کشور ما و کشورهای همسایه و منطقه برای ثبات سیاسی نظام های خود و حفاظت از ملت های خود که بیکاری در این کشورها بیداد می کند و جوانان شان جهت یافتن کار به هر دری می زنند و تلفات سنگینی را نیز تقبل می کنند یقینا همه شان احتیاج به پروژه های مختلف ملی و منطقه ای دارند مانند پروژه تاپی که روز گذشته افتتاح گردید که در صورت عملی شدن آن خود نمونه خوبی از همکاری های منطقه ای میان کشورهای منطقه خواهد بود و تا حدی می تواند در رفع بیکاری در این کشورها اثرات خود را داشته باشد.

البته در این میان ملت افغانستان که رنج های فراوانی را تا حالا دیده و از یاس و ناامیدی در ناامنی کشور خود رنج ها برده و می برد امیدوارند که روزی فرا رسد تا با تامین امنیت سراسری در افغانستان به آینده خود و آینده کشور خود امیدوار گردند. بنظر می رسد که افغانستان از همه کشورهای منطقه بیشتر احتیاج به پروژه های طویل المدت، میان مدت و کوتاه مدت دارد و به تعبیر دیگر به پروژه های بزرگ و کوچک مختلف در همه ی زمینه ها احتیاج دارد تا مردمان این کشور بتوانند به آینده خود و آینده کشور خود امیدوارتر گردند و از بیکاری و سرگردانی نجات یابند.

امیدوارند پروژه های بزرگی که در سطح ملی می تواند مطرح شود مثل شروع بازسازی ها، استخراج معادن، تامین نیروگاه های برق، آب رسانیدن آب رودخانه ها جهت تامین برق و زراعت و انتقال گاز از شمال به مرکز کشور و استفاده از آب دریای آمو برای شهر مزار شریف و دیگر شهرهای سرحدی، استفاده جهت شرب و زراعت از آن و زدن نیروگاه های آبی در بالای دریاهای هریرود و کنر و پنجشیر و دیگر رودخانه ها و پروژه های دیگری که مصارف بزرگ با خود همراه ندارند مانند ترمیم خط لین اوتوبوس های برقی در شهر کابل، ازدیاد اتوبوس های شهری در کابل و ولایات دیگر و به ثمر رساندن خط مترو در شهر کابل، احداث پارک ها و سرسبزی های شهری و سنجیدن چاره برای دریای کابل و ایجاد سرسبزی در همه شهرهای ولایات و ولسوالی ها و توجه به ثبات نرخ ها بخصوص احتیاجات اولیه مردم و کنترل معادن و ثروت های ملی مانند جنگلات کشور و ایجاد کار برای مردم و از همه مهمتر ایجاد صلح و امنیت و امثال اینها خواهد بود.

چنانچه اگر سیاسیون کشور ما به فکر چاره چنین پروژه های امیدوار کننده نگردند یقینا مردم افغانستان خسته و خسته تر خواهند شد و به تدریج از سیاسیون و دولتمردان فاصله می گیرند چنانچه که گرفته اند و جریانات سیاسی از حضور مردم کشور تجرید خواهند شد و مردم از بدنه سیاسی آنها جدا خواهند گردید و مسوولین دولت و سیاسیون کشور می توانند ابتکار چنین برنامه هایی را عهده دار شوند و مردم را همچنان باخود حفظ کنند و از بی سرنوشتی آنها را نجات دهند.

سید محمد خیرخواه

>>>   ..... دقیق است و فرصتهای زیادی در منطقه و خاصتاً در افغانستان بوده و بوجود آمده ؛ بسیج منابع مالی جهانی ، بازار خوب منطقوی ، و تقابل منافع قدرتهای جهانی فرصتهای؛ استفاده از افغانستان ، بکار انداختن منابع انسانی و طبیعی آن ، و همچنین شریک شدن آن با تنها قطب احتمالی جهان!
افغانستان قلب آسیاست ، آسیا بازار آینده جهان است و غربیها (امریکا) کنترل کننده آینده آن است.
احمدی

>>>   تنها راه ثبات و آسودگی ملت رهایی از دست قوم انتحاری و ان هم توسط تجزیه است. دیگر هیچ راهی وجود ندارد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است