تاریخ انتشار: ۲۱:۳۹ ۱۳۹۶/۱۲/۱۴ | کد خبر: 147935 | منبع: | پرینت |
ضعف سیاستمداران ما باعث شده است که کشورهای آسیای میانه از خاک ما افغانستان تهدید شوند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، نقیب الله هاشمی عضو شورای ولایتی کابل در برنامه «چشم انداز» قبول پیمان های امنیتی غربی بدون مشورت با مردم و در نظر گرفتن نفع کشور را موجب ناامنی و بی ثباتی در منطقه و افغانستان می داند و اظهار داشت: می دانیم زمانی که جنگ از جنوب افغانستان به شمال افغانستان انتقال پیدا کرد و گروه دیگری به نام داعش پیدا شد و عملا در افغانستان حضور فیزیکی پیدا کرد کشورهای آسیای میانه احساس خطر کردند و سرحدات خود را در تهدید دیدند.
وی می گوید: این به ضعف سیاست مداران ما برمی گردد که اجازه می دهد از خاک ما دیگر کشورها تهدید شوند. ما اگر یک کشور مستقل، آزاد و با ثبات باشیم نباید بگذاریم هیچ کسی از کشور ما کشور دیگری را تهدید کنند. اما متاسفانه ما چنان به کشورهای خارجی و غربی وابسته هستیم که اینجا تبدیل به میدان جنگ های نیابتی شده است.
هاشمی افزود: ای کاش ما اینهمه وابسته نبودیم و قبل از امضای پیمان های استراتژیک و امنیتی آنها را بررسی می کردیم که چقدر از آنها به منافع علیای کشورمان است و چقدر از آنها به نفع مان نیست. ما بدون اینکه بسنجیم این پیمان ها چقدر به نفع کشورمان است و چقدر به ضررمان است پیش از پیش از آن استقبال می کنیم و آن را در رسانه ها اعلام می کنیم و آن را قبول می کنیم. در حالیکه این پیمان ها هیچ دردی از ما دوا نکرد و اوضاع را بدتر کرد.
کد (30)
>>> کجا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی.
قبل از امضای قرارداد ها به امریکا همه ای تان از یک گلو چیغ میزدید، که به مفاد افغانستان است، امضا کنید، اما به عواقب آن فکر نکرده بودید. هنوز کجاست. صبر کنید که نوبت استخراج معادن ما بیاید، بعد ظلم و فقر واقعی را تجربه خواهید کرد. خودکرده را نه درد است نه درمان.
>>> (ماهیگیری گلبیدین )
گلبیدین درمصاحبه با نیویارک تایمز گفته است:
صلح حزب اسلامی افغانستان با حکومت نتیجه خیلی خوبی درپی داشت ودربرقراری امنیت سراسری خیلی موثر افتاد
گلبدین گفته است طالبان نیز باید مانند حزب اسلامی به پروسه صلح بپیوندند وبرای سهلتر شدن این پروسه آنان میتوانند نخست عضویت حزب اسلامی را قبول کنند وبعدا داخل جریان صلح گردند
گلبدین گفته است:
من متواتر با هیبت الله درمورد ختم جنگ و داخل شدن به صلح درتماس هستم
>>> كرزى ميداند، كه گپ در كجاست...! از همين خاطر اين پيمان امنيتى را امضا نكرد. از كرزى بايد پرسيد، كه چرا امضا نكرد...!!!
غزنيوال
>>> شکست طالبان و حضور ناتو و دو دوره حاکمیت کرزی مدت زیادی بود که تمام نیرو های و طنپرست طرح یک جبههای متحد را ریخته و از همان آغاز جلو تمام امور را خود شان بدست میگرفتند. تنها موضوع طالب بود پاکستان وقت و زمان ضرورت داشت تا دوباره طالبان را سازماندهی و وارد جنگ سازد این پروسه شاید حد اقل هشت سال را در بر گرفت .اما در این مدت تمام تنظیم های جهادی به فکر چور و چپاول و تقسیم کرسی های دولت و گرفتن رتب جنرا لی دگر رتبه های اعزازی گردیدند.چون معاشات دالری بود هر کس سعی میکرد تا مقامی بدست آورد حتی عد ه ای از افغان های مقیم امریکا و دگر کشور ها نیز برای کسب غنایم به افغانستان رفتند که البته اکثریت شان اکنون دوباره به خاطر نبودن معاشات دالری و امنیت به خارج رفتند.به توده های ملیونی و بیچاره ای این ملت کسی دلسوزانه فکر نکردو نمیکند. ما همیشه به فکر پر کردن جیب خود هستیم و همیشه دگران را ملایمت میکنیم. در گذشته ها کشور های سوسیالیستی کمک مالی نقدی نمیکردند و کمک های شان ازطریق اعمار کارخانجات و بند های آب و غیره صورت میگرفتند اما پالیسی امریکا چیز دگر است با آن هم اگر ما از همین پول های خیراتی درست استفاده کنیم میتوانم به پای خو ایستاد شویم و با ید گفت که کرزی قرار داد را با امریکایی ها امضا نه کرد این بدین معنی نیست که او مخالف حضور امریکایی ها است، معاش تقاعدی خودش و تمام دور دسترخوان وی را امریکا میپر دارد او میدانست که دور سوم به قدرت باقی نمیماند و هم بعد از او هر شخصی باشد مجبور است توافقنامه را امضا کند زیرا او در مدت زمانخویش هیچ بنیاد مالی و اقتصادی و نظامی برای افغانستان باقی نگذاشت ، و برای آن که نامش ثبت تاریخ شود که گویا او امریکاییان را نیاورده است از امضای اسناد سرباز زد، هر گاه در افغانستان رهبری چون استالین به وجود اید آنگاه جای برای استفاده جو و دزد باقی نمیماند زیرا استالین در جنگ دوم جهانی زمانیکه پسرش را المان ها اسیر کردند و آنها در بدل رهایی او رهایی یک مارشال را که قوت های شوروی اسیر گرفته بود تقا ضا کردند و استالین در برابر تقاضای شان پیام فرستاد که من هیچگاه یک سرباز را با یک مارشال تبادله نمیکنم . و او شوروی را که با خاک یکسان شده بود دوباره بدون کمک خارجی به پا ایستاد کرد، البته او دیکتاتور بود و مخالفین خویش را به آسانی نمیبخشید .
تبریز پروانی
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است