روز گذشته در خبرهای تلویزیون یک شنیدم که گروه داعش در ولسوالی بگرامی کابل شبانه پرچم خویش را به دیوارها نصب می کنند و در مساجد مشغول تبلیغ و سربازگیری اند. بدبختانه ما جامعه بى نهايت سنتى و بي سوادى را نیز با خود داریم متاسفانه بعضی از باورها امروز ملت ما را سخت در چنگال خود كشانيده، تعدادی از مردم افغانستان بيشتر از پيش افراطى شده اند، حلقات نخبه و باسواد یا در خارج کشور پناهجو شده اند یا تنها نظاره گر اند.

آن عده كه در كشور باقى مانده اند تعدادی از آنها یا مصروف دامن زدن بر تعصبات قومی و زبانی اند یا نوکر خان گردیده اند اگر به دقت نگاه کنیم اگر واقع بين باشيم اين جوانان داعش، طالب و امثال گروه هاى مخالف تعدادی از اینها بازماندگان همان تنظیم های جهادی دیروز اند که حالا بیرق عوض کرده اند و تعداد محدودی از کشور های عربی نیز بخاطر ویرانی افغانستان آمده اند. اینها ویرانی افغانستان را جهاد علیه خارجی ها نام گذاری کرده اند اما جز كشتن و چپاولگرى ديگر چيزى در اذهان شان ندارند هيچ یک از آنان كتاب ساينس و يا هم ديوان حافظ را در دست نداشته اند غير از تفنگ و شنیدن خطبه ملای که صحبت اش از الف تا یا بخاطر تشویق جنگ و ویرانی بوده است اکثر این گروه های بي سواد كه خود از بحر بيكران علم بى بهره اند چرا بايد از اينها توقع داشته باشيم تا در امر صلح پيش قدم باشند آنها با كلمه صلح ناآشنا هستند.

اينكه ما در صفحات اجتماعی توصیه های پدرانه می کنیم همه اش خيالات است كه در فكر مي پرورانيم و آرزو مي كنيم كه بايد اينطور و يا هم آنطور بايد مي شد بنظر من ماها تنها چند سطر بابت آرامش خاطر خود در فضای اجتماعی مي نويسيم اما سهم عمده و اساسى را بازى نمي كنيم تا زمانيكه وحدت و دسپلين سياسى نداشته باشيم هر چى بگويم و يا هم بنويسيم تنها حباب هاى ميان تهى است كه از نوک قلم روى صفحه نقش مي شود.

میدانم افغانستان حامیان بین المللی نیز دارد و رهبران افغانستان دلبسته اند که آمریکا، روسیه یا قدرت های دیگر بشمول شورای امنیت به این سرزمین صلح میاورند آنچه که من باور دارم بی تفاوتی های حامیان کلان و مهم دولت افغانستان در برابر بن بست سیاسی برای آنها و افغانستان فاجعه بار خواهد بود. آنها باید این واقعیت را به روشنی ببینند و بدانند که طی 17 سال گذشته برنامه های موفق برای دولت سازی، تامین صلح و ثبات امنیت و رفع فساد نداشته اند. پافشاری بر حفظ حالت موجود، تحریکِ تقابل قومی و گسترش جنگ در دو سوی هندوکش و دو سوی آمو دریا نتیجه ای جز ویرانی بیشتر نخواهد داشت.

احمد سعیدی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است