هدف پژوهش را در علوم سیاسی سه عنصر شکل می‌ دهد:

نخست؛ توسعه فرهنگ سیاسی برخاسته از آموزه‌ های دانشگاهی، تجربی و تاریخی.
دوم،؛ راهیابی برای گرایش‌ های جدید و استفاده آنها در تعاملات سیاسی دولت‌ ها و ساختارهای سیاسی برون از دولت.
سوم؛ ردیابی عوامل بن‌ بست برای رفع دشواری‌ های سیاسی و زمینه‌ سازی برای بهبود مناسبات سیاسی.

اصل معمول این است زمانیکه قدرت سیاسی در بن‌ بست قرار می‌ گیرد سیاستمداران از پژوهشگران علوم سیاسی می‌ طلبند تا راه‌ های برون‌ رفت از بن‌ بست را بررسی کرده و توصیه‌ ها و پیشنهادهایشان‌ را به جوانب درگیرِ بن‌ بست ارایه دهند. به باور من بن‌ بستی که میان ارگ، جمعیت اسلامی و جنبش اسلامی گیر کرده است نیاز به آسیب‌ شناسی و پژوهش حرفه‌ ای دارد.

اگر پژوهش معیاری برای نقش‌ های هر بازیگر سیاسی در افغانستان راه‌ اندازی شود این دشواری به‌زودی قابل حل است. اما به سه شرط مهم:

1. نخست پژوهشگران باید بی‌ طرف، حرفه‌ ای و باتجربه باشند.
2. جوانب درگیر به گروه پژوهشگران اعتماد داشته باشند.
3. جوانب درگیر به سفارشات گروه پژوهشگران عمل کنند.

ملک ستیز

>>>   عجب منطق و استدلال، فقط ملك ستيز از افغانستان نباشد، مگر كدام زماني سياسيون ما به حق تن داده اند؟ اين قهرمانان ........... امر خدا را نمي پرنده باز چه بسا كه از ميانجي را،

>>>   برادرگرانقدر ملک ستیز ! صحت وسلامت باشید .خودرازحمت ندهید .رهبران دولتی و سیاسیون کشور ماهیچ وقت ازتاریخ پند نمی گیرند بلکه خودشان تاریخ میسازند پرواندارند که خوب باشد یاخراب.وگرنه این سومین باردرسه قرن اخیر آمدن قوای خارجی را تجربه میکنیم .به جز تباهی زیربینای کشور چیزی بدست نمی آوریم .بلکه دیگران منافع زیادی ازتباهی مابدست آوردند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است