در نظامی که پایه ی آن توزیع قدرت بر بنیاد سهم بندی قومی است سیاستمدارها ناگزیر اند یا قومگرا باشند یا قوم فروش. اشرف غنی "قومگرا" است و چرا نباید باشد؟ دیگران با متهم کردن او به "قومگرایی" خود را می فریبند. مثل این است که همه بخواهند آب بازی کنند و بعد یکی را متهم کنند که چرا خود را "تر" کردی. به جای متهم کردن غنی خود را انسجام دهید و برنامه ی راهبردی داشته باشید. ما اگر در افغانستان واقعا سیاستمدارهای قومگرا بیشتر می داشتیم حالا چنین وضعیتی نداشتیم زیرا قومگرا به "قوم" فکر می کند نه به خود.

سیاستمداران دیگری می توانند ضدقومگرایی در چنین نظامی با فرمول "در قدرت برقدرت" کار کنند اما همین ها نیز راه شان از مجرای قومی می گذرد زیرا ساختار " قومی" است. به گفته ی آخندها برای "دفع دخل مقدر" باید بگویم این نظر من درباره ی "نظام کنونی" است نه "نظام های جاگزین ممکن". از نظر من ما "امیر و فقیر" داریم و هر شکل دیگری پوشه ی این دوگانگی است.

سميع حامد

>>>   رستگار دهگان
تا زمانیکه افغان ها راه تکامل تاریخی شان را بصورت طبیعی نپیمایند؛ راه و رسم همزیستی را نیاموزند؛ اندیشه انسان محور را جایگزین اندیشه قبیله محور نسازند؛ به مزیت حقوق انسانی و احترام متقابل پی نبرند؛ زیستن با آنها در فضای صلح و آرامش ناممکن است.

>>>   در شناسنامه های برقی نشان انگشت وقرنیه چشم بصورت دیجیتال ثبت میشود وشما نمیتوانید به یکنفر دومرتبه ویا چند مرتبه تذکره صادر کنید بنا برین زمینه تقلب ونفوس خیالی از بین میرود. اگر در تذکره برقی هر قوم به اسم خودش ثبت شود بدون نفوس شماری تعداد نفوس مملکت وهم چنان فیصدی هر قوم معلومدار میگردد.
فیصدی رسمی وآمار سركاري نفوس مملکت میگوید برادران پشتون ما اکثریت مطلق هستند در حالیکه این مسئله یک تقلب تاریخی است وپشتونها این مسئله دروغین را بمنظور اول بودن در قدرت سیاسی وتاکید و تایید نام افغانستان بر کل کشور جعل وتقلب کرده اند . اگر امروز اقوام اسم قوم وهویت خود شان را درج شناسنامه ها بکنند آن تقلب تاریخی شکسته میشود ودیگر قوم اکثریت وقوم اقلیتی باقی نمیماند وزمینه توضیح عادلانه قدرت سیاسی وثروت در میان اقوام میسرمیگردد. اینست که پشتونها اصرار میکنند در تذکره ها همه افغان باشد چون دران صورت فیصدی برای همیشه پنهان میماند واوغانها (پشتونها) قوم اکثریت باقی می مانند وکنترول اوضاع سیاسی همیشه در دست برادران پشتون ادامه می یابد.

>>>   اگر ما قبول بکنیم که افغان هستیم ما سلب هویت میشویم یعنی با گزشته تاریخی خود وبا مفاخر فرهنگی خود درنهايت با سرزمين ابايي خود بايدوداع بکنیم که حیثیت شناسنامه مارا دارند . انوقت ما نمیتوانیم بگوییم که بزرگانی چون مولوی ، فردوسی ، جامی ، ناصر خسرو ، بهزاد ، فردوسی ، حافظ ، ثنایی وغیره که هرکدام در تاریخ دنیا بی نظیر هستند از ما وتاریخ ما هستند . چون ما افغان شده ايم وانها مولوي فردوسي ثنايي وغيره افغان نبودند وحتی این کلمه را نشنیده بودند.
ما مردم تاجیک واقوام ديگر غير پشتون هزاران سال است که درین سرزمین زندگی میکنیم ومهاجر نیستیم ، یگانه سند ومدرک ما برای این ادعا همین بزرگان علم وفرهنگ واثار كتبي بجا مانده از انها ميباشد . در حالیکه برادران پشتون ما از آنطرف خط دیورند کم کم در طول سه چهار قرن اخير به این سرزمین سرازیر شده اند وحالا از از ندانم کاری ما کار شان بجایی کشیده است که در روز روشن قباله سرزمین مارا بنام خود شان افغانستان يعني سرزمين افغانها (پشتونها) ثبت کرده اند ومارا مهاجرین آمده از تاجیکستان وازبیکستان وغیره میخوانند .
اگر ما بگوییم مولوی فردوسی ثنایی رابعه بلخی جامی كي ها بودند واز کجا شدند میگویند آنها فارسی زبان بودند وبازماندگان لشکر ایرانیان هستند که اینجا در افغانستان ماوا گزیدند ومربوط شما تاجیکهای مهاجرنیستند زبان شما دری است وزبان انهافارسي ميباشد ، شما از تاجیکستان به سرزمین افغانها آمده اید .
اگر قرار باشد یک هویت ملی وجمعی داشته باشیم ، آن هویت باید باز تاب دهنده وبرگرفته از تمام اقوام وفرهنگ ها ی داخل کشور ما باشد نه بر گرفته از نام یک قوم خاص . درحالیکه اسم وهویت افغان برای دیگر مردمان جهان معرف وبیانگر تنها قوم پشتون مملکت ما است .

>>>   یکی از نشانه های تمدن دوری از جرگه های مغلی است که به دولت های افغانستان میراث مانده.
از این نسخه فقط در افغانستان استفاده میشود و بس.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است