افغانستان در سال 2379 ستاره ای هنوز در حاکمیت قایدان نفس می کشید، زنان مسلح قاید قیودات زیادی را بر مردم وضع کرده بودند، بسیاری دست شوهران و اطفال خود را گرفته و به کشورهای همسایه مهاجر شده بودند.

ملا حفصه گل آخوند رهبر گروه قایدان فرمان های سختی را در طول حاکمیت بر افغانستان وضع کرده بود ملا حفصه گل قسمتی از لب هایش در جنگ روس ها چاک برداشته بود و به همین منظور او نمی توانست چون دیگر زنان همراه اش از لب سیرین استفاده کند و حتی در بسیاری از اوقات فرصت سرمه کردن نیز پیدا نمی کرد. ملا حفصه گل را کمتر کسی می دید و یا هیچ دیده نمی شد.

فرمان های او از منطقه ای ناشناخته در قندهار از طریق ملا خالده و ملا جلیله به مردم می رسید. بر پایه این فرامین هیچ مردی حق نداشت بدون محارم خود از خانه خارج شود، صورت همه مردان باید پوشیده می بود، حق تحصیل از مردان گرفته شده بود و آنان نمی تواستند چون سال های قبل با ریش های تراشیده بیرون از خانه کار کنند. در این دوره بسیاری از مردان که زنان شان را در جنگ از دست داده بودند بی سرپرست مانده و بسیاری از آنان در شدت فقر به سر می بردند.

از سوی دیگر قایدان دیدن صورت مردان را حرام دانسته و در صورت مشاهده صورت مردی ریش دار زنان آنان را به ریاست امر به معروف خواسته و تنبیه می کردند. در کنار همه اینها بر زنان نیز قیودات شدید مذهبی وضع شده بود، موهایشان را نمی توانستند کوتاه کنند و مدل های تایتانیک را در پوشش خود استفاده کنند، موهای تا به کمر رسیده نشان از یک زن مذهبی را می داد و اگر زنی بر خلاف امارات عمل می نمود او را بر اساس قیودات مذهبی دّره می زدند.

هیچ زنی حق نداشت تا با مردی نامحرم و مخصوصا اینکه زن دار باشند رابطه نامشروع برقرار کند، بسیاری از مردان توسط زنان قاید در غازی استدیوم تیرباران شدند تا پندی برای سایر مردان افغانستان باشد که دست به گناه نزنند و عفت و عزت خود را در کنج خانه حفظ کنند. این وضعیت سبب شد تا جامعه جهانی نگرانی خود را در مورد مردان افغانستان ابراز دارد، سلب آزادی ها برای مردان و گوشه نشین کردن آنان در خانه نگاه دنیا را به افغانستان معطوف کرد و بسیاری از دولت زنان جهان به این نتیجه رسیدند که کمک های امدادی و اضطراری به مردان افغانستان صورت بگیرد و حقوق آنان از سوی گروه قایدان به رسمیت شناخته شود اما حکومت قایدان همواره اعلام کرده است که ما در این مورد به کشورهای خارجی و کافر اجازه نمی دهیم به ناموس مان و مردان مسلمان و عفیف و با حیای ما تصمیم بگیرند.

در این سوی دیگر نیروهای ضد امارت اسلامی قایدان به رهبری استاد گل بی بی پایتخت خود را از کابل به مزار بعدا به تالقان و سپس به مرزهای تاجیکستان انتقال داد او چوکی خود را با چند میله آهن از پرچه های تانک غنیمتی روس ها در بیست سال قبل ولدینگ کرده و در هر جایی با خود می بردند، فرمانده سیاه مویی که موفق شده بود در هفته گذشته بیش از سی چوتی موی زنان طالب اسیر شده را با دندان از بیخ بکند به استاد گل بی بی پیشنهاد لول داده بود که در صورت انتقال چوکی به کشورهای همجوار از سریش الفی استفاده کنند اما استاد گل بی بی لبخند ملیحی به فرمانده سیاه موی تحویل داد و گفت: "نی جانم، صدقیت شوم، با همی ولدینگ گذاره می کنم، خدا مهربان است که باز حکومت به دست ما خووارکای قندول برسه".

زنان دو طرف جبهه بصورت بیرحمانه علیه یکدیگر می جنگیدند، صدای جیغ از هر سو بلند بود: "الا می گم خدا تباه تان کنه، الهی سر بالا نکنین، زیر هجده طیره نیست و نابود شوین". اما زنان قاید پیشروی کرده بودند مناطق زیادی را گرفته بودند، آنها حمام مردانه را در مسیر راه خود به آتش کشیدند و در حالیکه سیخک های مویشان را زیر دندان گرفته فریاد می زدند: "او کاپرهای بی وژدان ماده آستین باشین که بیاییم سر به تلاق تان کنیم که شوهرایتان بیوه شوه".

شب هنگام بود که رادیو صدای النسا اعلام کرد که مجاهدین امارات اسلامی افغانستان در یک عملیات بزرگ موفق شدند تا بیش از پنجصد تن از نیروهای شیشک و ببو را از بین ببرند و منطقه را از وجود زنان مخالف پاکسازی نمایند.

مهدی ثاقب

>>>   واقعا بسیار جالب طنز.

>>>   وزارت امور ایزکها هم بسازید!!!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است