چندین ماه از امتیاز دادن ها و تهدیدهای رییس جمهور به طالبان مانند تاسیس دفتر در هر کشوری که بخواهند و این فرصت آخر طالبان است در اجلاس اول پروسه کابل می گذرد؛ در این مدت طالبان به انجام حملات انتحاری در شهرهای بزرگ نظیر کابل و نیز انتحاری ها در مراکز نظامی روی اوردند که انسان های زیادی نیز در این دست حملات کشته شدند؛ هرچند که تجارت زیادی از بی نتیجه بودن هر مذاکره در هر سطحی با این گروه بدست آمده اما همچنان روی این روند بی نتیجه اصرار می شود و در نشست دوم پروسه کابل نیز رییس جمهور به این گروه دهشت افکن امتیازات دیگری افزون بر نشست اول داد و خواست تا آنان بحیث یک حزب سیاسی به رسمیت شناخته شوند و با بازنگری قانون اساسی زندانیان این گروه رها و نام سران آن از لیست سیاه خارج شود، این امتیاز دادن های یکطرفه درحالی است که طالبان حتی یک قدم نیز از موضع جنگی خود عقب ننشسته اند و در سایت رسمی خود اعلام کرده اند در زمستان سال 96 بر خلاف زمستان های گذشته عملیات هایشان نه تنها متوقف نشده که با شدت بیشتری از فصول گرم نیز پیش رفته است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، سید جواد حسینی استاد دانشگاه در گفتگو با "همگام" درخصوص نشست دوم پروسه کابل گفت: وقتی به نقش کشورهایی که در نشست کابل به صلح کمک می کنند نگاه می کنیم می بینیم که رتبه و جایگاه کسانیکه در کنفرانس هستند بسیار پایین و در حد معاونین وزارت خارجه یا پایین تر از آن است.

حسینی بیان کرد: کسانیکه در این نشست شرکت کرده اند هیچکدام صلاحیت تصمیم گیری ندارند و بیشتر شبیه یک ورکشاپ است که کشورهای مختلف یک سری نمایندگان پایین رتبه به آن فرستاده اند تا کنفرانس صلح.

این استاد دانشگاه، درخصوص شاخصه های کنفرانس های اثر بخش اظهار کرد: کنفرانس نتیجه بخش باید شاخه هایی داشته باشد که درحال حاضر هیچکدام از نشانه های آن در نشست کابل نیست؛ یکی از شاخصه ها حکومت یا دولت ملی است؛ زمانی می توان به صلح امیدوار بود که یک دولت ملی مقتدر با توان چانه زنی با جامعه بین المللی و گروه های مختلف را داشته باشیم اما می بینیم که دولت فعلی بسیار ضعیف و ناتوان است.

وی هماهنگی جامعه بین المللی را یکی دیگر شاخصه های کارآمد بودن کنفرانس صلح خوانده و بیان کرد: 25 کشور و 3 سازمان بین المللی در پروسه کابل حضور یافته اند اما این بدین معنا نیست که جامعه بین المللی درمورد صلح افغانستان هماهنگ باشند و نگاه هر کشور متفاوت از کشور دیگر است.

حسینی تصریح کرد: امروز نماینده آمریکا، روسیه، پاکستان، ایران و چین در این نشست حضور دارند اما نگاه شان برای صلح مشترک نیست و آنها فقط در یک میز مشترک نشسته اند و روشن است که اگر نگاه مشترک نباشد از صلح مشترک نیز خبری نیست.

این آگاه سیاسی درخصوص برتری نظامی طالبان نیز بیان کرد: طالبان بر بخش بزرگی از کشور تسلط دارند و به تمام کشور دسترسی دارند و توانایی حرکت های مخرب را نیز دارند لذا حکومت و جامعه بین المللی باید طالبان را بحدی تضعیف می کردند که احساس کنند درحال نابودی هستتند و باید به پروسه صلح بپیوندند درحالیکه طالبان را تاکنون به این سرحد نرسانده ایم.

این استاد علوم سیاسی افزود: پروسه کابل نشست یا کنفرانس اول درباره صلح نیست که به اثر داشتن آن امیدوار باشیم؛ کنفرانس هایی بسیار مهم تر از این برگزار شد که آثاری از نتایج آنها نیست، اینکه غلو بکنیم و یک روز را بخاطر چند مدیر خارجی رخصتی عمومی بدهیم تا مردم احساس کنند کنفرانسی برگزار شده ، نشانه بزرگ بودن کنفرانس نیست.

وی تصریح کرد: مهمترین حرف امروز شورای صلح در این نشست این است که از طالبان می خواهد با حکومت گفتگو کند و جامعه بین المللی نقش تسهیل کننده داشته باشد اما این صحبت تازه نیست و جامعه بین المللی بارها همین صحبت را کرده است و در اینجا فقط ادبیات کمی متفاوت شده است.

حسینی افزود: درست است که حکومت همیشه برای صلح تضرع کرده اما مهم تر از تضرع حکومت و صبحت های یکطرفه این است که طرف مقابل چه می گوید.

کد (26)

>>>   انسان قومگرای مغرور گپ نا شنو وقتی که در نوشته خوانی شود اصلا نمیداند که چه میگوید و عقب گرد نوشته خوانی اش چیست فکر میکند که عقل کل است از همه بهتر میداند بخصوص که برایش کف زده شود هو هو هو فکر میکند که طوفان کرده و جهان نو را ساخته بهر صورت ما گرفتار چنین شخص بنام ریس جمهور شده ایم که با همین خود خوهی ها و قومگرایی ها و گپ ناشنوی هایش و کم اهمیت دادن بخواست مردم و تقابلش با صادقین و کار کنان میهن دوست مردم خواه و توطعه و دسیس علیه چنین اشخاص ملت را دچار بسا مشکلات امنیتی و اقتصادی و سیاسی کرده وبر خلاف ترورستان و ادم کشان چون طالبان و شبکه حقانی وغیره را تقویت کرده است همین عذر و زاری را که در برابر ترورستان کرده اگر بدربار خداوند میکرد و با اکثریت ملت در مورد تامین امنیت وپیشرفت و ترقی کشور موافق و همگام میگردید امروز طالبان ترورست و شبکه حقانی بزانو در می امدند و عذر و زاری را انها میداشتند نه از جانب حکام دولت .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است