قبل از برگزاری نشست کابل، وزیر خارجه پاکستان طی یک سفر به دعوت روسیه به این کشور سفر کرد. در این سفر دو طرف روی روابط دوجانبه، مسایل منطقه ای و جهانی و نقاط مشترک المنافع بحث کردند. دو طرف همچنان روی نقش روسیه و پاکستان برای ترویج گفتگوهای سیاسی و یا برای پایان جنگ در افغانستان صحبت کردند. در اعلامیه ای که از جانب دولت پاکستان نشر شده از روسیه به عنوان یک کشور یاد شده که روابط پاکستان با آن در حال گسترش بوده و با واژه های حسن نیت و مشارکت اساسی چند بعدی این اعلامیه آرایش شده است. چین، ایران و شماری از کشورهای آسیای مرکزی از اقتدار صلح منطقه روسیه برای حل سیاسی جنگ افغانستان حمایت می کنند در حالیکه آمریکا و دولت افغانستان برای جست و جوی صلح در میادین نبرد مسلط هستند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، رحمت الله بیژن پور، آگاه مسایل سیاسی در برنامه «بازنگاه» درخصوص پاکستان و روابطش گفت: پاکستان تجارت بازار در اختیارش است. محاسبه می کند که از مناسباتش با آمریکا چقدر نصیبش می شود. از بازی بحران در منطقه چقدر نصیبش می شود و در یک بازی ثبات برای فعالیت های بازرگانی با چین و روسیه چه کار خواهد شد. آن سوی برنامه این است که روس ها نیز هم در دوران رقابت های جنگ سرد نگاهشان به افق های دریای جنوب بود روس ها هم با افغانستان ارتباط و حمایت داشتند و دلیل هم این بود که بتوانند به آب های گرم برسند.

وی، در خصوص بازی آمریکا در افغانستان و ازیاد بحران در اینجا بیان داشت: ترامپ بحرانی در حال حاضر بوجود آورده و در حقیقت آمریکایی ها دارند اشتباهی استراتژیک در افغانستان مرتکب می شوند و این قضیه را برای روس ها سخت کرد. روس ها از یک مرحله دور از بحران زیستن و یا عدم ادعای هژمونی ابر قدرتی در یک وقفه بیست سی ساله دوباره به رقابت های جهانی برگشتند. اشتباه آمریکایی ها این است که آنها بعد از پنجاه سال انتظار و عشق و علاقه به اینکه به این جغرافیا برسند تا حریف های سرسخت را در اینجا زمنیگیر کنند و به یک نحوی بازی را از درون مدیریت کنند به این نتیجه و آرزو رسیدند. آمدند در افغانستان. در افغانستان هم پروژه ای تحت نام مبارزه با تروریزم عنوان کردند. روس ها و هند و چین و کشورها و حتی ایران آماده شدند که همکاری کنند. چون تروریزم پدیده بدی است و همه اینها آمدند و هم مشارکت کردند و هم در مقام عمل آمدند در اجرایات با آمریکایی ها همکاری کردند. آمریکایی ها بازی را کم کم به جغرافیای مربوط به روسیه پیشین و یا شوروی پیشین نزدیک کردند. با این کار نه تنها جلوی بحران گرفته نشد و نه تنها این نیروها سرکوب نشدند و نه تنها تلاش جدی در جهت ایجاد موانع پیش نرفت بلکه در واقع بازی زیرزمینی شد و مغشوش شد.

بیژن پور، در ارتباط با اشتباه آمریکایی ها در افغانستان می گوید: در گذشته پیش بینی می شد که در جغرافیای کشورهای مشترک المنافع می خواهند به یک نحوی بازی را غالب کنند. اشتباه این است که وقتی آمدند در اینجا با این علنیت از طریق پاکستان بحران را از داخل افغانستان به مرزها کشاندند روسیه نیز با فعالیت های خودش آهسته آهسته متوجه شد که بازی، بازی عظیمی و بعد نگاه و افقش به طرف آنها است. پس روسیه هم با طالبان رابطه خود را ایجاد کرد و هم با پاکستان. در واقع هر دو ابزار را از اختیار آمریکایی ها بیرون کرد. آمریکایی ها هم در اعلامیه خودشان به دلیل اینکه گویا پاکستان یک همکاری صدیق دربازی مبارزه با ترویزم نیست آن را به دامن روسیه پرتاب کرد. شاید هدف آمریکا این است که همکار قدیمی خود پاکستان را به آن طرف بفرستد تا ببنید در روسیه چه بحث هایی است. یعنی با این گفتمان ها و رفت و گذرها در حقیقت یک سلسله مسایل اساسی را استشمام کنند که آنجا چه خبر است.

