نزدیک به چهار هزار شرکت کوچک و متوسط تجارتی و تولیدی در افغانستان ورشکسته گردیده است و به اساس حکم رییس جمهور از پرداخت 95 درصد مالیات عدم فعالیت معاف گردیدند.

فرض نماییم که در هریک از این شرکت ها بطور متوسط سه نفر مصروف بودند یعنی دوازده هزار نفر بیکار شدند و یا هم سرمایه های کوچک خویش را بجای امنی در کشورهای منطقه انتقال دادند اما وقتی مالکان این شرکت ها بخاطر تصفیه حساب و پرداخت پنج درصد مالیات به نهادهای دولتی و بخصوص مستوفیت مراجعه می نمایند مامورین از آنها بصورت مستقیم و بدون شرم و حیا تقاضای رشوت می نمایند.

این برخورد مامورین دولتی آخرین میخ است که به تابوت اعتماد سرمایه داران کوچک فرو می رود امید است نهادهای مربوط به این مساله توجه نمایند. دولت های باعزت بخاطر رشد اقتصاد بهترین برخورد و رفتار را با تجار داخلی و خارجی می نمایند تا باشد زمینه کار و حفظ سرمایه در داخل کشور بوجود آید. از گذشته های دور در افغانستان تلاش شده است که مردم را با روحیه ستیزه بر ضد تجار برانگیزند و با تفسیر نادرست از حدیث شریف که فخر در فقر است دید بیشتر مردم از تجار منفی و خصمانه است.

آن فقر که پیامبر اکرم (ص) از آن صحبت کرده بود فقر مادی نیست فقر از نبود حرص و خودخواهی و افزون طلبی است. افزایش جرم و جنایت رابطه مستقیم با وضعیت اقتصادی و فقر دارد. به هر میزانی که رفاه و ثروت افزایش یابد به همان اندازه جنایت و جرم کاهش می یابد و اسلام دین ثروت ستیز نیست، دین رشوت ستیز و حرام ستیز است. مامورین مستوفیت ها بجای بررسی عوامل ورشکستگی این شرکت ها مانند اسقاط گیران جنازه صف بسته اند که از مرده روزی بستانند.

امرالله صالح

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است