به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)،هشتم مارس روزی است در جهان که کشورها از نیمی از جامعه خود تجلیل و قدردانی می کند تا جشنی باشد برای دستاوردهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی آنان در حالی که زنان افغانستان پس از سال ها زندگی طاقت فرسا در جنگ، روزگار تاریکی دوران طالبان را تاب آوردند به امید آینده که دوران جدید نام گرفت.

همچنان که نقش زنان در سازندگی جامعه انکار ناپذیر است اما جوامع سنتی به مانند افغانستان بنا به رسم و رسوماتی که اساس زندگی ها را شکل می دهد، زن ابزاری است برای مردان با حداقل اختیارات برای تداوم نسل.

هر چند این نگاه به شدت تاریک و قرون وسطایی می باشد اما در کشوری که جدای از سنتی بودن چهاردهه در جنگ با خشونت زیسته، چگونه می توان به احقاق حقوق زنان و کودکان به عنوان آسیب پذیرترین های جامعه امید بست در حالی که اگر حاکمیت طالبان سقوط کرده اما تفکر طالبانی و افراط گری در اکثر مناطق کشور پابرجاست از بستن مکاتب بر دختران گرفته تا حکم های صحرایی و سنگسارها.

زنانی که سال ها زندگی در حاکمیت طالبان را به سختی تاب آوردند با ورود به دوران جدید امیدوارتر از هر زمانی برای حضور در اجتماع و سیاست بودند و هستند اما حکومت ها نیز به دلیل نمایش دمکراسی به زن نگاه ابزاری دارد اما در همین فضای محدود نیز برخی همچون قهرمان در عرصه های مختلف ظهور کردند.

حال طی هفده سال گذشته با وجود حکومت های مشروع در انتخابات (اگرچه با تقلب بوده تا رای مردم) قانون اساسی و کمک های گسترده ای خارجی در بخش زنان از صحت گرفته تا زمینه های اجتماعی و سیاسی، آیا زنان توانسته اند به حداقل ترین حقوق خود دست یابند؟

جامعه ای که چند نسل آن جز خشونت و جنگ هیچ تجربه ای از امنیت و آرامش در جغرافیای با ثبات ندارد اجین شده با زندگی است که زنان را قربانی می داند در هر خشونت از جنگ گرفته تا فشار زندگی به طوری که دختران جدای از اینکه حق تحصیل ندارند در سنین کم مجبور به ازدواج می شوند و تکان دهنده تر از آن، بیشترین قتل های زنان مربوط به یکی از اعضای مرد خانواده است حال بماند که افغانستان جهنم مادران باردار و نوزدان می باشد.

در این میان هرچند قدم های کوچک در جهت احقاق حقوق زنان در دوران جدید صورت گرفته است، افغانستان سرزمین شجاع ترین زنانی می باشد که با علم شدن در برابر جامعه به شدت مردسالار، مرزهای سنت ها را شکسته و بدل به قهرمانانی برای میلیون ها هم جنس خود شده اند از آن مادری که با دست های خالی و تحمل سختی های زندگی نان آور خانه است تا حقوق دانی که در دادگاه ها صدای نجات زنان می شود و فرخنده ای که تصویر درد بود در خشم و نفرت مردان.

و اگر همچنان نام فرخنده دردی جانکاه در قلب تک تک زنان این سرزمین است که عدالت برای وی در دستگاه قضایی فاسد بی سرانجام مانده است اما نشان داد که تا چه میزان خشونت علیه زنان در افغانستان ریشه دوانده که تنها با فریاد یک تن یک لشکر از مردان چنین بی رحمانی دختری را به قتل می رسانند آنهم در مقابل چشم پولیس و رهگذران.

از سوی دیگر حکومتی که با فساد گسترده در معارف و صحت بیشترین صدمه را به زنان وارد کرد به طوری که مادران حتی به دلیل نبود ماما و مراقب های دوران بارداری می میرند و بیشترین جمعیت بی سواد کشور را تشکیل می دهند اما در فضای بازتر از دوران تاریک طالبان و جنگ های گذشته به سر می برند، هرچند با گسترده تر شدن ناامنی ها و توافقنامه صلح با حکمتیار در زمزمه های صلح بدون شرط با طالبان موجی از هراس و ناامیدی در کشور شکل گرفته بخصوص برای زنان.

