صلح یک فرهنگ و نیاز جدی مردم افغانستان است اما صلح را نمی توان خرید و یا با آن معامله نمود.

سخنان بلند پروازانه آقای غنی رییس دولت در اجلاس "پروسه کابل" نه تنها تسلیم طلبانه، معاملگرانه و جانبدارانه است بلکه این کج فکری های سیاسی برهم زدن صلح، بازگشت به تاریخی پر خشونت، ترور و جنگ، هراس افکنی، زن ستیزی، خود برتر انگاری تباری و امارت استبدادی طالبانی است که زیر عنوان صلح نشانه هایی از آن طرح دیده می شود و هدف آن امتیاز دادن و مشخص کردن جایگاه طالبان در داخل حاکمیت، بازنگری و حذف ارزش های قانون اساسی موجود افغانستان است که با مفاهیم مردم سالاری و حقوق بشر کاملا در ضدیت و تقابل قرار دارد.

معلوم است که چنین تصمیم در غیاب مردم افغانستان نه فقط پیام آور صلح در کشور نیست بلکه با افکار و ازادی های مردم بازی صورت گرفته، ارزش ها، روشنگری و دستاوردهای نسبی مردم مان را سخت تهدید می کند.

آقای غنی با این حرکت عقب گرایانه خویش بار دیگر نشان داد که او خط مشی ویژه و اهداف مشخص خود را دارد و بدنبال تحکیم پایه های تباری و به اخذ دوباره اهرم قدرت سیاسی و به انزوا کشاندن سایر اقوام حاضر است، بهر معامله ننگین دست بزند و اینده سیاسی خویش را در راستای طالبانیزم، نظام توتالیتر طالبانی و تک قوی بیبنید، بدون اینکه در پیامدهای مخرب ان بر زندگی شهروندان افغانستان بیمی به خود راه دهد.

طغیان

>>>   سخنان لزدلانه کوچی زی در نشست کابل ناشی از عجز و ناتوانی او در ادره کشور است. کوچی زی بزدل این سخنان را زمانی مطرح کرد که درست دو هفته قبل در اثر حملات بردران ناراضی اش صدها نفر بی گناه به خون غلطیدند و او با همان حالات روانی اش گفت که انتقام می گیرد. ولی حالا فهمیده است که بزدلها قادر به هیچ کاری نیستند. در حقیقت گپهای او در نشست کابل معذرت خواهی از برادران ناراضی اش بود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است