این آگاه سیاسی، هدف آمریکا را از حضور در افغانستان مبارزه با تروریزم نمی داند بلکه میدان جنگ شدن می داند و افزود: کارشناسان بحث استخبارات نظرشان این است که روس ها در این فرصت بسیار استفاده کردند و پیشرفت هایی داشتند. با وجودیکه همکار استراتژیک ما آمریکا می باشد اما حسن نیت مردم افغانستان با روس ها می باشد. با وجودیکه سابقه جنگ هم با آنها داریم. روس ها به دنبال دو استراتژی که بودند که در یک بازی به دست آوردند. افغانستان شریک منفعتی آمریکا نیست بلکه یک میدان و محمول برای بازی های آنها است و تلاش هایی که صورت می گیرد. جنگ نیابتی استخباراتی در افغانستان بازی را به نفع روسیه به پیش می برد.

بیژن پور، آمریکا را در بازی منطقه رو به شکست می داند و می گوید: ناتو به سمت شرق در حال حرکت است و شانگهای به سمت غرب، این دو تا اتحادیه در برابر هم هستند. پاکستانی ها نمی توانستند از شانگهای استفاده داشته باشند به دلیل حضور هند و روسیه در آن. طبیعی است که روسیه مقداری از روابط را با چینایی ها داشت. یعنی حضور خودش را از طریق حمایت چین عمل می کرد. اما پروژه بحران آمریکا در منطقه، مبارزه با تروریزم وقتی رسیدکه پاکستانی ها پول هنگفتی در باب خلق مشکل یا ایجاد نیروهای هراس افکنی به دست می آوردند. بازی همان است. یک چیز جالب دیگر نیز شکل گرفت که روسیه در سوریه مدافع دولت بود و به مفاد رسید و دستاورد کلانی داشت و آمریکا از مخالفان حمایت می کرد و شکست خورد. اکنون آمریکایی ها در افغانستان از حکومت دفاع می کند و روسیه از مخالفان حمایت می کند. اتفاقا باز هم روس ها برنده هستند. آمریکایی ها به دلیل آنکه تکیه بر قدرت دارند می بازند. در مناسبات دیگر می بینیم که هند نگاهش به این است که با مخالفت پاکستان به آمریکا وصل شود. روسیه در رابطه با مساله مخالفت با آمریکا، در ذهنش این است که با پاکستان وصل شود. این رفت و گذرها و صلیب هایی است که از روی هم می گذرند. در این بازی هم طبیعتا یک حالت تعادل شکل گرفته است. در هر صورت در سه بازی محتلف در منطقه روس ها دارند پیشرفت می کنند اما چرا آمریکایی ها دارند عقب نشینی می کنند، چرا سرنوشت تروریزم را تعیین نکردند؟ چرا با افغانستان همراهی نکردند؟ چرا دولت سازی در افغانستان استحکام نیافت؟ برعکس روس ها از دولت سوریه حمایت کردند و آن را زنده نگاه داشتند. آمریکایی ها در حقیقت در این بازی در مقام مقایسه نیستند مشکل در این میان چیز دیگری است. در حال حاضر مشکل این است که آمریکایی ها نگاه شان به افق منفعت است. می توان به این معتقد بود که در جنگ نیابتی کنونی در منطقه یک تعادل شکل گرفته است. روس ها با کم حضوری دارند نقش بالایی را تمثیل می کنند. آمریکایی ها با حضور فعال دارند از یک سلسله کاهش ها خبر می رسانند. اینکه اشتباه در حرکت آمریکا است یا عقلانیت و سنجش هایی است که روس ها دارند محتاج تحلیل های بیشتری است.

