در حال حاضر جامعه ی ما بیش از هر زمانِ دیگری نیاز به وحدت و همبستگی دارد. ضرور است تا تاریخ گذشته ای مان را مرور و از رخداد های آن درسِ عبرت بگیریم‌. گذشته به ما اثبات نموده، هر جامعه ای که از درون دچار تفرقه و چند دستگی گردد، شکست می خورد و شکستی که گاهی جبران ناپذیر می شود، و چنین روندی دامن گیر نسل اندر نسل ما بوده، برخی ها همچنان دارند به هیزم چند پارچگی ما آتش می زنند و این عناصر اگر خفه نشوند، ابعادِ دیگرناپذیری را گسترده تر خواهند کرد.

وقتی می گویم تاریخ را مرور کنیم‌ به همین‌ جهت است. البته تنها مرور کردن تاریخ کافی نیست، باید از تاریخ بیاموزیم و اشتباهای گذشته را تکرار نکنیم. من شخصن از انتقادها و پیشنهادها به عنوانِ هرچه بهتر شدنِ تداوم مبارزه، استقبال می کنم و معتقدم که گفتگو، تعامل و نقد پذیری موجبِ رشد و شکوفایی افراد، جامعه و جریان های ما می شود‌. اما شخصیت کشی، تهمت، افترا و دُشنام جز ویرانی چیزی دیگر در پی ندارد و آنانیکه به چنین ناپسندگویی واصل شده اند باید تغیر روش دهند؛ درغیر شرمنده تاریخ خواهند شد. اختلاف سلیقه در یک جامعه، امری کاملن طبیعی و معمولی است، اما این مساله نباید باعث شود که دوستان و برداران، به همدیگر بتازند و هر کسی را که خلاف نظرشان حرف زند متهم به خیانت کند.

همه بزرگان و آنانیکه همواره برای مردمش صادقانه تلاش می کنند و به آرمانهای واقعی مردمش متعهدند، قابل تمجید و ستایش اند، و آنانیکه از اعتماد و صداقت مردم استفاده سوء می کنند منفورند یا بزودی نزدِ مردم ناپسند می شوند. تا آنجای کار که من می دانم، داکتر طاهر شاران و انجنیر گیزابی دارند بدون وقفه و بدون هیاهو برای مردمش کار می کنند و زحمت می کشند، کار کردهای این دو شخصیت‌ قابل تمجید و ستایشه.

شورای جهانی هزاره به عنوان یک نهاد بین المللی، چتری که اکثرِ نهادهای هزارگی زیر مجموعه آن است و آنانیکه هنوز با این نهاد ملی مردم ما همکاری نمی کنند، تقاضا می کنیم که این سازمان تشکیلاتی را حمایت کنند و همه باهم زیر چتری این ارگان، گردهم آییم و با یک قدرت عظیم به پیش رویم. جنبش روشنایی نیز از بطن جامعه ی ما بر خواسته بود و اکنون اگر احساس می شود که دارد راه را درست نمی رود باید به حرفها، انتقاد ها و پیشنهاد نخبگان ما گوش فرا دهد و این حرکت تاریخی مردم ما را به سیاه چاله ها منتهی نکند. هدف همه ای ما همانا رسیدن به یک جامعه برابر و جامعه ای که همه به حقوق شهروندی احترام بگذارند و نه کسی برادر بزرگ باشد و نه خرد می باشد. روش های مبارزه راستین، گوناگون است و این موضوع به هیج وجه نباید موجب تفرقه و چند دستگی مردم ما شود.

من معتقدم که مردم ماهمیشه در میدان های دادخواهی و مبارزه خیابانی حاضر بوده و در این راستا قربانی های زیادی را متحمل شده؛ اما اکنون دیگر تنها مبارزه خیابانی کافی نیست، و اگر امروز می گوییم که بیشتر از این انرژی مردم ما را، برای پروسه های که نفعِ کمتر داره کاهش دهیم، به این معنا نیست که داریم یک حرکت را تخریب می کنیم. من معتقدم کسانیکه چنین مقوله های انتقادی و پیشنهادی را تخریب درک می کنند در پی مبارزه راستین نیستند. آنان فقط در پی آلودن آبهاست و منافع جمعی را یا درست درک نمی‌کنند یا دارند عملن به سود شخصی ماهی می گیرند. در این میان تا زمانی منافع جمعی را اصل بدانیم و دنبال خود برترگرایی نباشیم، هچیگاه شکست نمی خوریم. اکنون فرصتِ آن رسیده تا در جستجوی کار های اساسی تر باشیم. به عنوانِ نمونه گروهی از شخصیت ها در استکهلم سویدن دارند روی پروژه های بنیادی کار می کنند و دست آوردهای آنها تا کنون ارزنده بوده، اما چنین رویکرد ها در دیگر کشور های غربی کمتر به چشم می خورند. اگر ما و شما نهال های را که دوستان مان بدون سرو صدا و هیاهو شانده اند، بتوانیم آبیاری کنیم در آیندِه نه چندان دور، ثمری آنرا خواهیم چشید. اما سنگ اندازان در پی ویرانی این گروه هم برآمده اند. اما ما کنار همیم و برای مردم و آبادنی کشور مان گام می زنیم.

من در جریان خیلی از مسایل قرار دارم و به همین جهت به آینده خیلی خوشبینم، اما این خوشبینی مشروط بر اینه که همگرایی و همبستگی مانرا را حفظ کنیم و انتقادها و پیشنهادها را بپذیرم و دست از تهمت زدن و در واقع خود زنی برداریم، و آنانیکه تظاهر در صداقت گرایی می کنند و در اصل مهره های دشمنان مان هستند، شناسایی و از سطحِ بالای تصمیمی گیری کنار زده شوند، تا بار دیگر سَیر رشد جامعه مانرا بطی نکنند.اگر در این راستا ژرفتر بیندیشیم فردای روشن و بهتر در انتظار ما خواهد بود.

عصمت شیرداغی

>>>   هرکس در تاریخ خواسته یک قوم را مسلط بر همه گرداند ناکام شده.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است