مذاكرات ارگ و جمعيت با دو هدف متضاد و متعارض صورت مى گيرد. جمعيت مى خواهد با ارگ به توافق برسد و مواد مورد اجماع مو به مو در عمل تحقق پيدا كند اما ارگ استراتژى خود را بر سنجش ديگرى بنا نهاده است كه براساس آن زمان را از دست مى دهد اما نتيجه مورد نظر را بدست مياورد به اين معنى كه با طولانى ساختن مذاكرات سعى مى كند هم خارجى ها را با موضع خويش همسو سازد و هم در درون ساختارهاى سياسى و پايگاه اجتماعى جمعيت رخنه كند تا بدين طريق بتواند ماهى مراد را صيد نمايد.

از سوى ديگر به نظر مى رسد اتاق فكر و اعضاى مذاكره كننده جمعيت به اين دو سوال خوب توجه نكرده اند و از سر تامل بدان نيانديشيده اند:
1- با فرض رسيدن به توافق ضمانت و مكانيسم اجراى مواد و مندرجات توافقنامه جديد چه خواهد بود؟
2- آيا سازمان ملل و غرب به عنوان تضمين كننده توافقنامه در اين زمينه موضع اخلاقى اتخاذ مى كنند و يا همانند گذشته جمعيت را دور زده و نتيجه را به سود غنى رقم مى زنند؟

عبدالله پیمان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است