وی، در خصوص راه حل پایان بحران ها بیان داشت: ما نیازمند این هستیم که ثبات در افغانستان بیاید و این دوستی ها و دشمنی ها از افغانستان بیرون باشد. ما از نظر درونی استحکام نداریم و حکومت داری مان دچار آسیب است و ترس این است که اگر جنگ های نیابتی ادامه یابد بخش شمال افغانستان روسی شود و بخش جنوب آمریکایی و این دیدگاه ها دارد شکل می گیرد. اگر سیاست مداران افغانستان عاقلانه سیاست نکنند و با یک دیدگاه معطوف به منافع افغانستان نگاه نکنند تحولات به نفع ما نخواهد بود. پیشنهاد ما این است که در جریان مذاکرات پاکستان با روسیه افغانستان و آمریکا نیز به عنوان دو طرف دیگر در این بازی شریک باشند بحث های چهارجانبه قبلی به اضافه بحث های دو جانبه کنونی به اضافه بحث هایی که در اتحادیه های منطقه ای است به یک ترتیبی برای حل معضل افغانستان راه پیدا کنند. مناسبات بازرگانی کاری است که همیشه جریان خواهد داشت اما پایان دادن به بحران افغانستان اولویت این منطقه است.

کد (30)

>>>   Ariaie
متاسفانه رياست اجرايه در صلح بين طالبان و غنى ، نقش ....توى را بازى دارد!
نه شاه خَيل و نه عروس خَيل !
فقط چك چكى و خدايى خدمت گار، دقيقاً همان نقش كه در صلح با حكمتيار داشت!

>>>   Bashir Ahmad Qasani
تيره گى روابط دولت كانادا با سفارت افغانستان!
تيم روبات سازان دختران افغانستان كه به دعوت رسمى نخست وزير كانادا به آن كشور رفته اند، در جريان ملاقات شان با نخست وزير كانادا هيچ ديپلومات افغانستان حضور نداشته است.
بربنياد گزارش ها، سفارت افغانستان از اين سفر روبات سازان كشور در جريان نبوده است.

>>>   قبیله همه جا را به گند کشیدن، هرجای که "زی و خیل" را مامور کنید، از این بیشتر نمیشود توقع کرد،

>>>   برای انسجام تاجیکان دست به کار شوییم !
اشرف غنی ، حنیف اتمر ، استانکزی ، انور الحق احدی ، اسماعیل یون ، گلبدین و دیگر فاشیست های افغان ، شب و روز برای هژمونی و برتری و اقتدار قومی خود تلاش می کنند. باید برای ما عجیب و غریب نباشد ، قابل سوال نباشد و همه اش ننشینیم و نگوییم که « دیدی اشرف غنی یک پشتون خود را در فلان مقام مقرر کرد» . واضح است که مقرر می کند ، ما چرا حیران مانده ایم ؟! مگر از اشرف غنی و همدستانش توقعی دیگری دارید ؟! آنان شب و روز به ما آشکارا نشان می دهند ، هم به حرف و هم در عمل ، بدون کدام ترس و تشویش ، شب و روز به ما نشان می دهند که فاشیست و قبیله پرست و شوونیست و برتری جو استند. پنهان هم نکرده اند که شما خیلی تعجب می کنید از کار و کردار قومی شان.
ما تاجیک ها ، باید فکری به حال خودمان کنیم . این قدر انگشت حیرت با دندان گزیدن از کار فاشیست های اوغان را رها کنیم و کاری برای رهایی خود انجام دهیم . ما هم باید خود را انسجام دهیم . این قدر به دور فرد خود نچرخیم ، تکرویی نکنیم، برای متحد ساختن مردم خود بکوشیم ، در هر سطح و حدی که میتوانیم ابتکار داشته باشیم ، برنامه هایی برای بیرون رفت از این وضع را روی دست بگیریم . در داخل و خارج نیروها و امکانات خود را جمع و جور نماییم . پراگنده گی را به همبستگی تبدیل کنیم . این کار خیلی دشوار به نظر می رسد ، اما اگر صادقانه اقدام و حرکت کنیم ، میتوانیم بر این مشکل فایق آییم . با سپاس . تاجیکم با تاجیکانم زنده ام .
عمر راوی .

