به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، تکاپوی سیاسی رهبران و چهره های قدرتمند در ماه های اخیر برای مقابله یا اتحاد با ارگ ریشه در انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری آینده دارد و همچنان که حزب اسلامی از ابتدای ورود به ساختار حکومت، آشکارا از هدف تصاحب کرسی های مجلس گفت و کرزی با تمامی توان در پی بازگشت به قدرت است، عطشی سیری ناپذیر سیاستمداران می باشد برای قدرت طلبی.

اینکه عمر کوتاه شانزده ساله دوران جدید افغانستان همان تکرار شکست حکومت های گذشته است به مانند ناامیدی گسترده مردم از نظام و قانون، شکننده در برابر تهدید ها می باشد تا آنجا که اگر توسط گروه های تروریستی سقوط نکرد از درون متلاشی می شود.

سه سال حکومت وحدت ملی با تلاشی خستگی ناپذیر ارگ هر چه اتحاد در حکومت و قومیت ها بود را از میان برد و نقاق و بدگمانی را ریشه ای تر کرد و بر همین اساس، صفی طویل از مخالفانی به وجود آمد با هدفی برای پایان دادن به عمر این حکومت.

در این میان، اگر عبدالله دهه ها به عنوان نماینده ای قومیت تاجیک در راس قدرت ها حضور داشت و به مقام ریاست اجرایی رسید بیش از پایبندی به حزب جمعیت یک پشتون بوده است و کمترین شانس را برای حضور دگرباره در راس قدرت خواهد یافت.

و با کنار رفتن عبدالله از راس سیاست قوم تاجیک، زمینه برای عطا محمد نور مهیا شده که در اتحاد با جنرال دوستم و محقق بدل به رهبری برای جریان مخالف شود، اگر به مانند شکست در توافق با ارگ دلخوش به امتیاز رهبران پشتون نشود.

رهبران در جدل بر سر قدرت ماندن در کنار ایجاد هرج و مرج های گسترده، در اتحادهای ناهمگون و اجباری بار دیگر کشور را در آستانه نابودی کشانده اند که تداعی کننده ای گذشته ای سراسر درگیری است، اتحاد عطا محمد و جنرال دوستم زمانی رخ داد که تنها راه پیش رو برای بقا بود در حالی که دشمنی همچون حکمتیار در حمایت ارگ در یک قدمی قدرت به سر می برد.

از سوی دیگر، دامنه ناامنی ها از جنوب به شرق و شمال توسط گروه های تروریستی و هراس از جابه جایی نیروهای شکست خورده داعش سوریه و عراق به افغانستان، برگزاری انتخابات را به امری ناممکن بدل می کند.

وجود تقلب های گسترده و فساد در انتخابات گذشته بخصوص انتخابات ریاست جمهوری 2014 نه رای مردم بلکه تحمیلی بر مردم بود که از دِل آن، فردی همچون اشرف غنی به قدرت رسید که استعدادی بی همتا در همراهی با تروریستان دارد و براندازی نفاق در حکومت.

در همین راستا، کمیسیون انتخابات در تعیین و عزل کردن های اشرف غنی گرفتار سیاست سلیقه ای ارگ است و چنان آشفته که نشست خبری با حکمتیار برگزار می کند، ظرفیت برگزاری انتخابات پارلمانی در سرطان سال آینده را ندارد.

توزیع شناسنامه های الکترونیک با سنگ اندازی حکومت هنوز در معضل نام "افغان" زمین گیر است تا نه تنها رقم جمعیت قومیت ها نامشخص باقی بماند بلکه زمان برای جابه جایی قومیت های رانده شده پاکستان فراهم شود.

این در حالی می باشد که در صورت برگزاری انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری باید انتظار چه مجلس و رییس جمهوری از دل حکومت نامشروع و فاسد حکومت وحدت ملی را داشت؟ در حالی که سازماندهی انتخابات توسط ارگ اجرایی شده و کمیسیونی بهتر از کمیسیون انتخابات ریاست جمهوری گذشته بر سر کار نخواهد آمد.

و تا زمانیکه منافع ملی و حفظ نظام برای جناح و رهبران سیاسی اولویت بر منافع شخصی و تباری نداشته باشد، همچنان افغانستان فقیر و وابسته و درگیر با تروریسم خواهد بود و داعش نه خارج از مرزها بلکه ریشه در این جغرافیا می یابد.

