جو پیش آمده‌ ی درهم و برهم کنونی که بیشتر آن ریشه در سیاست‌ های غلط، ناسنجیده و نامتعادل آمریکایی‌ ها به دلیل گوش دادن و پیروی از چندتا روانی، عقده‌ ای و فاشیست در ارگ و نادیده گرفتن خواسته‌ ها و مطالبات اکثریت مردم و سایر گروه‌ های سیاسی دارد، گرایش‌ های ضد آمریکایی را روز به روز افزایش داده است و با گذشت هر روز نفرت و انزجار مردم نسبت به آمریکایی‌ ها به علت اعمال همین سیاست‌ هایشان بیشتر می‌ گردد.

پس از امضای پیمان استراتژیک با آمریکایی ها نه تنها که امنیت تامین نگردید، عدالت اجتماعی تحقق نیافت، اقتصاد مردم رونق نگرفت، گراف بیکاری بالا رفت، برعکس یک حلقه‌ ی تمامیت‌ خواه که خواب و رویای احیای حکومت عبدالرحمن‌ خانی و حکومات قرون 18 و 19 را در سر می‌ پروانند و با گرفتن نام «حکومت مرکزی قوی» دهن‌شان کف می‌کند، مردم و سرنوشت آنان را به گروگان گرفته‌ اند اما آمریکایی‌ ها چشم خود را در برابر تمامی اعمال و توطیه‌ های ضد ملی این حلقه بسته و به‌ طور ضمنی از هر نوع اعمال شان حمایت کردند.

بنابراین اگر وضع به همین منوال پیش برود و حضور آمریکایی‌ ها در خصوص تامین عدالت اجتماعی، حاکمیت قانون، امنیت، معیشت و محو تروریزم نتیجه‌ ی عملی در قبال نداشته باشد مشخص است که مردم به نیات آمریکایی‌ ها شک خواهند کرد و خواهان الغای امضای پیمان استراتیژیک با آن کشور خواهند گردید.

هارون معترف

>>>   آیامردم هنوزهم به نیات امریکایی ها شک نکرده اند؟عجب !!!

>>>   پیمان استراتیژیک عبارت از همکاری های نظامی بین دوکشور است. شما پایگاه نظامی به یک کشور میدهید و کشور مربوطه شما را کمک های نظامی میکند.
کمک های اقتصادی افغانستان مربوط جامعه جهانی میشود، نه مشخص مربوط امریکا.
دولت داری و مبارزه برضد فساداداری و مواد مخدره و تامین امنیت و عدالت اجتماعی و تطبیق پروژه های اقتصادی و غیره باز سازی های کشور، مربوط دولت افغانستان میشود، نه جامعه جهانی.
ترکیه منحیث یک کشور عضو ناتو، هنگامی که علیه وی کودتا صورت گرفت و قبل از آن انفجار ها توسط گروپ های تروریستی در ترکیه رخ داد و صد ها نفر کشته و زخمی شدند، از کشور های ناتو برای تامین امنیت خود کمک نخواست. خودش در مقابل کودتا چیان عمل کرد و آنها را نابود کرد و رهبر آنها فتح الله گولن که در امریکا است، از امریکا در خواست کرد که او را مسترد کند. امریکا گفت که ما تحقیقات میکنیم، اگر او مقصر باشد، یا او را محاکمه میکنیم و یا هم او را به ترکیه میفرستیم.
اما تا بحال مقصر بودن او ثابت نشده است و ترکیه نیز نگفته است که اگر فتح الله گولن را به ما تسلیم نکنید، ما از پیمان ناتو اخراج میشویم.
بنأ پیمان های استراتیژیک به این معنی نیست که مسؤلین یک کشور خارجی به نانوایی برود و نان بخرد و هرخانه را تق تق کند و بگوید که کی گشنه است، اینه بگیرید نان.
یک کشور خودش باید با پای خود ایستاده شود و امور خود را خودش به پیش ببرد، صرف در حالتی که یک کشور دیگر بالایش توسط طیاره نظامی بدون دلیل حمله میکند، یا از راه مذاکره و یا هم از راه فشار های سیاسی و اقتصادی و نظامی جلو آن گرفته میشود.
حالا چند نفر در هوتل انتر کانتینا نتال در لباس نظامی حمله کردند. شما میگویید کار پاکستانی ها است، اما پاکستانی ها میگویند کار ما نیست و شما کدام سند ندارید. حتی پاکستان بخاطر جلوگیری از چنین عملیات دیوار سرحدی اعمار میکند، اما شما مخالفت میکنید که پشتنو لر و بر یو دی و دیوار سرحدی نسازید.
خی پاکستان چه کند؟
همینطوری که شما در داخل افغانستان بر علیه تروریزم چیزی کرده نمیتوانید، پاکستان نیز نمیتواند.
در چهل سال گذشته جنگ در افغانستان آنقدر سلاح و مهمات و بمب و غیره هم در افغانستان و هم در پاکستان ذخیره شده است که هر رهبر و خان و مشر قومی در هر منطقه، بخاطر منافع شخصی خود از آن استفاده میکند.
بنأ دولت ها از دست شان هیچ چیز نمی آید و حتی بعضی وقت خود دولت ها بخاطر منافع سیاسی و از بین بردن رقبای شان، از همین حملات انتحاری استفاده میکنند.
چنانچه پرویز مشرف برضد بینظیر بوتو استفاده کرد و کرزی بر ضد برهان الدین ربانی.
بنأ موضوع مبارزه با تروریزم،آنقدر که شما فکر میکنید، کار سهل و آسان نیست.
حتی بعضی وقت خود کشور ها بخاطر آن که توجه جامعه جهانی را به خود جلب کنند و کمک های آنها را به خود جذب کنند، این عملیات را خود شان برضد خودشان سازماندهی میکنند.
در زمانهای قدیم در افغانستان رواج بود که اگر دونفر بالای زمین و مال و یا زن و یا چیز دیگری دعوی میکردند، یک نفر خودش همراه سنگ سر خود را میترقاند و خون و خون پر همراه چند شاهد ناحق، به محکمه مراجعه میکرد و میگفت که فلان نفر مخالف اش این کار را انجام داده است و شاهد هانیز شاهدی دروغ میدادند.
پس در روی کره زمین از سه و نیم ملیارد سال قبل که زنده جانها بر روی آن پیدا شده است، این زنده جانها بخاطر زندگی و ادامه نسل از یکدیگر تغزیه میکنند و برای کشتن و خوردن یکیگر از چال و نیرنگ استفاده میکنند، زیرا هیچ زنده جانی نمیگوید که بیا و مرا بخور.
بنأ انسان امروزی نیز که بالای دوپا راه میرود و میلیون سال بدینسو در روی زمین زندگی میکند و در راس زنجیره غذایی طبیعت قرار دارد، ازین قاعده مستثنی نیست.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است