>>>   Ahmad Toghyan
صلح یک فرهنگ ونیاز جدی مردم افغانستان است؛اما صلح را نمیتوان خرید ویا بان معامله نمود.
سخنان بلند پروازانه ی آقای غنی ریس دولت در اجلاس "پروسه ی کابل"نه تنها تسلیم طلبانه، معاملگرانه جانبدارانه است ، بلکه این کج فکری های سیاسی برهم زدن صلح، بازگشت به تاریخی پر خشونت ، تروروجنگ، هراس افگنی ، زن ستیزی خودبرترانگاری تباری وامارت استبدادی طالبانی است، که زیر عنوان صلح نشانه های ازآن طرح دیده میشود ، وهدف آن امتیاز دادن ومشخص کردن جایگاه طالبان در داخل حاکمیت، بازنگری و حذف ارزش های قانون اساسی موجود افغانستان است، که بامفاهیم مردم سالاری وحقوق بشر کا ملن در ضدیت و تقابل قرار دارد.
معلوم است که چنین تصمیم در غیاب مردم افغانستان نه فقط پیام آور صلح درکشور نیست، بلکه با افکار و ازادی های مردم بازی صورت گرفته، ارزش ها، روشنگری ودستاورد ها ی نسبی مردم مان را سخت تهدید میکند.
آقای غنی با ابن حرکت عقب گرایانه خویش باردیگر نشان داد که او خط مشی ویژه و اهداف مشخص خود رادارد و بدنبال تحکیم پایه های تباری وبه اخذ دوباره اهرم قدرت سیاسی وبه انزوا کشاندن سایر اقوام حاضراست، بهر معامله ی ننگین دست بزند و اینده ی سیاسی خویش را درراستای طالبانیزم، نظام توتالیتر طالبانی وتک قوی بیبنید، بدون انیکه در پی آمدهای مخرب ان بر زنده گی شهروندان افغانستان ، بیمی بخود راه دهد،

>>>   Haroon Amirzada
حکمتیار و غنی: استشهادیست ها و انتحاریست ها به تعهدات شان به نقشه راه تروریزم در "روند کابل" وفا نکردند.
در روز کنفرانسی موسوم به" روند کابل" که غنی فرش قرمز به تروریستان همواردکرده بود، کابل امن بود و هیچ خبری از انفجار نبود. اما با گذشت یک روز باز بازار انتحاریزم و استشهادیزم گلبدینی و طالبی گرم شد. اما غنی و گلبدین از انفجار امروزی کابل خیلی راضی نیستند. زیرا یک نو جوان بیگناه کشته شده و ۲۲ نفر دیگر زخمی شدند و خسارات چشم گیر اقتصادی و ترس و وحشت زیاد ایجاد نکرده. این برای آنها کافی نیست. غنی می گوید که تروریستان به تعهدات شان وفا نکردند. این در حالیست که یک روز پیش در حضور جامعه جهانی به نقشه راه " پارچه پارچه شدن و ریختن خون فرزندان ما" تعهد کردند. امروز انتحاریان ترسو و غیر مسلکی در امتحان الهی ناکام شدند.
اما حکمتیار امیر تروریستان و اساسگذار مکتب استشهادیزم طی یک اعلامیه ای گفت که انتحاریان غیر مسلکی مربوط به مکتب تروریستی ملا عمر و یا شبکه حقانی اند به مکتب تروریستی او هیچ رابطه‌ی ندارند.
حکمتیار باور دارد که فارغان مکتب تروریستی او خیلی مسلکی، خود گذر و خونخوار تر اند. چنانچه در عملیات انتحاریزم و یا استشهادیزم مکتب تروریستی حزب اسلامی شاگردان او حد اقل ۱۰۰ نفر کشته مردم بی گناه بجای می گذارند و جوی خون جاری می کنند و از وحشت حادثه برای ماها کودکان، زنان و کهنسالان در خواب می ترسند. حکمتیار مدعی است، که تمام برادرآن استشهادی و انتحاری او مستقیما کلید جنت را از دست او تسلیم شده و نزد حور و غلمان می روند.
حکمتیار هم چنان مدعی است که ملاعمر، حقانی و لادن خود شان در دوزخ می سوزند چگونه آنها می توانند کلید بهشت را به تروریستان دست پرورده خود بدهند؟
حکمتیار می گوید که کلید جنت مکاتب تروریستی رقیبان او جعلی است. کلید اصلی و طلایی جنت نزد او است و در" پته خرانه" آی اس آی ، اشرف غنی و اتمر نگهداری میشود.

