در نشست کابل بیش از بیست کشور قدرتمند و کشورهای منطقه ای و جهانی و همچنین سه سازمان ناتو، سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا اشتراک کرده اند. در نشست کابل حکومت وحدت ملی برنامه هایش را برای صلح اظهار و مطرح می کند. این نشست بیشتر در پی صلح و در پی اجماع منطقه ای و بین المللی در راستای آوردن صلح در افغانستان ترتیب داده می شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، اسدالله زایری استاد دانشگاه در برنامه «چشم انداز» گفت: ما نباید از این نشست ها انتظارات بالایی داشته باشیم، مشکلات افغانستان، بحران افغانستان، با پیچیدگی های بسیار موجز، پیچیدگی های داخلی، منطقه ای و فرامنطقه ای روبرو است و به هر حال قدرت های تاثیرگزار و قدرت های دخیل در مسایل افغانستان هر کدام به دنبال منافع خودشان هستند. هر کدام به دنبال این هستند که از این فضا و از این بستر و بحرانی به نام افغانستان مقصود و منافع خودشان را تامین بسازند.

وی ادامه داد: بنابراین ما نباید انتظار بالایی از آن داشته باشیم. اما این نشست ها می تواند به یک روند ثابت و مثبت تبدیل شود که آرام آرام کشورهای منطقه و فرامنطقه و محیط داخلی را برای گفتگو و مذاکره بین الافغانی تبدیل شود و مشکلاتی که دولت افغانستان با گروه های مختلف دارد حل شود. اما می دانیم که از اینگونه نشست ها قبلا برگزار شده است و نتیجه ملموس و خوبی به دنبال نداشته است. همچنین در کوتاه مدت هم باید حتم داشته باشیم که اتفاق خاصی نمی افتد. نباید انتظار داشت که در عصر امروز ما به یک نتیجه مشخص دست پیدا کنیم. مشکلات افغانستان عوامل مختلف دارد بنابراین نباید خیلی از این نشست ها انتظار داشت.

زایری، معتقد است با این نشست ها به صلح و ثبات نمی رسیم و افزود: در ابتدا باید کشورهای منطقه به این نتیجه برسند که اگر در افغانستان ثبات و امنیت باشد این به نفع کل کشورهای منطقه و فرامنطقه است. معتقد هستم که خروجی یا برآیند این گونه نشست ها شاید منجر به این شود که دیدگاه های کشورهای مختلف را به هم نزدیک کند. اما چنین چیزی امکان پذیر نیست که مثلا ما در سال 97 شاهد صلح و ثبات در افغانستان باشیم.

استاد دانشگاه، اظهار می دارد که منافع کشورهای شرکت کننده جنگ می باشد پس چطور انتظار صلح می شود از این نشست ها داشت و گفت: مسیر صلح مشکلات خاص خود را دارد راه صلح با دشواری ها، با موانع زیاد منطقه ای ، فرامنطقه ای و داخلی مواجه است. از طرفی کشورهای مختلف هم به منافع خود فکر می کنند و خود باعث جنگ های نیابتی در افغانستان می باشند و تا وقتی منافع آنها در جنگ نهفته باشد امیدی هم برای تلاش آنها برای صلح وجود ندارد.

زایری، در خصوص وظیفه افغانستان در خصوص این نشست بیان داشت: دولت افغانستان باید کشورها را اقناع بسازد که ثبات و امنیت در افغانستان به نفع خودشان می باشد. امروزه با توجه به مشکلاتی که در خاورمیانه وجود دارد و با توجه به مشکلاتی که در سطح جهان وجود دارد به ناگریز منطقه به سمت توسعه و شکاف های اقتصادی و بومی حرکت می کند. توسعه و شکاف های اقتصادی و بومی امکان پذیر نیست مگر اینکه در افغانستان ثبات و امنیت برقرار باشد. افغانستان در این نشست برای این موضوع باید خوب بازی کند. اما متاسفانه افغانستان برای بدست آوردن این کارت ها چندان تلاشی نکرد و بیشتر تکیه بر حضور خارجی ها در افغانستان کرد. در حالیکه باید به منابع و ظرفیت های خود افغان ها تکیه می کردند.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است