند و از تيم مقابل حمايت مي كنند. اين ادعا در كشور عراق، پاكستان و افغانستان ثابت گرديده. در انتخابات ٩٣ امريكا مي دانست كه پيروز معركه داكتر عبدالله است، اما عبدالله «زور» نگفت و از حق خود دفاع نكرد ورنه امريكا اماده شده بود عبدالله را به عنوان رييس جمهور اعلام كنند، اما متاسفانه او به قول خودش زهر را نوش جان كرد و فرصت به دست امريكا داد تا أشرف غني را با ١٦ درصد راي، پيروز اعلام كنند. اگر عبدالله در تالار لويه جرگه خودرا پيروز انتخابات ٩٣ اعلام مي كرد، امروز رييس جمهور بود و وضعيت برعكس مي بود. ويژه گي احمدشاه مسعود اين بود كه چانه نمي زد، ديپلوماسي نمي كرد و راستِ راست حقش را با ميل تفنگ مي گرفت، اين باعث شد نامش جاودان گردد و قهرمان شود. حالا هم نبايد از امريكا ترديد داشته باشيم. حد و مرز و حق خودرا روشن مطرح كنيم و براي به دست آوردن آن تا پاي جان بايستيم، آنگاه امريكا هم تغيير موضع مي دهد و به رسميت مان مي شناسد. در ٢٠٠١ هم امريكا هشدار داده بود كه جبهه متحد وارد كابل نگردند الي اعلام نتيجه نشست بُن، اما مارشال نپديزفت و وارد كابل گرديدند، امريكا هم با تملق از ورود مجاهدين خلاف هشدارش استقبال كرد. درين مُلك تا زور نگويي و با سرِ بلند حق ات را مطالبه نكرديد، با مصالحه و مصلحت نمي شود كاري كرد. اگر حبيب الله كلكاني را با زور تفنگ اعزاز و صاحب آرامگاه نمي سأختيم، ٨٩ سال ديگر هم زير تاريخ سياه خفته بود. اينجا ميل تفنگ سرنوشتت را تعيين مي كند.

هارون معترف

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است