هر شکستی که در آیینه ی ارزیابی «نقد از خود» نمایان گردد گامی‌ به‌ سوی پیروزی پنداشته می‌ شود. من از درس‌ های علوم سیاسی آموخته‌ ام که شکست راه را برای پیروزی باز می‌ کند. در دنیای سیاست شکست جزیی از روند‌های تجربی و آموزشی سیاست‌ پیشه و نهادسیاسی معنا می‌شود. سیاستمداری که شکست و پیروزی را میزان و مدیریت نتواند سیاستمدار نه بلکه یک آماتور خودخواه در دنیای قدرت است.

اگر سیاستمدار و یا حزب سیاسی شکست را تحلیل و تجزیه نتواند و ظرفیت شناسایی عوامل آن را نداشته باشد به بحران عمیق فرو می‌ رود که برخاستن را خیلی دشوار می‌ سازد.

سیاستمداران حرفه‌ ای یا احزاب معاصر و متشکل شکست را به مثابه عنصر عینی شناسایی می‌ کنند و تلاش برای محدودسازی آن به خرج می‌ دهند اما از شکست سیاسی به عنوان یکی از شگردهای پیکار سیاسی هراس ندارند. چنین روشی در احزاب پر قدامت هندوستان، بریتانیا، آلمان، مصر و ایتالیا رایج بوده است و بر کثرت‌ گرایی جامعه سیاسی خیلی اثر گذاشته است. فرق میان سیاستمدار و سیاست‌ باز در همین است.

سیاستمدار ماموریت‌ اش را با پیروزی و شکست در زمینه‌ های قوت و فرصت پیش بینی می‌کند اما سیاست‌ باز همیشه با فکر مسلط خودخواهانه در گیر است. در این درگیری گاهی خود و گاهی ماحول خود را قربانی می‌کند اما سیاستمدار حرفه‌ ای از شکست‌ ها تجربه می‌ اندوزد و آن‌ را به فرصت تبدیل می‌ کند.

ستیز

>>>   Nejrabi
۱۳۹۶ دی ۴, دوشنبه
عهدنامۀ نخستین «حکومت وحدت ملی» در 89 سال پیش
قرائت این متن و متن توافق بین غنی- عبدالله به جوجه «نخبه ها» واجب است.
متن عهدنامۀ نادرخان به امیر حبیب الله کلکانی
عهدنامه یی که نادر خان در آن غدر کرد و قرآن شکست
تهور نشان امیر حبیب الله خان و ارکان محترم شان با عافیت باشند!
به قرار آیه کریمه (انماالمؤمنون اخوه) که مسلمانان برادر هم بوده و در حقوق بالمساوات اند. بنا بر مکاتیب گذشته من تذکار داده بودم که باید برای انتخاب شاه آینده کشور لویه جرگه صورت گیرد، لیکن سران اقوام و قبایل وروحانیون و دیگران مرا وادار نمودند که این وظیفه خطیر را متقبل شوم. نظر به شرایط حساس ناگزیر این درخواست را اجابت نمودم. بنابران مرا منحیث برادر بزرگ قبول نموده باهم همکار شویم تا با اتحاد کامل به تشکیل یک حکومت دارای قاعده وسیع را اساس گذاریم. بازهم تذکارمیدهم هرگاه کشور آرام شد بازهم به تشکیل لویه جرگه (مجلس بزرگ ملی) اقدام خواهم نمود.

من نظر به وعده قبلی هر مقامی را که برای خود و دوستان تان انتخاب می نمائید قابل قبول من است. نظر به شرایط حساس کابل نمی توانم درین جلسه اشتراک نمایم. لذا برادرم را با این هیأت محترم نزد شما فرستادم تا تضمین گفتارمن باشند. بنابرآن من نادرشاه به این قرآن های مجید قسم یاد میکنم این که شما و اعضای حکومت تان را با کمال مصؤنیت به کابل دعوت نموده و درحکومت وحدت ملی اشتراک داده و در پیمان خود صادق می باشم.

اینک در شش جلد قرآن پاک در حاشیه آن امضاء و مهر نمودم وبرای تضمین گفتار خود این هیأت که به عنوان شاهد بر گفتار وقول من است نزد شما فرستادم. (فقط)

امضأ محمد نادر شـــــاه"

منبع: تاجیکان در گذرگاه تاریخ نوشتۀ داکتر رسول رهین

اشاره: این متن را بدین جهت همرسانی کردم که خصلت جنگ یا رقابت برسر قدرت درافغانستان یک سرِ مو از دورۀ دهه استقلال تغییر نکرده است. بنا برین، صلح وثبات یک خیال محض است. نگرانی ازین نیست که عبدالله ها و جوجه های اداری از گسل یک حافظه تاریخی بیرون آمده اند، بحث این است که این ها بازیچۀ تاریخ کج مدار سلطه اند. بازنگرش تجربه های تاریخی، تشدید عامدانۀ خصومت و بددلی در برابر هیچ کس نیست؛ فراخوانی برای یک زنده گی به دور از شناعت های گذشته است.

>>>   اگرشکست ازروی بی تدبیری باشد، آنوقت چه؟

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است