يک واقعيت تلخ همين است كه دو دهه می شود براي يک تعداد طالب برادر، گروه سياسی و يا نظامی مورد علاقه و قابل قبول است.

اگر حمايت های داخلی از گروه طالبان نبود با تنها حمايت خارجی طالبان توان 24 ساعت مبارزه نظامی رو در رو با نيروهای امنيتی افغانستان و هم پيمانان خارجی آن را نداشتند، دادن فرصت سياسی به طالبان بد نيست اما به شرط اينكه سيستم دولتداری و نظام متمركز صددرصد از بيخ و بنياد تغيير كند چون تمام اقوام ساكن در مناطق مختلف كشور با فكر طالبانی و سرنوشت طالبان در آينده هم نظر و هم فكر نيستند.

با تعديل قانون اساسی در يک سيستم فدرالی و يا نظام غير متمركز مردمانی كه طالب دوست هستند می توانند والی، فرمانده امنيه و ساير مقامات محلی شان را از ميان گروه سياسی طالبان رای دهند و انتخاب كنند و يا حكومت محلی شان طالباني باشد اما ولايات و مردمانی كه طالبان را دوست ندارند و با طالب و انديشه طالبانی ميانه خوب و سرسازگاری ندارند تحميل طالب بعنوان برادر و گروه سياسی قابل قبول برايشان نيست به آنها هم بايد اجازه انتخاب و زندگی به ميل خودشان و به دور از طالب و داعش داده شود تا آنها با همان چهره های ضد طالبانی و روش های خودشان دولتداری محلی و زندگی كنند.

البته تنها راه نجات هر دو طرف و تامين صلح عادلانه و مورد تمام اقوام ساكن افغانستان همين است نبايد كساني را كه طالبان را دوست و برادر خود می دانند ملامت كنيم باید بگذاريم احترام شوند و حق انتخاب برايشان داده شود و هم زمان به كسانيكه طالبان را دشمن خود می دانند احترام شود و حق انتخاب و زندگی دور از طالب و داعش سازی را داشته باشند.

سالم وحدت

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است