>>>   پرتو نادری!
================
(فاشیست های صادق و فاشیست های منافق)

یون حوصله ی بزرگی کرده است و بر گردن غیر پشتون ها منت می نهد که چرا پاس حوصله ی او را نمی دانند. اخطار می کند، اگر پاس حوصله فاشیزم افغانی را نمی دانید، این سرزمین را پشتونستان می سازم، جنرال طاقت هم بی طاقت شده است و می گوید آن که پشتون نیست و پشتون والی را نمی پذیرد، مسلمان نیست، انسان نیست.

بسیاری ها از این دو تن بدشان می آید؛ امامن به این هر دو احترام دارم. برای آن که هر دو فاشیست های صادق و برگشت ناپذیر اند. من از فاشیستان منافق بدم آید!

چه بپذیریم چه نپذیریم سیاست همین است، فاشیستان منافق خاموشانه کار می کنند. ملی می گویند و قومی کار می کنند. اما این دو صادقانه شمیشر از نیام بر کشیده اند و شما را به آوردگاه فرا می خوانند. اینان پهلوانان بزرگ فاشیزم اند!

سیاست جاری در کشور همین است که اینان می گویند! فاشیستان منافق ماران آستین اند، کسی به یاد دارد که گاهی روشنفکر، نویسنده و آگاه پشتون در برابر چنین پاوه سرایی های فاشیستی به گفته ی مردم لام تا کام کرده باشد. مگر سکوت خود رضایت نیست؟

این سیاست همه گانی است!

>>>   هرکه امد درین کشور وملت جفای بیش نگرد ورفت کمونیست ها وروسها تا توانستند قتل عام ونسل کشی وتهجیر وتعقیب را به راه انداختند ثمر بخش واقع نشد تا بلاخره خداوند خود انها را نابود ساخت وچنان نابودی که رسوا وخذلان دایمی را نصیبشان گردانید وهمه به دامان سخت ترین دشمنان شعاری شان{مرگ بر امپریالیزم} افتیدند طالب وپاکستانی را اوردند وبر سرنوشت این ملت حاکم گردانیدیدواینها هم گرچه دست همه جنایت کار ها را از پشت بستند وخون ریزی وتخریب را به اتمام رسانیدند ووطن عزیز را به زمین سوخته بدل ساختند وبلاخره جاه را برای ارباب ها خالی نمودند که برای تکمیل قتل وکشتار درزیر پرده ای دموکراسی ومیارزه با تروریزم دوام دادند وتا امروز این فجایع را دنبال مینمایند تایک زمانی غربی ها روسها رافریب داده بود وعنوان مینمودند که مسلمان وافغان دشمن مشترک ما وشماست باهم یکجا در قتل وکشتار ملت عزیز ما تشریک مساعی مبادرت ورزیم ودرین اواخر که دوباره جنگ سرداهسته اهسته درحال اغاز گردیدن است وهم روسها دانستند که این تجاوز بلاخره به ضرر سرحدات تحت اشغال انها نیز است شاید از کشتار مستقیم دست برداشته ولی عقده ای شکست وقتل بیش از سیزده هزار عسکر روس وشکست مفتضحانه ای خود از افغانستان را ازدل نبرده اند اما سایر متجاوزین تصمیم دارند تا افغانستان را از سکنه خالی ودارای ها ومنابع زیر زمینی مارا چپاول نمایند وبه قول خانم کلینتن همه ساله نود در صد عواید این جنگ وهمه داروندار این سامان را به انجا ببرند اینها تا انوقت میکشند که فقط دوسه هزار تکنوکرات بی دین درینجا بماند وبه قول رولا غنی همه زنها را به مسیحیت بیاورد واولاد های اینده نیز همه نامسلمان بار اید ولی قلم تقدیر شاید طور دیگری رقم خورده واین ملت ازاد وحماسه افرین مانند همیشه پوز استعمارگران را به خاک بمالد واینها نیز روسیه وخجالت زده ازین خاک دلاوران وشیران بیرون رانده شود
شیخ علی بلخابی سرپلی

>>>   مگه تازه فهمیدی افغانستان فقط میدان جنگ برای آمریکا است،آمریکا هیچ منافعی از ارتباط خود با افغانستان متصور نیست

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است