خدام، در بدل سه امتیاز، از ولایت سمنگان کنار رفته است:
۱- معاونیت شورای عالی صلح؛
۲- ابقا یا تعین مجدد آقای ضیا معاون ولایت سمنگان که از اعضای جمعیت است؛
۳- تقرر یکتن از افراد ملیت ترکمن به حیث سفیر در خارج از کشور.
سایر تبصره ها غرض آلود است.

با توجه به موقعیت استرانژیک ولایت سمنگان، هر چند این سه امیتاز با سمت ولایت برابری نمی کند اما از رهگذر کاهش رویارویی‌ های قومی و سیاسی یک اقدام نیک است.

رحم الدین تایب

>>>   در سمنگان چه شد ؟ نمیدانم . اما می ترسم که بلخ هم نرود !
من با قاطعیت نمی توانم بگویم که در سمنگان ، حزب جمعیت اسلامی، خوب کرد یا بد کرد. جزییات مساله و امکانات هر دو طرف ، به ویژه نگاه و هدف و برنامه جمعیت از این کار برایم روشن نیست تا در پرتو آن بسنجم که کار شان درست بود یا نادرست ؟! این را حزب جمعیت اسلامی باید به هوادارانش توضیح دهد و روشن سازد. من نمیخواهم هوایی و از روی احساسات محض سخن گویم . اما چون وضع بلخ برایم روشن است و میدانم که مقاومت بلخ چه ظرفیت ها و چه امکاناتی دارد و به همین سبب هرگونه سازش و جورآمد و تسلیم شدن را در پیوند با بلخ یک جنایت و خیانت تاریخی نابخشودنی تلقی می کنم . بلخ را که به اشرف غنی تسلیم کنند، هر بهانه و دلیلی که بیاورند ، کار شان را توجیه نمی تواند کند. باز میگویم که حتا اگر فرزند استاد عطا به جای پدرش والی مقرر شود و قومندان امینه و تمام رییس ها و مسوولان بلند پایه همه ادارات را خودش تعیین نماید، به محض اینکه استاد عطا از مقام ولایت بیرون رود ، اشرف غنی میدان را میبرد و حریفانش به یک شکست و تسلیمی خفت بار و شرم آور تاریخی تن می دهند. درسمنگان هم شاید اشتباه بزرگ را مرتکب شده باشند، اما من نمی توانم در این مورد سخنی به قطع بگویم . در مورد بلخ گپ روشن است : هر گونه سازش بر سر مسایل اصلی و اساسی به شمول مساله مقام ولایت و توزیع غیر قانونی شناسنامه های الکترونیک ، خیانت است ، جنایت است ، مردم فروشی است و روسیاهی همیشگی و تاریخی را نصیب سازشگران و مردم فروشان می کند. من دعا می کنم و آرزو دارم که چنین نشود. خداوند به استاد عطا این فراست و درایت و هوشیاری و تعهد را بدهد که حتا به گفت تسلیم طلبان حزب جمعیت هم نکند و در راه خود استوار و بی سستی و با دلیری به پیش رود و نام خویش را در تاریخ به عنوان یک مرد خراسانی راستین و تسلیم ناپذیر ثبت نماید . اگر این کار را نکند ، نه برای خود چیزی میماند و نه برای یک ملت بزرگ و حمایتگرش دیگر هیچ امید و آبرو برجای نمی گذارد. نامش خدای ناخواسته ننگین ترین نام در تاریخ خواهد شد. من میگویم که چنین هرگز مباد . با سپاس . تاجیکم با تاجیکانم زنده ام .
عمر راوی .

>>>   شبیخون معامله گران جمعیت با سفیرامریکا در نیمه شب دورازچشم استادعطای نورکه مصروف تدارک نیروهای کمکی ازشورای ولایتی بغلان و پلخمری به سوی سمنگان برای کریم خدام والی سمنگان بود بازتاب گسترده می یابد. جمعیت اسلامی این خیانت تاریخی خود را به عطای نور و کریم خدام وآرمانهای نسل امروز و فردای کشور درمعامله با سه پست ناچیزچگونه توجیه می کنند، سه پست با یک آرمان بزرگ آزادیخواهی چگونه معامله می شود؟ خون هایی که دیروز ریخته شد و خون هایی که امروز روی خیابانهای شهر کابل در یک انفجار نا بهنگام می ریزد و خون هایی که فردا طالب و داعش در شمال خواهد ریخت چگونه می تواند با یک پست سفارت و وزارت و ولایت معامله شود ؟
عبدالله عبدالله اين نامرد تاریخ سفير امريكا را تحریک می کند که استاد عطا والي های صفحات شمال را به نافرمانی علیه حکومت وحدت ملی وامیدارد. سفير أمريكا به ديدار صلاح الدين رباني رفته و به وسیله وی والي سمنگان، کریم خدم را عاجل برکنار و والی جدید ابراهیمی گلبدینی را به جای یک والی با کفایت ترکمن به سمنگان می گمارند و چه نامردانه عطای نور را غافلگیر و در مقابل یک عمل انجام شده قرار می دهند. صلام الدین ربانی با شحاعت و محبوبیت روز افزون عطای نور خود را رانده شده در حاشیه می بیند و در تبانی با عبدالله و سفیر امریکا غرور پایمال شده خود را گویا اعاده می کند؛ اما تاریخ فرزندی را که می خواست با قاتلان پدرصلح کند هرگز نمی بخشد.

>>>   یک‌روز والی صاحب به یک پولیس که در یکی از دروازه‌های ورودی شهر تالقان موظف بود زنگ زد.
والی صاحب به او گفت: کجاستی چه کدی پیسا (پول‌ها)ره بیار نی سهم ما کجاست؟
پولیس وقتی فهمید با والی صحبت می‌کند دستپاچه شده گفت: جناب والی صیب، صیب کدام پیسه؟ نفهمیدم.
والی گفت: همو پیسه‌های که از موترهای باربری و مسافربری روزانه جمع میکنی بیار تقسیم کو.
پولیس گفت: صایب نی نمیکنم هیچ پیسه نیست روز ۱۰۰روپه هم نمیشه.
والی گفت: خوده د .... نزن بیار هرچه است تقسیم کو....
بلاخره پس از گفت‌وگو و شله‌گی بسیار پولیس حاضر شد که یک کریدت ۵۰۰ افغانیگی از طریق پیام به مبایل والی بفرستد.
- این روایت، چشم‌دید یک همکار نزدیک عبدالطیف ابراهیمی والی فعلی سمنگان در زمان ماموریت‌اش بحیث والی تخاراست. ابراهیمی سه سال قبل بحیث والی تخار کار می‌کرد و در فروتنی، بی‌ریایی و بی‌کبری شهرت دارد چون از دریافت ۱۰۰ افغانی هم بحیث رشوه حذر نمی‌کند.

«مختار وفایی»

>>>   تو را خدا ببینید سرنوشت مملکت ما سرنوشت مردم ما بدست که ها افتاده.دراین مملکت خراب شده بجز چهار نفر کل و کور تاریخ گذشته خاين که هرکدام شان پیش مردم امتحان خوده دادن به زور به مردم تحمیل می کنند.کسی دیگری نیست در صورت که ما در مملکت ما بهترین اشخاص از نسل جدید تحصیل کرده هوشیار باهوش و دلسوز جامعه.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است