از جانب دیگر، ناامن بودن افغانستان موجب شده که کشور به عنوان جهنم زنان بخصوص مادران معرف جهان باشد، گروه های تروریستی بزرگترین دشمنانی است که در کنار نظام مردسالار جامعه تا حکومت، رشد زنان را در تقابل با اهداف خود می بینند و با تمامی قدرت به انکار آنان پرداخته و در کوچکترین تختی ها دست به نابودی در بدترین شکل می زنند، هر روزه رسانه ها مملو از خشنونت ها علیه زنان است که یا به قتل می رسند و یا در دادگاه های صحرای تروریستان محاکمه می شوند تا آزارهای محیط خارج از خانه و کار تا سنگ اندازی ها و موانع شغلی.

استبداد در هیچ شکلی تا ابد باقی نمی ماند و همانگونه که زنان در جای جای جهان با استقامت به حقوق خود دست یافتند، زنان افغانستان نیز راهی بس دشوار و طولانی در پیش دارند تا دیگر هیج دختری همچون فرخنده ها و رخشانه ها قربانی خشونت نشود، امنیت ارزانی مادران شود و مکاتب حق تمامی دختران باشد و جامعه تا سیاست پذیرای زنان.

کد (18)

>>>   تمام زنان از زندان خانگی و اسارت مردان بیرون شدند به جز زنان اوغان ها با آنکه بعضی شان غرب رفته و آزاد اند اما بازهم برای نسل های فردای خود ارمغان صلح و دوستی با همنوعان ندارند
متاسفانه مادرانی که در اسارت مردان شان قرار دارند و یا نمی خواهند افق فردای فرزندان آینده شان روشن بسازند
هنوز در تحجر و اسارت به سر می برندو
از فردای فرزندان شان جز تباهی جهالتی انتحار و کشتار توقع نداشته باشند
به امید روزی که زنان اوغان ها یا همان پشتون ها بتوانند آزادانه باندیشند و برای فرزندان خود و همزیستی مسالمت آمیز فرزندان شان یک تغییر و تحولی بزرگ در خود و خانواده خود ایجاد کنند

>>>   به بهانۀ روز زن:
مرا به مقام فرشته بالا مَبرید و بهشت را زیر پاهایم جاه مَدهید
مَبوسید دستانم را، به حضورم سجده مَکنید
مَستائید زیبائی مرا، مهربانی مرا، اخلاق نکوی مرا
درعالم رویا های خیالی تان
مَسازید مرا اسیر چهار دیوار خانه ، برده ام مَسازید
مَسازید از من روسپیی نفرین شده
مَسوزانید مرا در آتش هوس های ارضا ناشدنی تان
فقط به حیث یک انسان به من نگاه کنید
از جنس خودت، با همه کاستی هایم.

>>>   میلاد دخت نبی اکرم حضرت صدیقه طاهره بانو فاطمه زهرا سلام الله علیها بر همه مسلمانان و هم وطنان و مخصوصا زنان مسلمان مبارک باد

>>>   بسیار جالب است که روز جهانی زن هم زمان با میلاد حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها (روز زن در ایران) شده است یعنی روز میلاد پر و خیر برکت دخت نبی اکرم سیده نسای اهل بهشت خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها شده است اما بین تجلیل اسلامی از روز زن با تجلیل غربی تفاوت بسیار است متاسفانه غرب زنان را برای هوس مردان و برهنه میپسندد و در کارهای رقاصی و فحشا میخواهد اما اسلام عزیز ما برای زن مقام بلند مادری میداند و بهشت زیر پای مادران است اما برای من عجیب شد که چرا افغان پیپر پیام تبریک قبلی صمیمانه و محترمانه من را به مناسبت میلاد دختر پیامبر اعظم را منتشر نساخت!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است