حکومت وحدت ملی با سیاست سلطه گری اگر به یک قدمی پشتونیزم کردن حکومت رسیده است اما توان برگزاری انتخابات را ندارد و در صورت برگزاری (که احتمال آن اندک می باشد) چگونه می تواند صداهای مخالف و صف طویل مخالفان را سرکوب کند و انتخابات را در سلطه قرار دهد در حالی که تنها نماد قومیت پشتون می باشد نه اتحادی از میان قومیت ها؟

کد (18)

>>>   Mosavi
حکومت وحدت ملی نی بلکه وحشت ملی است ازهمان آغاز ایجاد این حکومت نامشروع بود حکومت که دست نشانده جان کیری باشد آیامشروعیت دارد تنها کشور که قانون در آن ارزش ندارد افغانستان است که اصلان به قانون احترام ندارند اگر قانون الهی را که خداوند برای بنده گانش وضع کرده است قبول ندارید ویا اینکه به آن عمل نمی کنید بایداز قانون وضعی که ساخته دست بشر است یا از شما ظالمان باید تطبیق شود اما این طبقه اشراف زاده گان به هیچ قانون عمل نمیکند وزنده گی در افغانستان بشتر به همین گروها ئی اشرافراست مردم فقیر وبیچاره همیشه زیر پاه وشکنجه هستند و این یک میراث است که از بابا کلانهاشان به این
مردم باقی مانده است و این حکومت وحدت ملی یک نوع حکومت تحمیلی است بالایی مردم تحمیل شده است ۹۹ فیصدمردم ناراضی اند ۱ / فیصد همان قبله ای خودشان هستند

>>>   هر تاجکی هزاره ی و اوزبیکی از این بی ....های متعصب و تروریست حمایت میکند ، از جمع این جانور ها است نه از جمع ما .

>>>   اگر عبدالله برنده اعلام شود، ما با طالبان می‌پیوندیم!
بخشی از مقاله " دور زدن کودتا " به‌قلم استیو کول که به‌تاریخ هفدهم جولای سال ۲۰۱۴ در نشریه نیویارکر منتشر شده است.
:" کرزی به نزدیکانش میگفت که آمریکا و ایران در صدد اند، که با کنار گذاشتن او و به ویژه کنار گذاشتن پشتونها قدرت را به مردم شمال ( غیر افغانها ) واگذار کنند.
گویا او اینرا باور هم دارد؛ اما با در نظر داشت همه حرکات و شیطنت های کرزی که ایالات متحده در ده سال پسین تحمل کرده است، این باور او چیزی بیشتر از یک " تئوری توطئه " مضحک نیست.
بر پایه ی اولین برج نگهبانی حلق آویز خواهند کرد. اما این آزمودن این بر انگاشت [ فرضیه ] از سوی غنی و کرزی کار هشیارانه یی نخواهد بود.
اگر جنگ آغاز شود، انتخاب درست اینست که کرزی و غنی، یک بالگرد آماده پرواز بسوی ملکیت های بزرگ در دبی داشته باشند.
از برگه احمد بهار چوپان

>>>   اتحاد اتحاد اتحاد اتحاد اتحاد اتحاد اتحاد اتحاد اتحاد اتحاد..... و اتحاد اقوام غیرپشتون برای گرفتن حق خود بزور و شجاعت

>>>   Asad
این مشکل را کی وچطوری حل کنیم ؟
این مشکل را با روشنفکر ان جامعه ما مبارزین مقاومت گر ؛ با بیدارشدن ملت از خواب عفلت با اتحاد همبستگی حرکت های مدنی تظاهرات مسالمت‌آمیز برای عدالت ودادخواهی دربرابر حکومت بی کفایت متعصب طالبگرا تمامیت خواه و فاشیست.

>>>   Zahir Ariaie
اكنون كه ميخواهند شما افغانيت را قبول كنيد همه كتاب هاى را كه افغان و پشتون را يكى ميدانند ناديده مى گيرند ، وقتى افغانيت را بر شما قبولاندند بعد مى ايند و دوباره با استناد به همين كتاب ها مى گويند أصلاً افغان يعنى پشتون و شما بعداً أفغان شده ايد . فكر كودكان تان را در يك قرن بعد بكنيد كه با اين بحث ها دست و پنجه نرم خواهند كرد و شما را براى ضعف و هويت فروشى تان لعنت خواهند گفت.
اين در حاليست كه افغان شدن يك در صد ما را به ملت شدن نزديك نمى كند و تنها يك ايده فاشيستى است كه يك عده فاشيست با قدرت و ثروت مهيا شده توسط غرب ميخواهند ان را تحميل كنند!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است